Φόβος επικρατεί στον πεζόδρομο Ικτίνου-Ζεύξιδος στη Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με αναγνώστη

2012-04-26 00:47:04

Δεν υπάρχει κάτοικος, περαστικός, τουρίστας, φοιτητής, μαθητής και γενικά άνθρωπος, ο οποίος να μην έχει περάσει κάποιες ώρες από τη ζωή του στη Θεσσαλονίκη πίνοντας καφέ ή ποτό στα μαγαζιά που βρίσκονται στους πεζοδρόμους της Ικτίνου και της Ζεύξιδος. Άλλα με ιστορία δεκαετιών, άλλα πιο καινούρια, άλλα που έγιναν μέχρι και τίτλος μουσικού δίσκου, τα καφέ μπαρ της Ικτίνου και της Ζεύξιδος αποτελούν σημείο αναφοράς στην εναλλακτική (με την καλή έννοια) διασκέδαση-ψυχαγωγία της Θεσσαλονίκης. Αν όμως κάποιος περνούσε πριν λίγο καιρό από τους δύο πεζοδρόμους, θα νόμιζε ότι κάτι πολύ κακό έχει συμβεί μιας και, εντελώς ξαφνικά, οι δύο αυτοί πεζοδρομοι είχαν ερημώσει από οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία. Η αιτία αυτού του φαινομένου γνωστή, η αφορμή όμως παντελώς άγνωστη. Αιτία λοιπόν για την ερήμωση αυτή ήταν το γεγονός πως όλα τα καφέ μπαρ έχασαν το δικαίωμα να τοποθετούν τραπεζοκαθίσματα στις άκρες του πεζοδρόμου και να εξυπηρετούν τους πελάτες τους

. Και δεν εννοούμε τραπεζοκαθίσματα ατάκτως εριμμένα σε όλο τον πεζόδρομο, αλλά αυστηρά τοποθετημένα εντός των κίτρινων γραμμών που όρισε ο Δήμος Θεσσαλονίκης, και που τόσος λόγος έγινε για αυτές. Άδειες για τα τραπεζοκαθίσματα φυσικά και υπάρχουν. Αυτό που λείπει είναι η λογική. Κι αυτό γιατί ενώ ο Δήμος έχει εκδώσει τις σχετικές άδειες, το αρμόδιο τμήμα της Τροχαίας Θεσσαλονίκης δεν τις αναγνωρίζει, με αποτέλεσμα τα πρόστιμα πολλών εκατοντάδων ευρώ να είναι καθημερινό φαινόμενο για όλα σχεδόν τα καταστήματα. Και πριν προλάβετε να κατηγορήσετε την Τροχαία ότι ασχολείται με τραπεζοκαθίσματα αντί να προσπαθεί να διορθώσει το χάος στους δρόμους της πόλης, να σας ενημερώσω ότι επεμβαίνει καθημερινά για το θέμα των πεζοδρόμων γιατί δέχεται καθημερινές καταγγελίες από ανθρώπους, που για δικούς τους λόγους, έχουν ξεκινήσει ιερό πόλεμο ενάντια στα -νόμιμα επαναλαμβάνουμε- τραπεζοκαθίσματα. Τα κίνητρα των ανθρώπων αυτών, άγνωστα. Ωστόσο αν το έκαναν επειδή είναι ευαισθητοποιημένοι δημότες, οι καταγγελίες τους δεν θα περιορίζονταν μόνο σε αυτό το σημείο της πόλης μιας και, ζωή να χει η Θεσσαλονίκη, απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί πρότυπο οργάνωσης και λειτουργικότητας, ειδικά όσον αφορά τον χώρο των καταστημάτων υγειονομικού ελέγχου. Αν το έκαναν επειδή είναι ευαισθητοποιημένοι πολίτες και κόπτονται για την τήρηση των νόμων, τότε θα έπρεπε μάλλον να στραφούν ενάντια στο Δήμο Θεσσαλονίκης, ο οποίος είναι και η αρμόδια αρχή για την έκδοση των σχετικών αδειών. Ούτε αυτό όμως κάνουν. Αντίθετα, στρέφονται κατά των καταστημάτων τα οποία αναγκάζουν να πληρώνουν, εκτός από το κόστος έκδοσης της σχετικής άδειας, πρόστιμα εκατοντάδων ευρώ σε καθημερινή βάση. Μοιραία, βγαίνει το συμπέρασμα ότι υπάρχουν συνδημότες, συμπολίτες και συνάνθρωποι μας, οι οποίοι δρουν ενάντια σε άλλους ορμώμενοι από κίνητρα όπως ο φθόνος, η εμπάθεια και η "παραξενιά". Το κακό είναι ότι το ελληνικό Δημόσιο και τα αλληλοσυγκρουόμενα νομοθετήματα γίνονται όπλα στα χέρια τους, στερώντας από όλους τη δυνατότητα να πιουν έναν καφέ στα μέρη που συχνάζουν, αλλά και από άλλους τη δυνατότητα να εργαστούν και να επιβιώσουν στη δύσκολη οικονομική συγκυρία. Κλείνοντας, να αναφέρουμε ότι στα τριάντα (30) χρόνια πεζοδρόμησης των οδών Ικτίνου και Ζεύξιδος δεν έχει σημειωθεί ποτέ περιστατικό παρακώλυσης κυκλοφορίας οχημάτων.

Αναγνώστης
Tromaktiko

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ