2013-05-11 12:31:03
της Κορίνας Καφετζοπούλου
Από το φιόρο του Λεβάντε… στην Αλφά Μυλοποτάμου. Αυτή είναι η διαδρομή ζωής της κ. Διονυσίας Σταμίρη, της μουσικού που παίζει ακορντεόν και δασκάλας θεάτρου αυτήν την περίοδο, που άφησε την όμορφη, μυρωδάτη και καταγάλανη Ζάκυνθο για... ένα άλλο όμορφο μα πιο άγριο νησί, την Κρήτη - και μάλιστα την ορεινή.
Μάλλον μεταξύ της καντάδας και της μαντινάδας, την κέρδισε η δεύτερη, επηρεασμένη και από έντονο κρητικό στοιχείο στον τόπο καταγωγής της. «Μα οι Ζακυνθινοί με τους Κρητικούς έχουν φοβερές ομοιότητες στην ομιλία, στον τρόπο ζωής σε πάρα πολλά. Όταν ο Ερωτόκριτος παιζόταν στην Κρήτη παιζόταν και στη Ζάκυνθο!», αναφέρει η ίδια μιλώντας στο MadeinCreta με αφορμή «Το Δώρο της Παμπλωματούς".
Η παράσταση "ανεβαίνει" την Κυριακή 12 Μαΐου και ώρα 20:00 στο γήπεδο της Αλφάς του Δήμου Μυλοποτάμου, από την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου Αλφάς σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αλφάς.
Αυτή η παράσταση δουλεύεται από τον Ιούλιο από την ίδια, που έχει επιμεληθεί τη διασκευή του κειμένου σε μέτρο ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο (βασίζεται στο κείμενο του Τζεφ Μπριμπό, σε μετάφραση της κας Κώστιας Κοντολέων) και έχει υπό την εποπτεία της, τη σκηνοθεσία, τα κουστούμια, τη μουσική του παλατιού και την επιμέλεια της αφίσας.
Οι πρόβες ξεκίνησαν από τον περασμένο Οκτώβριο με τους μικρούς του χωριού ενώ ταυτόχρονα δουλεύει και με την ομάδα των ενηλίκων για να ανεβάσει το έργο «Το προξενιό και ο έρωτας».
Το όμορφο σε αυτή την ιστορία είναι ότι δεν πήγε η ίδια στο Μυλοπόταμο. Την κάλεσαν, το ζήτησαν τα παιδιά της Αλφάς, ενός χωριού με 350 κατοίκους, για να στήσει μια θεατρική ομάδα.
Το ίδιο είχε κάνει πριν λίγο καιρό και στο δημοτικό διαμέρισμα Γωνιάς.
Άλλωστε για την τέχνη, η Διονυσία Σταμίρη άφησε τη Ζάκυνθο το χειμώνα του 2010 και ήρθε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Κρήτη. Όχι για το θέατρο αλλά για να διδάξει μουσική.
Όπως λέει η ίδια είχε εντυπωσιαστεί από την εμπειρική ικανότητα των Κρητικών που παίζουν μουσική χωρίς καν να ξέρουν να διαβάζουν νότες.
Αν, όμως, η μόρφωσει συναντήσει την εμπειρία ή το ταλέντο, μπορεί να απογειώσει τον καλλιτέχνη, όπως σημειώνει, για αυτό και ξεκίνησε να δουλεύει πρώτα πάνω στη μουσική.
Στη συνέχεια στη ζωή της μπήκε και το θέατρο και είδε πόσο εύκολο είναι να μεταμορφωθούν μικρά φυτώρια σε κυπαρίσσια.
Ειδικά στα ορεινά της Κρήτης η νοοτροπία και η κουλτούρα είναι εντελώς διαφορετική από την πεδινή και πόσο μάλιστα στην παραθαλάσσια πλευρά του νησιού.
Όλοι μιλούν την ίδια γλώσσα, έχουν όμως διαφορετική διάλεκτο και παρά πολλές φορές διαφορετικές απόψεις και αντιδράσεις. Το θέατρο όμως μπορεί να γεφυρώσει όλες τις διαφορές.
«Το θέατρο σημαίνει κάθαρση. Όταν μπορέσω και παραδοθώ ολότελα στη συνθήκη του θεάτρου ξεχνάω τα πάντα - ακόμα και το όνομα μου. Μαθαίνω να συνεργάζομαι και να ανέχομαι τη διαφορετικότητα της προσωπικότητας και των δυνατοτήτων των άλλων. Δεν υπάρχουν καλύτεροι ή χειρότεροι από εμένα απλώς είναι διαφορετικοί. Το θέατρο προάγει συνδυάζοντας υπέροχα όλες τις μορφές έκφρασης πολιτισμού», σημείωσε η δασκάλα θεάτρου, που παρομοίασε τους 40 μικρούς και μεγάλους μαθητές της, σαν μια καλή σπορά έτοιμη να ανθίσει και να αποδώσει καρπούς.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Μια φορά κι έναν καιρό, σ΄ένα μικρούλι σπίτι,
χαμένο κάπου στην κορφή τ’ άγριου Ψηλορείτη Μια παπλωματού μέρα και νύχτα,αιώνια κουνά τα δάχτυλα της..
όμορφα ράβει και κεντά… παπλώματα αγάπης..
Στα χρώματα.. στα υλικά… στη βελονιά να μοιάσει άνθρωπος δεν εκάτεχε … μόνο να τα θαυμάσει…
Μα πιο ωραία απ’ όλα της … ήταν τα δάχτυλα της…
με τέχνη έπιαναν χορό… μέσα στη βελονιά της…
Τις νύχτες που ήταν σκοτεινά,μαύρο… πυκνό σκοτάδι…
το κρύο ανυπόφορο… έβγαινε κάθε βράδυ…
στα καλντερίμια γύρναγε μέχρι να συναντήσει…
άνθρωπο που υπέφερε… δώρο να του χαρίσει….
Καινούριο και υπέροχο μέσ’ απ’ το σάκο βγάζει…
το πάπλωμα της με χαρά κι αμέσως τον σκεπάζει…
Εκείνα τα χρόνια σε πολιτεία εκεί κοντά…
στης παπλωματούς το σπίτι…
ΑΠΛΗΣΤΟΣ…. ζούσε βασιλιάς ….
γνωστός σ’ όοοοολη την Κρήτη…
η συνέχεια… επί σκηνής…
Οδηγίες για θεατές
«Μην ξεχάσετε να κρατάτε μια ωραία κουβερτούλα ή ένα ωραίο σεντονάκι, τα οποία θα σας επιστραφούν άθικτα με τη λήξη της παράστασης, και κάτι μικρό για να χαρίσετε… ένα κουμπί, ένα χαρτομάντηλο, κ.λ.π. (όχι νομίσματα και παντός είδους χρήματα). Φεύγοντας θα πάρετε ως ενθύμιο κάτι που χάρισε κάποιος άλλος… Να φοράτε άνετα ρούχα (για τους χορούς του βασιλιά με ζωντανή μουσική) και παπούτσια γιατί η συμμετοχή σας κατά τη διεξαγωγή όλης της παράστασης είναι απαραίτητη»!
Διοργάνωση : Πολιτιστικός Σύλλογος Αλφάς – Θέατρο Αλφάς.
Μουσική του χώρου της παπλωματούς : Αλέξανδρος Παπαδάκης.
MadeinCreta Tromaktiko
Από το φιόρο του Λεβάντε… στην Αλφά Μυλοποτάμου. Αυτή είναι η διαδρομή ζωής της κ. Διονυσίας Σταμίρη, της μουσικού που παίζει ακορντεόν και δασκάλας θεάτρου αυτήν την περίοδο, που άφησε την όμορφη, μυρωδάτη και καταγάλανη Ζάκυνθο για... ένα άλλο όμορφο μα πιο άγριο νησί, την Κρήτη - και μάλιστα την ορεινή.
Μάλλον μεταξύ της καντάδας και της μαντινάδας, την κέρδισε η δεύτερη, επηρεασμένη και από έντονο κρητικό στοιχείο στον τόπο καταγωγής της. «Μα οι Ζακυνθινοί με τους Κρητικούς έχουν φοβερές ομοιότητες στην ομιλία, στον τρόπο ζωής σε πάρα πολλά. Όταν ο Ερωτόκριτος παιζόταν στην Κρήτη παιζόταν και στη Ζάκυνθο!», αναφέρει η ίδια μιλώντας στο MadeinCreta με αφορμή «Το Δώρο της Παμπλωματούς".
Η παράσταση "ανεβαίνει" την Κυριακή 12 Μαΐου και ώρα 20:00 στο γήπεδο της Αλφάς του Δήμου Μυλοποτάμου, από την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου Αλφάς σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αλφάς.
Αυτή η παράσταση δουλεύεται από τον Ιούλιο από την ίδια, που έχει επιμεληθεί τη διασκευή του κειμένου σε μέτρο ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο (βασίζεται στο κείμενο του Τζεφ Μπριμπό, σε μετάφραση της κας Κώστιας Κοντολέων) και έχει υπό την εποπτεία της, τη σκηνοθεσία, τα κουστούμια, τη μουσική του παλατιού και την επιμέλεια της αφίσας.
Οι πρόβες ξεκίνησαν από τον περασμένο Οκτώβριο με τους μικρούς του χωριού ενώ ταυτόχρονα δουλεύει και με την ομάδα των ενηλίκων για να ανεβάσει το έργο «Το προξενιό και ο έρωτας».
Το όμορφο σε αυτή την ιστορία είναι ότι δεν πήγε η ίδια στο Μυλοπόταμο. Την κάλεσαν, το ζήτησαν τα παιδιά της Αλφάς, ενός χωριού με 350 κατοίκους, για να στήσει μια θεατρική ομάδα.
Το ίδιο είχε κάνει πριν λίγο καιρό και στο δημοτικό διαμέρισμα Γωνιάς.
Άλλωστε για την τέχνη, η Διονυσία Σταμίρη άφησε τη Ζάκυνθο το χειμώνα του 2010 και ήρθε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Κρήτη. Όχι για το θέατρο αλλά για να διδάξει μουσική.
Όπως λέει η ίδια είχε εντυπωσιαστεί από την εμπειρική ικανότητα των Κρητικών που παίζουν μουσική χωρίς καν να ξέρουν να διαβάζουν νότες.
Αν, όμως, η μόρφωσει συναντήσει την εμπειρία ή το ταλέντο, μπορεί να απογειώσει τον καλλιτέχνη, όπως σημειώνει, για αυτό και ξεκίνησε να δουλεύει πρώτα πάνω στη μουσική.
Στη συνέχεια στη ζωή της μπήκε και το θέατρο και είδε πόσο εύκολο είναι να μεταμορφωθούν μικρά φυτώρια σε κυπαρίσσια.
Ειδικά στα ορεινά της Κρήτης η νοοτροπία και η κουλτούρα είναι εντελώς διαφορετική από την πεδινή και πόσο μάλιστα στην παραθαλάσσια πλευρά του νησιού.
Όλοι μιλούν την ίδια γλώσσα, έχουν όμως διαφορετική διάλεκτο και παρά πολλές φορές διαφορετικές απόψεις και αντιδράσεις. Το θέατρο όμως μπορεί να γεφυρώσει όλες τις διαφορές.
«Το θέατρο σημαίνει κάθαρση. Όταν μπορέσω και παραδοθώ ολότελα στη συνθήκη του θεάτρου ξεχνάω τα πάντα - ακόμα και το όνομα μου. Μαθαίνω να συνεργάζομαι και να ανέχομαι τη διαφορετικότητα της προσωπικότητας και των δυνατοτήτων των άλλων. Δεν υπάρχουν καλύτεροι ή χειρότεροι από εμένα απλώς είναι διαφορετικοί. Το θέατρο προάγει συνδυάζοντας υπέροχα όλες τις μορφές έκφρασης πολιτισμού», σημείωσε η δασκάλα θεάτρου, που παρομοίασε τους 40 μικρούς και μεγάλους μαθητές της, σαν μια καλή σπορά έτοιμη να ανθίσει και να αποδώσει καρπούς.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Μια φορά κι έναν καιρό, σ΄ένα μικρούλι σπίτι,
χαμένο κάπου στην κορφή τ’ άγριου Ψηλορείτη Μια παπλωματού μέρα και νύχτα,αιώνια κουνά τα δάχτυλα της..
όμορφα ράβει και κεντά… παπλώματα αγάπης..
Στα χρώματα.. στα υλικά… στη βελονιά να μοιάσει άνθρωπος δεν εκάτεχε … μόνο να τα θαυμάσει…
Μα πιο ωραία απ’ όλα της … ήταν τα δάχτυλα της…
με τέχνη έπιαναν χορό… μέσα στη βελονιά της…
Τις νύχτες που ήταν σκοτεινά,μαύρο… πυκνό σκοτάδι…
το κρύο ανυπόφορο… έβγαινε κάθε βράδυ…
στα καλντερίμια γύρναγε μέχρι να συναντήσει…
άνθρωπο που υπέφερε… δώρο να του χαρίσει….
Καινούριο και υπέροχο μέσ’ απ’ το σάκο βγάζει…
το πάπλωμα της με χαρά κι αμέσως τον σκεπάζει…
Εκείνα τα χρόνια σε πολιτεία εκεί κοντά…
στης παπλωματούς το σπίτι…
ΑΠΛΗΣΤΟΣ…. ζούσε βασιλιάς ….
γνωστός σ’ όοοοολη την Κρήτη…
η συνέχεια… επί σκηνής…
Οδηγίες για θεατές
«Μην ξεχάσετε να κρατάτε μια ωραία κουβερτούλα ή ένα ωραίο σεντονάκι, τα οποία θα σας επιστραφούν άθικτα με τη λήξη της παράστασης, και κάτι μικρό για να χαρίσετε… ένα κουμπί, ένα χαρτομάντηλο, κ.λ.π. (όχι νομίσματα και παντός είδους χρήματα). Φεύγοντας θα πάρετε ως ενθύμιο κάτι που χάρισε κάποιος άλλος… Να φοράτε άνετα ρούχα (για τους χορούς του βασιλιά με ζωντανή μουσική) και παπούτσια γιατί η συμμετοχή σας κατά τη διεξαγωγή όλης της παράστασης είναι απαραίτητη»!
Διοργάνωση : Πολιτιστικός Σύλλογος Αλφάς – Θέατρο Αλφάς.
Μουσική του χώρου της παπλωματούς : Αλέξανδρος Παπαδάκης.
MadeinCreta Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προσφυγή και ο Κατίδης στην ΑΕΚ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Συμμαχία του Νότου και ο ΣΥΡΙΖΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
