2013-07-29 10:57:05
του Μανόλη Παντινάκη
Δεν ξεκολλάνε οι εικόνες με τον πατέρα τους νεκρό από τις μνήμες των παιδιών του και ακόμα και σήμερα, αν και έχουν περάσει 72 χρόνια από την εκτέλεση του στα «Μεζάρια» του Όρους στο «Βρύσινα», και καθώς πλησιάζουμε στη μέρα που θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του, αυτές οι τραγικές στιγμές ζωντανεύουν ξανά.
Ψύλλος προτομή Όρος Γερμανοί σκότωσαν παπαδάκης μαρτυρία
Η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, όπου θα στηθεί η προτομή του Ψύλλου
Στα τέλη Αυγούστου του 1941, ο Παντελής Παπαδάκης ο κοινοτάρχης του χωριού με τη μεγάλη φαμίλια, έπεφτε νεκρός από τα πυρά του αιμοσταγούς λοχία του γερμανικού στρατού Φριτς Σούμπερτ.
Ήταν το πρώτο θύμα του αδίστακτου Γερμανού υπαξιωματικού στην Κρήτη, εγκαινιάζοντας την πρωτοφανή απάνθρωπη δράση του σε όλη την κατοχική περίοδο, σε βάρος αθώων Ελλήνων πολιτών, στην Κρήτη και στη Χαλκιδική Τις τραγικές ώρες από την εκτέλεσή του ανασηκώνουν από τις αποθήκες του μυαλού τους σήμερα στη γειτονιά του Κοντοφώτη, εκεί που βρίσκεται και το σπίτι του Ψύλλου, τα δυο παιδιά του ο Γιάννης και ο Κώστας, που με τη χήρα μάνα τους Ειρήνη Αλεβυζάκη και τα άλλα έξι αδέλφια τους το Βασίλη, τον Γιώργο, τη Χρυσούλα, τη Σωτηρία, την Ελένη και τη Μαρία, ανασκουμπώθηκαν για να σταθούν όρθιοι μέσα στα αδυσώπητα χρόνια της κατοχής και μετά και να επιβιώσουν
. Ευτυχώς έτυχαν της σημαντικής βοήθειας του εξαδέλφου τους Γιάννη Παπαδάκη…
Είναι ανατριχιαστικές οι μαρτυρίες του Γιάννη, ηλικίας 16 χρόνων και του Κώστα στα 9 του, με άγνωστα μέχρι τώρα στοιχεία. «Εκείνη τη μέρα», αφηγείται ο πρώτος, «ήμουν στα πρόβατα και γύρισα το βράδυ. Μπαίνοντας στο σπίτι ρώτησα τη μάνα μου πού είναι ο πατέρας μου. Την είδα αναστατωμένη όπως ήταν και οι άλλοι μας συγγενείς και κατάλαβα ότι κάτι ανησυχητικό συνέβαινε…»
ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΡΜΕΝΟΥΣ
Αναζητώντας τον κοινοτάρχη, πέντε συγγενείς του οι Λάμπρος και Γιάννης Παπαδάκης, Γιάννης και Βασίλης Ξυδάκης και ο Νίκος Οικονομίδης έσπευσαν στους Αρμένους για να μάθουν για την τύχη του.
Γυρίζοντας στο Όρος είπαν ότι πληροφορήθηκαν ότι οι Γερμανοί πέρασαν, σταμάτησαν μάλιστα σε ένα αμπέλι και έφαγαν σταφύλια και συνέχισαν για το Ρέθυμνο…
«Πήγα πάλι στα πρόβατα και γυρνώντας στο σπίτι ξαναρώτησα τη μάνα μου αν γύρισε ο πατέρας μου. Οι συγγενείς είπαν ότι οι Γερμανοί πέρασαν από τους Αρμένους όμως δεν είχαν τον πατέρα μου. Το βράδυ τον έφερε ο χωριανός μας ο Αντώνης ο Χαλκιαδάκης τραυματισμένο στο σπίτι της γιαγιάς μου της Καλλιόπης Αλεβυζάκη…»
Γιάννης Παπαδάκης: «Έκλαιγα και φώναζα όταν είδα τον πατέρα μου σκοτωμένο…»
Εκείνες οι στιγμές και μάλιστα στην ευαίσθητη ηλικία των 16 χρόνων, τάραξαν την καρδιά του παιδιού. «Είδα τον πατέρα μου σκοτωμένο, έκλαιγα και φώναζα και ρωτούσα τη μάνα μου τί έκανε και τον σκότωσαν. Μετά από χρόνια κατάλαβα… Τον σκότωσαν στις 28 Αυγούστου και τον κηδέψαμε στις 29 από την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας του χωριού μας, με εφημέριο τον Αντώνη Ξυδάκη…»
Μέχρι που ζούσε η σύζυγος του Ψύλλου μιλούσε για τον κοινοτάρχη και τον μοιρολογούνταν. «Η μητέρα μας πέθανε το 1977», συνεχίζει, «και μέχρι που ζούσε μας μιλούσε συνέχεια για τον πατέρα μας. Όταν καθόμαστε να φάμε η μάνα με τα ορφανά, έπρεπε να συγχωρήσουμε και να προσευχηθούμε. Τρεις μήνες από τότε που τον σκότωσαν μέχρι και τα Χριστούγεννα, δε μαγείρεψε ποτέ κρέας και ούτε φάγαμε, γιατί έλεγε πως ήταν ακόμη ζωντανός. Θυμούμαι πως τον μοιρολογούνταν και μετά που τον σκότωσαν. Όταν έγινα 17-18 χρονών, που μέχρι τότε η μάνα ήταν και μάνα και πατέρας, της είπα: Μάνα σταμάτα τώρα εσύ και εγώ θα κρατώ το τιμόνι…»
«ΗΜΟΥΝΑ ΣΤΟ ΜΕΡΩΝΑ…»
Ο άλλος γιος του Ψύλλου ο Κώστας 81 χρόνων σήμερα, 9χρονος τότε που εκτέλεσαν τον πατέρα του, θυμάται: «Ήμουν εκείνη τη μέρα στο Μέρωνα σε μια θεία μου, αδερφή του πατέρα μου, που ήταν εκεί παντρεμένη. Σ’ αυτή τη θεία μου τη Μαρούλη, πήγαινα τα καλοκαίρια. Αυτή μου είπε ότι ο πατέρας μου δεν είναι καλά και πρέπει να πάμε στο χωριό. Ήλθαμε στο Όρος αλλά δεν με άφησαν να τον δω, ούτε στην κηδεία του με άφησαν να πάω. Καθώς περνούσαν τα χρόνια έμαθα και ψάχναμε να βρούμε τον προδότη…
Ο γιος του Κώστας Παπαδάκης: «Δε με άφησαν να δω το πατέρα μου σκοτωμένο…»
»Αυτή η εκτέλεση μας έχει συγκλονίσει όλους στην οικογένεια. Έβλεπα, μπαίνοντας στο σπίτι τη φωτογραφία του και ένιωθα, όπως και όλοι μας, την απουσία του. Είμαστε περήφανοι που είμαστε απόγονοί του, ανατραφήκαμε με πολλές και μεγάλες δυσκολίες τα οκτώ ορφανά, βοηθούσε το ένα το άλλο, παντρέψαμε πρώτα τις κοπελιές και μετά παντρευτήκαμε εμείς. Εγώ παντρεύτηκα τελευταίος…»
Η φαμίλια του Παντελή Παπαδάκη στο Όρος, από τα οκτώ παιδιά που άφησε, αριθμεί σήμερα 180 μέλη κάθε βαθμού! Όλα τους, όμως, εκδηλώνουν σεβασμό και τιμή στη μνήμη του και δεν ξεχνούν, πως ο γέρο Ψύλλος ο πρώτος νεκρός του ανθρωποκτόνου Σούμπερτ στην Κρήτη, τους άφησε με τον θάνατό του ακριβή παραγγελιά…
madeincreta.gr
Δεν ξεκολλάνε οι εικόνες με τον πατέρα τους νεκρό από τις μνήμες των παιδιών του και ακόμα και σήμερα, αν και έχουν περάσει 72 χρόνια από την εκτέλεση του στα «Μεζάρια» του Όρους στο «Βρύσινα», και καθώς πλησιάζουμε στη μέρα που θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του, αυτές οι τραγικές στιγμές ζωντανεύουν ξανά.
Ψύλλος προτομή Όρος Γερμανοί σκότωσαν παπαδάκης μαρτυρία
Η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, όπου θα στηθεί η προτομή του Ψύλλου
Στα τέλη Αυγούστου του 1941, ο Παντελής Παπαδάκης ο κοινοτάρχης του χωριού με τη μεγάλη φαμίλια, έπεφτε νεκρός από τα πυρά του αιμοσταγούς λοχία του γερμανικού στρατού Φριτς Σούμπερτ.
Ήταν το πρώτο θύμα του αδίστακτου Γερμανού υπαξιωματικού στην Κρήτη, εγκαινιάζοντας την πρωτοφανή απάνθρωπη δράση του σε όλη την κατοχική περίοδο, σε βάρος αθώων Ελλήνων πολιτών, στην Κρήτη και στη Χαλκιδική Τις τραγικές ώρες από την εκτέλεσή του ανασηκώνουν από τις αποθήκες του μυαλού τους σήμερα στη γειτονιά του Κοντοφώτη, εκεί που βρίσκεται και το σπίτι του Ψύλλου, τα δυο παιδιά του ο Γιάννης και ο Κώστας, που με τη χήρα μάνα τους Ειρήνη Αλεβυζάκη και τα άλλα έξι αδέλφια τους το Βασίλη, τον Γιώργο, τη Χρυσούλα, τη Σωτηρία, την Ελένη και τη Μαρία, ανασκουμπώθηκαν για να σταθούν όρθιοι μέσα στα αδυσώπητα χρόνια της κατοχής και μετά και να επιβιώσουν
Είναι ανατριχιαστικές οι μαρτυρίες του Γιάννη, ηλικίας 16 χρόνων και του Κώστα στα 9 του, με άγνωστα μέχρι τώρα στοιχεία. «Εκείνη τη μέρα», αφηγείται ο πρώτος, «ήμουν στα πρόβατα και γύρισα το βράδυ. Μπαίνοντας στο σπίτι ρώτησα τη μάνα μου πού είναι ο πατέρας μου. Την είδα αναστατωμένη όπως ήταν και οι άλλοι μας συγγενείς και κατάλαβα ότι κάτι ανησυχητικό συνέβαινε…»
ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΡΜΕΝΟΥΣ
Αναζητώντας τον κοινοτάρχη, πέντε συγγενείς του οι Λάμπρος και Γιάννης Παπαδάκης, Γιάννης και Βασίλης Ξυδάκης και ο Νίκος Οικονομίδης έσπευσαν στους Αρμένους για να μάθουν για την τύχη του.
Γυρίζοντας στο Όρος είπαν ότι πληροφορήθηκαν ότι οι Γερμανοί πέρασαν, σταμάτησαν μάλιστα σε ένα αμπέλι και έφαγαν σταφύλια και συνέχισαν για το Ρέθυμνο…
«Πήγα πάλι στα πρόβατα και γυρνώντας στο σπίτι ξαναρώτησα τη μάνα μου αν γύρισε ο πατέρας μου. Οι συγγενείς είπαν ότι οι Γερμανοί πέρασαν από τους Αρμένους όμως δεν είχαν τον πατέρα μου. Το βράδυ τον έφερε ο χωριανός μας ο Αντώνης ο Χαλκιαδάκης τραυματισμένο στο σπίτι της γιαγιάς μου της Καλλιόπης Αλεβυζάκη…»
Γιάννης Παπαδάκης: «Έκλαιγα και φώναζα όταν είδα τον πατέρα μου σκοτωμένο…»
Εκείνες οι στιγμές και μάλιστα στην ευαίσθητη ηλικία των 16 χρόνων, τάραξαν την καρδιά του παιδιού. «Είδα τον πατέρα μου σκοτωμένο, έκλαιγα και φώναζα και ρωτούσα τη μάνα μου τί έκανε και τον σκότωσαν. Μετά από χρόνια κατάλαβα… Τον σκότωσαν στις 28 Αυγούστου και τον κηδέψαμε στις 29 από την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας του χωριού μας, με εφημέριο τον Αντώνη Ξυδάκη…»
Μέχρι που ζούσε η σύζυγος του Ψύλλου μιλούσε για τον κοινοτάρχη και τον μοιρολογούνταν. «Η μητέρα μας πέθανε το 1977», συνεχίζει, «και μέχρι που ζούσε μας μιλούσε συνέχεια για τον πατέρα μας. Όταν καθόμαστε να φάμε η μάνα με τα ορφανά, έπρεπε να συγχωρήσουμε και να προσευχηθούμε. Τρεις μήνες από τότε που τον σκότωσαν μέχρι και τα Χριστούγεννα, δε μαγείρεψε ποτέ κρέας και ούτε φάγαμε, γιατί έλεγε πως ήταν ακόμη ζωντανός. Θυμούμαι πως τον μοιρολογούνταν και μετά που τον σκότωσαν. Όταν έγινα 17-18 χρονών, που μέχρι τότε η μάνα ήταν και μάνα και πατέρας, της είπα: Μάνα σταμάτα τώρα εσύ και εγώ θα κρατώ το τιμόνι…»
«ΗΜΟΥΝΑ ΣΤΟ ΜΕΡΩΝΑ…»
Ο άλλος γιος του Ψύλλου ο Κώστας 81 χρόνων σήμερα, 9χρονος τότε που εκτέλεσαν τον πατέρα του, θυμάται: «Ήμουν εκείνη τη μέρα στο Μέρωνα σε μια θεία μου, αδερφή του πατέρα μου, που ήταν εκεί παντρεμένη. Σ’ αυτή τη θεία μου τη Μαρούλη, πήγαινα τα καλοκαίρια. Αυτή μου είπε ότι ο πατέρας μου δεν είναι καλά και πρέπει να πάμε στο χωριό. Ήλθαμε στο Όρος αλλά δεν με άφησαν να τον δω, ούτε στην κηδεία του με άφησαν να πάω. Καθώς περνούσαν τα χρόνια έμαθα και ψάχναμε να βρούμε τον προδότη…
Ο γιος του Κώστας Παπαδάκης: «Δε με άφησαν να δω το πατέρα μου σκοτωμένο…»
»Αυτή η εκτέλεση μας έχει συγκλονίσει όλους στην οικογένεια. Έβλεπα, μπαίνοντας στο σπίτι τη φωτογραφία του και ένιωθα, όπως και όλοι μας, την απουσία του. Είμαστε περήφανοι που είμαστε απόγονοί του, ανατραφήκαμε με πολλές και μεγάλες δυσκολίες τα οκτώ ορφανά, βοηθούσε το ένα το άλλο, παντρέψαμε πρώτα τις κοπελιές και μετά παντρευτήκαμε εμείς. Εγώ παντρεύτηκα τελευταίος…»
Η φαμίλια του Παντελή Παπαδάκη στο Όρος, από τα οκτώ παιδιά που άφησε, αριθμεί σήμερα 180 μέλη κάθε βαθμού! Όλα τους, όμως, εκδηλώνουν σεβασμό και τιμή στη μνήμη του και δεν ξεχνούν, πως ο γέρο Ψύλλος ο πρώτος νεκρός του ανθρωποκτόνου Σούμπερτ στην Κρήτη, τους άφησε με τον θάνατό του ακριβή παραγγελιά…
madeincreta.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στα χέρια του στρατού το μεγαλύτερο μέρος της Χομς!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
