2013-03-03 14:56:03
Για πες μου παππού για εκείνη τη μέρα της πρωτομαγιάς του 2013 για την οποία είσαι τόσο περήφανος που την έζησες.
Ναι παιδί μου είμαι πολύ περήφανος που έζησα όλες εκείνες τις στιγμές που όμοιές τους δεν έχω ζήσει ούτε πριν αλλά και ούτε μετά από τότε.
Εγώ από τότε που γεννήθηκα ήμουν πάντα ανήσυχο πνεύμα και φύση ελεύθερο, μέχρι το 2009 ζούσα μια συνηθισμένη ζωή αλλά ήρεμη. Από το 2009 και μετά άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια όταν ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου αποφάσισε να οδηγήσει τη χώρα στο τελικό στάδιο της σκλαβιάς. Οι Έλληνες μέχρι τότε τον πίστευαν και τον ψήφιζαν σαν έναν καλό και φιλόπατρη πολιτικό, όμως αυτός άλλα είχε στο μυαλό του για τους Έλληνες.
Τον Απρίλη θαρρώ του 2010 αποφάσισε και οδήγησε τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και σε ένα σήριαλ μνημονίων με πρόσχημα το ψεύτικο χρέος το οποίο με ύπουλο τρόπο είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενοι πολιτικοί, τους οποίους διαδέχτηκε
. Από εκείνη τη στιγμή και μετά άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι της εξαθλίωσης μεγάλου μέρους των συμπολιτών μας. Άλλοι μετανάστευσαν, άλλοι αυτοκτόνησαν, άλλοι έψαχναν για φαγητό στα σκουπίδια, άλλοι έχασαν τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους και άλλοι μην αντέχοντας όλα αυτά πάθαιναν έμφραγμα ή καίγονταν από τις αυτοσχέδιες σόμπες στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν ή πάθαιναν εγκεφαλικό επεισόδιο και έφευγαν τόσο άδικα και άδοξα από τούτο τον κόσμο.Από το 2010 έως τις πρώτες μέρες του 2013 τα πράγματα είχαν πάρει μια κατηφόρα που έκανε τον Έλληνα να μην βλέπει καθαρά το πρόβλημα και να παλινδρομεί ανάμεσα σε σκέψεις, απόψεις, ιδέες, θεωρίες, κόμματα, κινήματα και διαδηλώσεις χωρίς βέβαια τίποτα από όλα αυτά να είναι ικανό να του δώσει τελειωτική λύση στο πρόβλημα.
Όμως, Γενάρης θα ήταν θαρρώ ή Φλεβάρης, θα σε γελάσω, κάπου σε έναν τοίχο στο facebook (μια συνήθεια της εποχής) διάβασα για κάτι που μου τράβηξε την περιέργεια και έμεινα λίγο παραπάνω από ότι συνήθως. Ήταν αυτό που με έκανε να δω την ουσιαστική, και μιας δια παντός, λύση στο πρόβλημα των συμπολιτών μου αλλά και το δικό μου. Έλεγε για μια μεγάλη Εθνοσυνέλευση- Συγκέντρωση των πολιτών που θα γινόταν στον ΜΑΡΑΘΩΝΑ μετά από μια μεγάλη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ που θα γινόταν από τη μια άκρη της χώρας ως την άλλη. Θα ανάγκαζε έτσι την μέχρι τότε ΔΗΘΕΝ εκλεγμένη κυβέρνηση να παραδώσει την εξουσία στην πραγματική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στην οποία εσείς τώρα ζείτε και μεγαλουργείτε και έχετε κάνει τη χώρα μας που μέχρι το 2013 την θεωρούσαν ντροπή της Ευρώπης, διαμάντι της Μεσογείου όπως της άξιζε.
Ήμουν από τους πρωτεργάτες αυτής της ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ, όπως την ονόμασαν, και από την πρώτη κιόλας στιγμή συστρατεύτηκα μαζί τους και προσπαθούσαμε να πείσουμε τους συμπατριώτες μας όπου και αν τους συναντούσαμε για την αναγκαιότητα να πετύχει η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΑΡΑΘΩΝ 2013. Στην αρχή οι συμπολίτες μας ήταν δύσπιστοι, άλλοι μας κορόιδευαν, άλλοι μας έλεγαν ονειροπόλους και άλλοι με ύφος 100 καρδιναλίων μας έλεγαν ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, ότι είναι ουτοπικά. Ακόμα και η γιαγιά σου μέχρι τότε, παρ' όλο που με υποστήριζε, πότε πότε μου έλεγε και αυτή ότι αυτά τα πράγματα είναι ακατόρθωτα. Όμως εμείς, σε πείσμα όλων, δεν το βάλαμε κάτω και προσπαθήσαμε στους μήνες που απόμειναν μέχρι την πρωτομαγιά να κάνουμε τους Έλληνες ΕΝΑ, όπως το λέει άλλωστε και ο εθνικός μας ύμνος, να ενωθούμε σε μία και μοναδική στιγμή, σε μία και μοναδική προσπάθεια, σε έναν και μοναδικό τόπο, έχοντας μέσα στο μυαλό μας έναν και μοναδικό στόχο, μία και μοναδική ιδέα, έναν και μοναδικό σκοπό, ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στον τόπο που γεννήθηκε μετά από 2500 χιλιάδες χρόνια. Γιατί πιστεύαμε (και έτσι ήταν τελικά από ότι έδειξε η μετέπειτα ιστορία) ότι όλα τα δεινά που περνούσε μέχρι τότε η χώρα οφείλονταν σε αυτό ακριβώς το πράγμα, στην μη συμμετοχή των πολιτών στα δημόσια πράγματα. Ποτέ μέχρις εκείνη την στιγμή δεν είχε ερωτηθεί κανείς μας για όλα όσα έκαναν οι πολιτικοί μας. Θεωρούσαν οι άνθρωποι ότι ο ρόλος τους σαν πολίτες σταματούσε στην, κάθε τέσσερα χρόνια, συμμετοχή τους σε ένα καλοστημένο κόλπο που το έλεγαν βουλευτικές εκλογές. Οι άνθρωποι, δηλαδή οι πολίτες, δεν γνώριζαν τίποτα από τα κοινά πολιτικά πράγματα. Πολλές φορές δεν γνώριζαν καν αυτόν τον οποίον επέλεγαν να ψηφίσουν στις εκλογές. Τις περισσότερες δε φορές (μην σας πω όλες), τα κόμματα που έπαιρναν εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δεν πραγματοποιούσαν καμία προεκλογική τους δέσμευση. Μας εξαπατούσαν δηλαδή. Είχαμε και έναν πρόεδρο της Δημοκρατίας ο οποίος ήταν διακοσμητικός,κάτι σαν πορτατίφ δηλαδή, ο οποίος υπέγραφε ότι του δίνανε να υπογράψει. Α είχαμε και έναν μεγάλο νόμο τον οποίο τον έλεγαν σύνταγμα, τον οποίο βέβαια οι εκάστοτε κυβερνήτες τον έγραφαν στα παλιά τους παπούτσια. Τόσο μαύρα ήταν τα πράγματα.
Όμως για να μην στα πολυλογώ μετά από πολλές προσπάθειες των συναγωνιστών του ΜΑΡΑΘΩΝΑ, μετά από καθημερινή δουλειά είτε έξω στους δρόμους και τις πλατείες, είτε στο διαδίκτυο καταφέραμε να πετύχουμε το ακατόρθωτο, καταφέραμε να μαζευτούμε ένας τεράστιος αριθμός συμπολιτών στο τόπο που είχαμε ορίσει εξ αρχής. Ήταν Τετάρτη και από την Δευτέρα κιόλας ένας τεράστιος αριθμός συμπολιτών μας είχαμε σταματήσει να πληρώνουμε τους δυνάστες μας που είχαν κάνει κολεγιά με τους ντόπιους δοσίλογους και τους τραπεζίτες και έτσι η κεντρική διοίκηση έπαθε σιγά σιγά οικονομική ασφυξία. Όταν δε είδε το τεράστιο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στο ΜΑΡΑΘΩΝΑ, την διεθνή κατακραυγή αλλά και την αποφασιστικότητα και την ενότητα των συναθροισμένων πολιτών, οι οποίοι πολίτες, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου και πραγματικά μονοιασμένοι χωρίς να λένε τίποτα, χωρίς ούτε καν να ψιθυρίζουν, μόνον να κοιτάζουν προς την Αθήνα και σαν ένα βουβό κύμα γκρεμίσαμε το μέχρι τότε, στα μάτια πολλών, θηρίο.Τα μάτια όλων είχαν δακρύσει όταν ακούστηκε από τα μεγάφωνα η παραίτηση της κυβέρνησης. Όλοι μας αγκαλιαζόμασταν σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Τότε θυμήθηκα το φίλο μου το Δημήτρη που δεν άντεξε την πίεση από την οικονομική ασφυξία στην οποία είχε περιέλθει και έφυγε πριν δει την διπλή ανάσταση του έθνους στα 51 του χρόνια από εγκεφαλικό επεισόδιο. Τι να πω; Τη στιγμιαία λύπη σταμάτησε η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών που είχαν προηγηθεί στο Μαραθών, που όριζαν την κυβέρνηση που εμείς αποφασίσαμε, να αναλάβει τα ηνία της χώρας από εκεί και μετά μέχρι τον Οκτώβρη που θα γίνονταν οι εκλογές, με νέο σύνταγμα πλέον, που θα συνέτασσαν οι πέντε συνταγματολόγοι που ορίστηκαν μετά από δημόσια διαβούλευση από όλους τους πολίτες.
Οι δημοσιογράφοι όλων των μέσων, διεθνών και ντόπιων, αναγνώρισαν, μην μπορώντας να κάνουν αλλιώς, την βαρύτητα και την αποφασιστικότητα των συναθροισμένων πολιτών, και άρχισαν να συντάσσονται με την θέληση των Ελλήνων. Μετέδιδαν εικόνες από το σημαδιακό αυτό μέρος τον ΜΑΡΑΘΩΝΑ και με διθυράμβους μιλούσαν για το νέο ελληνικό έπος.
Σε όλα τα μέρη της Ελλάδας από την Κρήτη ως τον Έβρο γιόρτασαν διπλά την Ανάσταση και η χαρά ξεχείλιζε σε κάθε σπίτι και το γέλιο επέστρεψε στα πρόσωπα των συμπολιτών μου.
Ήταν μια τεράστιας σημασίας επιχείρηση όχι μόνον για την Ελλάδα αλλά και για όλες τις χώρες του κόσμου γιατί αποτέλεσε φάρο για όλους τους λαούς που μετά τον Μαραθώνα πυροδότησαν δημοκρατικές εξελίξεις στον τόπο τους.
ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ 2013 παιδί μου. Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να σου δείξω την αγάπη μου!
Tromaktiko
Ναι παιδί μου είμαι πολύ περήφανος που έζησα όλες εκείνες τις στιγμές που όμοιές τους δεν έχω ζήσει ούτε πριν αλλά και ούτε μετά από τότε.
Εγώ από τότε που γεννήθηκα ήμουν πάντα ανήσυχο πνεύμα και φύση ελεύθερο, μέχρι το 2009 ζούσα μια συνηθισμένη ζωή αλλά ήρεμη. Από το 2009 και μετά άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια όταν ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου αποφάσισε να οδηγήσει τη χώρα στο τελικό στάδιο της σκλαβιάς. Οι Έλληνες μέχρι τότε τον πίστευαν και τον ψήφιζαν σαν έναν καλό και φιλόπατρη πολιτικό, όμως αυτός άλλα είχε στο μυαλό του για τους Έλληνες.
Τον Απρίλη θαρρώ του 2010 αποφάσισε και οδήγησε τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και σε ένα σήριαλ μνημονίων με πρόσχημα το ψεύτικο χρέος το οποίο με ύπουλο τρόπο είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενοι πολιτικοί, τους οποίους διαδέχτηκε
Όμως, Γενάρης θα ήταν θαρρώ ή Φλεβάρης, θα σε γελάσω, κάπου σε έναν τοίχο στο facebook (μια συνήθεια της εποχής) διάβασα για κάτι που μου τράβηξε την περιέργεια και έμεινα λίγο παραπάνω από ότι συνήθως. Ήταν αυτό που με έκανε να δω την ουσιαστική, και μιας δια παντός, λύση στο πρόβλημα των συμπολιτών μου αλλά και το δικό μου. Έλεγε για μια μεγάλη Εθνοσυνέλευση- Συγκέντρωση των πολιτών που θα γινόταν στον ΜΑΡΑΘΩΝΑ μετά από μια μεγάλη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ που θα γινόταν από τη μια άκρη της χώρας ως την άλλη. Θα ανάγκαζε έτσι την μέχρι τότε ΔΗΘΕΝ εκλεγμένη κυβέρνηση να παραδώσει την εξουσία στην πραγματική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στην οποία εσείς τώρα ζείτε και μεγαλουργείτε και έχετε κάνει τη χώρα μας που μέχρι το 2013 την θεωρούσαν ντροπή της Ευρώπης, διαμάντι της Μεσογείου όπως της άξιζε.
Ήμουν από τους πρωτεργάτες αυτής της ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ, όπως την ονόμασαν, και από την πρώτη κιόλας στιγμή συστρατεύτηκα μαζί τους και προσπαθούσαμε να πείσουμε τους συμπατριώτες μας όπου και αν τους συναντούσαμε για την αναγκαιότητα να πετύχει η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΑΡΑΘΩΝ 2013. Στην αρχή οι συμπολίτες μας ήταν δύσπιστοι, άλλοι μας κορόιδευαν, άλλοι μας έλεγαν ονειροπόλους και άλλοι με ύφος 100 καρδιναλίων μας έλεγαν ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, ότι είναι ουτοπικά. Ακόμα και η γιαγιά σου μέχρι τότε, παρ' όλο που με υποστήριζε, πότε πότε μου έλεγε και αυτή ότι αυτά τα πράγματα είναι ακατόρθωτα. Όμως εμείς, σε πείσμα όλων, δεν το βάλαμε κάτω και προσπαθήσαμε στους μήνες που απόμειναν μέχρι την πρωτομαγιά να κάνουμε τους Έλληνες ΕΝΑ, όπως το λέει άλλωστε και ο εθνικός μας ύμνος, να ενωθούμε σε μία και μοναδική στιγμή, σε μία και μοναδική προσπάθεια, σε έναν και μοναδικό τόπο, έχοντας μέσα στο μυαλό μας έναν και μοναδικό στόχο, μία και μοναδική ιδέα, έναν και μοναδικό σκοπό, ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στον τόπο που γεννήθηκε μετά από 2500 χιλιάδες χρόνια. Γιατί πιστεύαμε (και έτσι ήταν τελικά από ότι έδειξε η μετέπειτα ιστορία) ότι όλα τα δεινά που περνούσε μέχρι τότε η χώρα οφείλονταν σε αυτό ακριβώς το πράγμα, στην μη συμμετοχή των πολιτών στα δημόσια πράγματα. Ποτέ μέχρις εκείνη την στιγμή δεν είχε ερωτηθεί κανείς μας για όλα όσα έκαναν οι πολιτικοί μας. Θεωρούσαν οι άνθρωποι ότι ο ρόλος τους σαν πολίτες σταματούσε στην, κάθε τέσσερα χρόνια, συμμετοχή τους σε ένα καλοστημένο κόλπο που το έλεγαν βουλευτικές εκλογές. Οι άνθρωποι, δηλαδή οι πολίτες, δεν γνώριζαν τίποτα από τα κοινά πολιτικά πράγματα. Πολλές φορές δεν γνώριζαν καν αυτόν τον οποίον επέλεγαν να ψηφίσουν στις εκλογές. Τις περισσότερες δε φορές (μην σας πω όλες), τα κόμματα που έπαιρναν εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δεν πραγματοποιούσαν καμία προεκλογική τους δέσμευση. Μας εξαπατούσαν δηλαδή. Είχαμε και έναν πρόεδρο της Δημοκρατίας ο οποίος ήταν διακοσμητικός,κάτι σαν πορτατίφ δηλαδή, ο οποίος υπέγραφε ότι του δίνανε να υπογράψει. Α είχαμε και έναν μεγάλο νόμο τον οποίο τον έλεγαν σύνταγμα, τον οποίο βέβαια οι εκάστοτε κυβερνήτες τον έγραφαν στα παλιά τους παπούτσια. Τόσο μαύρα ήταν τα πράγματα.
Όμως για να μην στα πολυλογώ μετά από πολλές προσπάθειες των συναγωνιστών του ΜΑΡΑΘΩΝΑ, μετά από καθημερινή δουλειά είτε έξω στους δρόμους και τις πλατείες, είτε στο διαδίκτυο καταφέραμε να πετύχουμε το ακατόρθωτο, καταφέραμε να μαζευτούμε ένας τεράστιος αριθμός συμπολιτών στο τόπο που είχαμε ορίσει εξ αρχής. Ήταν Τετάρτη και από την Δευτέρα κιόλας ένας τεράστιος αριθμός συμπολιτών μας είχαμε σταματήσει να πληρώνουμε τους δυνάστες μας που είχαν κάνει κολεγιά με τους ντόπιους δοσίλογους και τους τραπεζίτες και έτσι η κεντρική διοίκηση έπαθε σιγά σιγά οικονομική ασφυξία. Όταν δε είδε το τεράστιο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στο ΜΑΡΑΘΩΝΑ, την διεθνή κατακραυγή αλλά και την αποφασιστικότητα και την ενότητα των συναθροισμένων πολιτών, οι οποίοι πολίτες, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου και πραγματικά μονοιασμένοι χωρίς να λένε τίποτα, χωρίς ούτε καν να ψιθυρίζουν, μόνον να κοιτάζουν προς την Αθήνα και σαν ένα βουβό κύμα γκρεμίσαμε το μέχρι τότε, στα μάτια πολλών, θηρίο.Τα μάτια όλων είχαν δακρύσει όταν ακούστηκε από τα μεγάφωνα η παραίτηση της κυβέρνησης. Όλοι μας αγκαλιαζόμασταν σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Τότε θυμήθηκα το φίλο μου το Δημήτρη που δεν άντεξε την πίεση από την οικονομική ασφυξία στην οποία είχε περιέλθει και έφυγε πριν δει την διπλή ανάσταση του έθνους στα 51 του χρόνια από εγκεφαλικό επεισόδιο. Τι να πω; Τη στιγμιαία λύπη σταμάτησε η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών που είχαν προηγηθεί στο Μαραθών, που όριζαν την κυβέρνηση που εμείς αποφασίσαμε, να αναλάβει τα ηνία της χώρας από εκεί και μετά μέχρι τον Οκτώβρη που θα γίνονταν οι εκλογές, με νέο σύνταγμα πλέον, που θα συνέτασσαν οι πέντε συνταγματολόγοι που ορίστηκαν μετά από δημόσια διαβούλευση από όλους τους πολίτες.
Οι δημοσιογράφοι όλων των μέσων, διεθνών και ντόπιων, αναγνώρισαν, μην μπορώντας να κάνουν αλλιώς, την βαρύτητα και την αποφασιστικότητα των συναθροισμένων πολιτών, και άρχισαν να συντάσσονται με την θέληση των Ελλήνων. Μετέδιδαν εικόνες από το σημαδιακό αυτό μέρος τον ΜΑΡΑΘΩΝΑ και με διθυράμβους μιλούσαν για το νέο ελληνικό έπος.
Σε όλα τα μέρη της Ελλάδας από την Κρήτη ως τον Έβρο γιόρτασαν διπλά την Ανάσταση και η χαρά ξεχείλιζε σε κάθε σπίτι και το γέλιο επέστρεψε στα πρόσωπα των συμπολιτών μου.
Ήταν μια τεράστιας σημασίας επιχείρηση όχι μόνον για την Ελλάδα αλλά και για όλες τις χώρες του κόσμου γιατί αποτέλεσε φάρο για όλους τους λαούς που μετά τον Μαραθώνα πυροδότησαν δημοκρατικές εξελίξεις στον τόπο τους.
ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ 2013 παιδί μου. Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να σου δείξω την αγάπη μου!
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άραβες θέλουν την Άρσεναλ!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Και η Βόλφσμπουργκ στους ''μνηστήρες'' για Μαυρία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
