2013-09-14 07:30:03
της Ελίνας Γαληνού
Οι εξελίξεις με το θέμα της Συρίας, δείχνουν προς το παρόν ότι τα σύννεφα του πολέμου, απομακρύνονται. Η πρόταση της Ρωσίας για να τεθεί υπό έλεγχο το χημικό οπλοστάσιο του Ασαντ, μοιάζει να βρίσκει ευήκοον ούς από τις ΗΠΑ, πράγμα που μάλλον ανακουφίζει τις όποιες συμμαχικές δυνάμεις δεν θέλουν αυτόν τον πόλεμο.
Γενικά, η απομάκρυνση ενός τέτοιου ενδεχομένου, που θα περιέπλεκε τις καταστάσεις και θα δημιουργούσε υπόβαθρα παγκόσμιας σύρραξης, θα πρέπει να θεωρείται θετική. Βεβαίως, η εξέλιξη αυτή προκάλεσε κάποια αμηχανία σε μερικούς, ενώ κάποιοι άλλοι βυθίστηκαν κυριολεκτικά στο πένθος.
Ο λόγος για την Τουρκία, η οποία εδώ και ένα χρόνο, αδημονεί χωρίς να το κρύβει, για ένα χτύπημα στη Συρία ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ. Το καλοκαίρι του 2012, η κατάρριψη των δύο πολεμικών αεροσκαφών της επί συριακού εναέριου χώρου, χρησιμοποιήθηκαν ως έναυσμα για να τρέξει στους κόλπους του ΝΑΤΟ προκειμένου να θορυβηθούν οι σύμμαχοι και να αρχίσουν να σκέφτονται την αναγκαιότητα επίθεσης προς τις δυνάμεις του Ασαντ στη Συρία.. Ηταν σαφές ότι η Τουρκία επιθυμούσε διακαώς μια επίθεση προς τη Συρία, προς υποστήριξη των αντάρτικων δυνάμεων που πολεμούν εναντίον του Ασαντ-με τον οποίο κάποτε ο Ερντογάν διατηρούσε φιλικές σχέσεις.
Εκεί, σ΄αυτό το χρονικό σημείο και σ΄αυτήν την συγκυρία, φάνηκε καθαρά το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας, η οποία κατά τα άλλα ευαγγελιζόταν την ίδια εποχή, ότι θα παίξει τον ρόλο του ισορροπιστή στην Μέση Ανατολή, προσπαθώντας μάλιστα με τα λόγια, να εμφανίζεται και ως ενωτική "ειρηνοποιός" δύναμη για τις χώρες του αραβικού κόσμου. Τα πράγματα όμως άλλαξαν τώρα και ίσως η Τουρκία το αντιλαμβάνεται...Στην Αίγυπτο δεν υπάρχει πια ο φίλος Μόρσι και η νέα ηγεσία, απομακρύνεται από τον Ερντογάν. Οι σχέσεις με το Ισραήλ, παρά τις κάποιες επιφανειακές προσπάθειες, δεν αποκαταστάθηκαν, ενώ οι φόβοι για μια ανεξαρτησία των Κούρδων χωρίς τον έλεγχο που βολεύει την Τουρκία, επιτείνονται. Στο μεταξύ, οι πιθανότητες για την ίδρυση ενός δεύτερου κουρδικού κράτους αυξάνονται, με τις προοπτικές εξελίξεων στο εσωτερικό της Συρίας, που "παίζουν" για το άμεσο μέλλον...Ολα αυτά, είναι εύλογο να κάνουν την Τουρκία να αισθάνεται εκνευρισμό και να αναζητεί ενδεχομένως, διεξόδους.
Εάν οι εξελίξεις ήταν τέτοιες που να χρειαστεί να δράσουν από κοινού οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ προς τη Συρία, η Τουρκία θα ήταν πανευτυχής, διότι θα έπαιζε επιτέλους τον ρόλο που της ταιριάζει καλύτερα απ΄όλους...Θα ορμούσε στη Συρία πρώτη και καλύτερη, θα αξιοποιούσε πολεμικά το έδαφός της, θα έβγαζε τα έξοδά της για την εκπαίδευση των αντάρτικων δυνάμεων της συριακής εξέγερσης, θα έκανε απόσβεση του δικού της οπλοστασίου, ενώ θα απομακρυνόταν και η προοπτική ανεξαρτοποίησης των κουρδικών δυνάμεων που βρίσκονται στο συριακό έδαφος. Και όλα αυτά, ξεχνώντας τι έχει δηλώσει περί ρόλου ισορροπιστή του αραβικού κόσμου, και πόσοι απ΄αυτόν τον συγκεκριμένο κόσμο, δεν επιθυμούσαν επίθεση στη Συρία.
Είναι κωμικό τελικά να λαμβάνει υπόψη κανείς τις δηλώσεις της Τουρκίας, όταν προσπαθεί να παρουσιάσει εαυτόν ως πολιτισμένο μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και ως υποψήφια Ευρωπαία, αλλά κυρίως ως εγγυήτρια δύναμη ένωσης και ισορροπίας! Βεβαίως, οι δυτικοί σύμμαχοι και ιδίως οι Ευρωπαίοι, όφειλαν και οφείλουν να την γνωρίζουν καλύτερα γιατί έχουν δοκιμάσει και οι ίδιοι τα αδίστακτα τερτίπια της δια μέσου της Ιστορίας. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά, αρκεί να μην αγνοεί κανείς τα ηχηρά σήματα. Οταν βλέπεις ότι τη στιγμή που τόσοι και τόσοι ανακουφίζονται με την απομάκρυνση ενός πολέμου, στην Αγκυρα επικρατεί ψυχολογικό σόκ, είναι σαν να μας δηλώνει ευθαρσώς από μόνη της η Τουρκία, ότι περίμενε με το ντουφέκι στο χέρι και τώρα, της χάλασαν τα σχέδια και απογοητεύτηκε. Με άλλα λόγια, είναι σαφές ότι τρέφεται από τον πόλεμο, και άμα δεν έχει αφορμές, παθαίνει στερητικό σύνδρομο... Δεν πειράζει, περαστικά της, αλλά η Ελλάδα και η Κύπρος, ας έχουν τα μάτια τους δεκατέσσερα, μην τυχόν και ξεσπάσει τη μανία της προς τα εκεί....
InfoGnomon
Οι εξελίξεις με το θέμα της Συρίας, δείχνουν προς το παρόν ότι τα σύννεφα του πολέμου, απομακρύνονται. Η πρόταση της Ρωσίας για να τεθεί υπό έλεγχο το χημικό οπλοστάσιο του Ασαντ, μοιάζει να βρίσκει ευήκοον ούς από τις ΗΠΑ, πράγμα που μάλλον ανακουφίζει τις όποιες συμμαχικές δυνάμεις δεν θέλουν αυτόν τον πόλεμο.
Γενικά, η απομάκρυνση ενός τέτοιου ενδεχομένου, που θα περιέπλεκε τις καταστάσεις και θα δημιουργούσε υπόβαθρα παγκόσμιας σύρραξης, θα πρέπει να θεωρείται θετική. Βεβαίως, η εξέλιξη αυτή προκάλεσε κάποια αμηχανία σε μερικούς, ενώ κάποιοι άλλοι βυθίστηκαν κυριολεκτικά στο πένθος.
Ο λόγος για την Τουρκία, η οποία εδώ και ένα χρόνο, αδημονεί χωρίς να το κρύβει, για ένα χτύπημα στη Συρία ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ. Το καλοκαίρι του 2012, η κατάρριψη των δύο πολεμικών αεροσκαφών της επί συριακού εναέριου χώρου, χρησιμοποιήθηκαν ως έναυσμα για να τρέξει στους κόλπους του ΝΑΤΟ προκειμένου να θορυβηθούν οι σύμμαχοι και να αρχίσουν να σκέφτονται την αναγκαιότητα επίθεσης προς τις δυνάμεις του Ασαντ στη Συρία.. Ηταν σαφές ότι η Τουρκία επιθυμούσε διακαώς μια επίθεση προς τη Συρία, προς υποστήριξη των αντάρτικων δυνάμεων που πολεμούν εναντίον του Ασαντ-με τον οποίο κάποτε ο Ερντογάν διατηρούσε φιλικές σχέσεις.
Εκεί, σ΄αυτό το χρονικό σημείο και σ΄αυτήν την συγκυρία, φάνηκε καθαρά το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας, η οποία κατά τα άλλα ευαγγελιζόταν την ίδια εποχή, ότι θα παίξει τον ρόλο του ισορροπιστή στην Μέση Ανατολή, προσπαθώντας μάλιστα με τα λόγια, να εμφανίζεται και ως ενωτική "ειρηνοποιός" δύναμη για τις χώρες του αραβικού κόσμου. Τα πράγματα όμως άλλαξαν τώρα και ίσως η Τουρκία το αντιλαμβάνεται...Στην Αίγυπτο δεν υπάρχει πια ο φίλος Μόρσι και η νέα ηγεσία, απομακρύνεται από τον Ερντογάν. Οι σχέσεις με το Ισραήλ, παρά τις κάποιες επιφανειακές προσπάθειες, δεν αποκαταστάθηκαν, ενώ οι φόβοι για μια ανεξαρτησία των Κούρδων χωρίς τον έλεγχο που βολεύει την Τουρκία, επιτείνονται. Στο μεταξύ, οι πιθανότητες για την ίδρυση ενός δεύτερου κουρδικού κράτους αυξάνονται, με τις προοπτικές εξελίξεων στο εσωτερικό της Συρίας, που "παίζουν" για το άμεσο μέλλον...Ολα αυτά, είναι εύλογο να κάνουν την Τουρκία να αισθάνεται εκνευρισμό και να αναζητεί ενδεχομένως, διεξόδους.
Εάν οι εξελίξεις ήταν τέτοιες που να χρειαστεί να δράσουν από κοινού οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ προς τη Συρία, η Τουρκία θα ήταν πανευτυχής, διότι θα έπαιζε επιτέλους τον ρόλο που της ταιριάζει καλύτερα απ΄όλους...Θα ορμούσε στη Συρία πρώτη και καλύτερη, θα αξιοποιούσε πολεμικά το έδαφός της, θα έβγαζε τα έξοδά της για την εκπαίδευση των αντάρτικων δυνάμεων της συριακής εξέγερσης, θα έκανε απόσβεση του δικού της οπλοστασίου, ενώ θα απομακρυνόταν και η προοπτική ανεξαρτοποίησης των κουρδικών δυνάμεων που βρίσκονται στο συριακό έδαφος. Και όλα αυτά, ξεχνώντας τι έχει δηλώσει περί ρόλου ισορροπιστή του αραβικού κόσμου, και πόσοι απ΄αυτόν τον συγκεκριμένο κόσμο, δεν επιθυμούσαν επίθεση στη Συρία.
Είναι κωμικό τελικά να λαμβάνει υπόψη κανείς τις δηλώσεις της Τουρκίας, όταν προσπαθεί να παρουσιάσει εαυτόν ως πολιτισμένο μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και ως υποψήφια Ευρωπαία, αλλά κυρίως ως εγγυήτρια δύναμη ένωσης και ισορροπίας! Βεβαίως, οι δυτικοί σύμμαχοι και ιδίως οι Ευρωπαίοι, όφειλαν και οφείλουν να την γνωρίζουν καλύτερα γιατί έχουν δοκιμάσει και οι ίδιοι τα αδίστακτα τερτίπια της δια μέσου της Ιστορίας. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά, αρκεί να μην αγνοεί κανείς τα ηχηρά σήματα. Οταν βλέπεις ότι τη στιγμή που τόσοι και τόσοι ανακουφίζονται με την απομάκρυνση ενός πολέμου, στην Αγκυρα επικρατεί ψυχολογικό σόκ, είναι σαν να μας δηλώνει ευθαρσώς από μόνη της η Τουρκία, ότι περίμενε με το ντουφέκι στο χέρι και τώρα, της χάλασαν τα σχέδια και απογοητεύτηκε. Με άλλα λόγια, είναι σαφές ότι τρέφεται από τον πόλεμο, και άμα δεν έχει αφορμές, παθαίνει στερητικό σύνδρομο... Δεν πειράζει, περαστικά της, αλλά η Ελλάδα και η Κύπρος, ας έχουν τα μάτια τους δεκατέσσερα, μην τυχόν και ξεσπάσει τη μανία της προς τα εκεί....
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εμπορικό πόλεμο με αφορμή το σιτάρι ξεκίνησαν τα Σκόπια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
