2013-04-23 18:51:34
Η οδυνηρή έλλειψη ρευστότητας στις αγορές των χωρών-μελών, κυρίως του Νότου, της Ευρωπαϊκής Ενωσης ανάγκασε τους μάνατζερ των funds να «ομολογήσουν» ότι ήταν λάθος επιλογή των κυβερνήσεων
να επιβάλουν τη δημοσιονομική λιτότητα ως τον μοναδικό δρόμο για την ανάπτυξη, αποδίδοντας αυτή την επιβολή στην επιθυμία των αγορών ομολόγων, ότι δήθεν οι αγορές ζητούσαν από τις κυβερνήσεις να ακολουθήσουν πολιτική σκληρής λιτότητας.
Το σημείωσε ξεκάθαρα στους «Financial Times» σημαντικός παράγοντας των αγορών, χαρακτηρίζοντας μάλιστα λάθος των κυβερνήσεων να μην υιοθετήσουν ή να μην ενθαρρύνουν την πολιτική των επενδύσεων. Επικροτεί τη θέση αυτή, εκ των υστέρων βεβαίως και για την υστεροφημία του, ο «πολύς» Μπαρόζο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τώρα «ανακάλυψε» ότι για να είναι επιτυχημένη μια οικονομική πολιτική δεν αρκεί απλώς να έχει σχεδιαστεί καλά αλλά πρέπει και να έχει την ελάχιστη κοινωνική υποστήριξη!
Αφού λεηλάτησαν το εισόδημα των πολιτών, αφού επέβαλαν άγρια μέτρα και προέβησαν σε δαπανηρές περικοπές, τώρα θυμήθηκαν την πάσχουσα κοινωνία. Ολα αυτά εξυπηρετούν ίσως το γενικότερο θέατρο του παραλόγου, που, όμως, έχει οδηγήσει στη φτώχεια και την απελπισία εκατομμύρια πολίτες.
Η ανάπτυξη είναι αυτή που λείπει, το γνωρίζει ο κάθε πρωτοετής οποιασδήποτε οικονομικής σχολής, όπως επίσης γνωρίζει ότι η υπερβολική λιτότητα οδηγεί σε στασιμότητα ή ύφεση. Να δοθεί έμφαση σε πολιτική ανάπτυξης και όχι στις περικοπές δαπανών. Ολοι το γνωρίζουν, αλλά όλοι προσποιούνται ότι ίσως και να ήταν απαραίτητη η διαρθρωτική μεταρρύθμιση, η πολιτική δηλαδή που ακολουθεί η Μέρκελ, αφού κατ’ αυτήν τα προγράμματα ανάπτυξης αυξάνουν το χρέος μιας χώρας.
Η καγκελάριος όχι μόνο δεν ακούει τις επισημάνσεις των αγορών (και του Μπαρόζο), αλλά επιμένει ότι στο μέλλον τα κράτη-μέλη που είναι υπερχρεωμένα ίσως χρειαστεί να πάψουν να χαράσσουν εθνική πολιτική και να παραχωρήσουν αρμοδιότητες και εξουσία σε θεσμούς (ποιους, όμως, ακριβώς δεν αναφέρει) της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μοιάζει σαν αναπόφευκτη η κατάληξη της Μέρκελ. Αυτή γνώριζε εξ αρχής τι ήθελε και πώς μπορούσε να το επιτύχει. Ηταν ακριβώς η επιθυμία της να δηλώσουν οι χρεωμένες χώρες υποταγή στα «αφεντικά» της Ευρώπης, και μάλιστα να υποστούν τη χειρότερη εφαρμογή οικονομικών μέτρων λιτότητας, το οποίο και επετεύχθη. Το μόνο ίσως το οποίο φοβούνται είναι ο κοινωνικός ξεσηκωμός, να φτάσουν δηλαδή οι λαοί της Ευρώπης στα όριά τους τα οικονομικά, και μάλιστα με θιγμένο και πληγωμένο τον εθνικό εγωισμό. Πριν από τη Μέρκελ ίσως το έχουν δει αυτό οι επικεφαλής των μεγάλων funds και η πονηρή αλεπού, ο Μπαρόζο. Σημασία έχει πώς θα αντιδράσουν οι κυβερνήσεις πλέον efsyn.gr
να επιβάλουν τη δημοσιονομική λιτότητα ως τον μοναδικό δρόμο για την ανάπτυξη, αποδίδοντας αυτή την επιβολή στην επιθυμία των αγορών ομολόγων, ότι δήθεν οι αγορές ζητούσαν από τις κυβερνήσεις να ακολουθήσουν πολιτική σκληρής λιτότητας.
Το σημείωσε ξεκάθαρα στους «Financial Times» σημαντικός παράγοντας των αγορών, χαρακτηρίζοντας μάλιστα λάθος των κυβερνήσεων να μην υιοθετήσουν ή να μην ενθαρρύνουν την πολιτική των επενδύσεων. Επικροτεί τη θέση αυτή, εκ των υστέρων βεβαίως και για την υστεροφημία του, ο «πολύς» Μπαρόζο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τώρα «ανακάλυψε» ότι για να είναι επιτυχημένη μια οικονομική πολιτική δεν αρκεί απλώς να έχει σχεδιαστεί καλά αλλά πρέπει και να έχει την ελάχιστη κοινωνική υποστήριξη!
Αφού λεηλάτησαν το εισόδημα των πολιτών, αφού επέβαλαν άγρια μέτρα και προέβησαν σε δαπανηρές περικοπές, τώρα θυμήθηκαν την πάσχουσα κοινωνία. Ολα αυτά εξυπηρετούν ίσως το γενικότερο θέατρο του παραλόγου, που, όμως, έχει οδηγήσει στη φτώχεια και την απελπισία εκατομμύρια πολίτες.
Η ανάπτυξη είναι αυτή που λείπει, το γνωρίζει ο κάθε πρωτοετής οποιασδήποτε οικονομικής σχολής, όπως επίσης γνωρίζει ότι η υπερβολική λιτότητα οδηγεί σε στασιμότητα ή ύφεση. Να δοθεί έμφαση σε πολιτική ανάπτυξης και όχι στις περικοπές δαπανών. Ολοι το γνωρίζουν, αλλά όλοι προσποιούνται ότι ίσως και να ήταν απαραίτητη η διαρθρωτική μεταρρύθμιση, η πολιτική δηλαδή που ακολουθεί η Μέρκελ, αφού κατ’ αυτήν τα προγράμματα ανάπτυξης αυξάνουν το χρέος μιας χώρας.
Η καγκελάριος όχι μόνο δεν ακούει τις επισημάνσεις των αγορών (και του Μπαρόζο), αλλά επιμένει ότι στο μέλλον τα κράτη-μέλη που είναι υπερχρεωμένα ίσως χρειαστεί να πάψουν να χαράσσουν εθνική πολιτική και να παραχωρήσουν αρμοδιότητες και εξουσία σε θεσμούς (ποιους, όμως, ακριβώς δεν αναφέρει) της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μοιάζει σαν αναπόφευκτη η κατάληξη της Μέρκελ. Αυτή γνώριζε εξ αρχής τι ήθελε και πώς μπορούσε να το επιτύχει. Ηταν ακριβώς η επιθυμία της να δηλώσουν οι χρεωμένες χώρες υποταγή στα «αφεντικά» της Ευρώπης, και μάλιστα να υποστούν τη χειρότερη εφαρμογή οικονομικών μέτρων λιτότητας, το οποίο και επετεύχθη. Το μόνο ίσως το οποίο φοβούνται είναι ο κοινωνικός ξεσηκωμός, να φτάσουν δηλαδή οι λαοί της Ευρώπης στα όριά τους τα οικονομικά, και μάλιστα με θιγμένο και πληγωμένο τον εθνικό εγωισμό. Πριν από τη Μέρκελ ίσως το έχουν δει αυτό οι επικεφαλής των μεγάλων funds και η πονηρή αλεπού, ο Μπαρόζο. Σημασία έχει πώς θα αντιδράσουν οι κυβερνήσεις πλέον efsyn.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΦΙΛΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΤΖΕΡΑΡΝΤ Ο ΘΡΥΛΟΣ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
