2013-02-26 14:33:17
Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΠ. ΠΑΡΓΙΝΟΥ, Οικονομολόγου – Δημοσιογράφου
Η μαγική λέξη «ανάπτυξη» πάλλεται στα χείλη όλων μας. Οι κυβερνώντες τη χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν την πολιτική τους και να καταλαγιάσουν τα ήδη λίαν οξυμένα πνεύματα και τα τεταμένα νεύρα των χειμαζόμενων πολιτών.
Οι υποσχέσεις αλληλοδιαδέχονται η μία την άλλη μαζί με εκτιμήσεις για ανάκαμψη το κάθε επόμενο εξάμηνο, το οποίο απλά διαψεύδει τις προσδοκίες, εκθέτει τούς συνεχώς ψευδόμενους κυβερνήτες και δυναμιτίζει έτι περαιτέρω το υποβόσκων εκρηκτικό κλίμα.
Η κοινωνία, από τη δική της μεριά, εναγωνίως την αποζητά μέσα
στη συνεχιζόμενη φτωχοποίηση, την πλήρη κατάρρευση των κοινωνικών δομών, την καθολική απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών, την πλήρη απομυθοποίηση ηγετών και κομμάτων, την καταλήστευση της δημόσιας περιουσίας, τη διάλυση κάθε έννοιας κρατικής ή κοινωνικής συνοχής, καθώς και τη διάψευση κάθε ελπίδας ή οράματος.
Ουδείς, όμως, εξηγεί ΠΩΣ, με ΠΟΙΕΣ διαδικασίες και ΠΟΤΕ θα έρθει αυτή η πολυπόθητη και μεγαλουργός ΑΝΑΠΤΥΞΗ, που ως άλλο μαγικό ραβδί της θεάς Κίρκης θα μεταλλάξει την κοινωνία μας, θα φέρει ευδαιμονία και θα δώσει και πάλι νόημα στην ανθρώπινη ζωή και στο κράτος υπόσταση.
Τεχνοκράτες και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στρατεύονται –άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς πάντα όμως προκλητικά– με τις θελήσεις της εξουσίας, καθώς από αυτήν εξαρτάται η προσωπική – επαγγελματική τους ανέλιξη, είτε η επιχειρηματική – συντεχνιακή τους επιβίωση.
Δανειστές, εταίροι και σύμμαχοι –ένθεν κι ένθεν του Ατλαντικού, εντός κι εκτός ορθόδοξου τόξου– διαγκωνίζονται στην αρένα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και του ορυκτού πλούτου μιας καθημαγμένης χώρας, υποταγμένης στις βουλές του δυνάστη της, ωσάν η Ευρώπη της Ένωσης και του ευρώ να επέστρεψε και πάλι στο πνεύμα της πάλαι ποτέ κραταιάς αποικιοκρατίας. Και όλως παραδόξως, αυτό το ανατολίτικο παζάρι βαφτίζεται ανάπτυξη, έξοδος από την κρίση, επανεκκίνηση της οικονομίας κι άλλα συναφή κι όντως προκλητικά Ουδείς, όμως, εξηγεί ΠΩΣ θα αναπτυχθεί ο πρωτογενής τομέας, τουλάχιστον στα όρια της αυτάρκειας. Ουδείς ομιλεί για τον δευτερογενή τομέα, τις κατασκευές, τη βιοτεχνία, τη βιομηχανία. Ουδείς περιγράφει πώς θα έπρεπε να είναι οι υπηρεσίες σε μια χώρα που από τη γεωστρατηγική της θέση παίζει πρωτεύοντα ρόλο στο εμπόριο και στις μεταφορές. Η αναδιοργάνωση δε μιας πλήρως αποσαρθρωμένης δημόσιας διοίκησης περνάει κυριολεκτικά στο ντούκου ή επικαλύπτεται από αριθμητικές και μόνον απολύσεις. Η σε μεταπολεμικά μεγέθη καθηλωμένη κατανάλωση ουδείς μάς λέει πώς θα αναζωογονηθεί.
Ο λόγος περί ανάπτυξης χωρίς σαφές σχέδιο είναι εμπαιγμός και απάτη που ιστορικά οδηγούν σε λαϊκή απόγνωση και έκρηξη.
communenews
Η μαγική λέξη «ανάπτυξη» πάλλεται στα χείλη όλων μας. Οι κυβερνώντες τη χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν την πολιτική τους και να καταλαγιάσουν τα ήδη λίαν οξυμένα πνεύματα και τα τεταμένα νεύρα των χειμαζόμενων πολιτών.
Οι υποσχέσεις αλληλοδιαδέχονται η μία την άλλη μαζί με εκτιμήσεις για ανάκαμψη το κάθε επόμενο εξάμηνο, το οποίο απλά διαψεύδει τις προσδοκίες, εκθέτει τούς συνεχώς ψευδόμενους κυβερνήτες και δυναμιτίζει έτι περαιτέρω το υποβόσκων εκρηκτικό κλίμα.
Η κοινωνία, από τη δική της μεριά, εναγωνίως την αποζητά μέσα
στη συνεχιζόμενη φτωχοποίηση, την πλήρη κατάρρευση των κοινωνικών δομών, την καθολική απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών, την πλήρη απομυθοποίηση ηγετών και κομμάτων, την καταλήστευση της δημόσιας περιουσίας, τη διάλυση κάθε έννοιας κρατικής ή κοινωνικής συνοχής, καθώς και τη διάψευση κάθε ελπίδας ή οράματος.
Ουδείς, όμως, εξηγεί ΠΩΣ, με ΠΟΙΕΣ διαδικασίες και ΠΟΤΕ θα έρθει αυτή η πολυπόθητη και μεγαλουργός ΑΝΑΠΤΥΞΗ, που ως άλλο μαγικό ραβδί της θεάς Κίρκης θα μεταλλάξει την κοινωνία μας, θα φέρει ευδαιμονία και θα δώσει και πάλι νόημα στην ανθρώπινη ζωή και στο κράτος υπόσταση.
Τεχνοκράτες και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στρατεύονται –άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς πάντα όμως προκλητικά– με τις θελήσεις της εξουσίας, καθώς από αυτήν εξαρτάται η προσωπική – επαγγελματική τους ανέλιξη, είτε η επιχειρηματική – συντεχνιακή τους επιβίωση.
Δανειστές, εταίροι και σύμμαχοι –ένθεν κι ένθεν του Ατλαντικού, εντός κι εκτός ορθόδοξου τόξου– διαγκωνίζονται στην αρένα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και του ορυκτού πλούτου μιας καθημαγμένης χώρας, υποταγμένης στις βουλές του δυνάστη της, ωσάν η Ευρώπη της Ένωσης και του ευρώ να επέστρεψε και πάλι στο πνεύμα της πάλαι ποτέ κραταιάς αποικιοκρατίας. Και όλως παραδόξως, αυτό το ανατολίτικο παζάρι βαφτίζεται ανάπτυξη, έξοδος από την κρίση, επανεκκίνηση της οικονομίας κι άλλα συναφή κι όντως προκλητικά Ουδείς, όμως, εξηγεί ΠΩΣ θα αναπτυχθεί ο πρωτογενής τομέας, τουλάχιστον στα όρια της αυτάρκειας. Ουδείς ομιλεί για τον δευτερογενή τομέα, τις κατασκευές, τη βιοτεχνία, τη βιομηχανία. Ουδείς περιγράφει πώς θα έπρεπε να είναι οι υπηρεσίες σε μια χώρα που από τη γεωστρατηγική της θέση παίζει πρωτεύοντα ρόλο στο εμπόριο και στις μεταφορές. Η αναδιοργάνωση δε μιας πλήρως αποσαρθρωμένης δημόσιας διοίκησης περνάει κυριολεκτικά στο ντούκου ή επικαλύπτεται από αριθμητικές και μόνον απολύσεις. Η σε μεταπολεμικά μεγέθη καθηλωμένη κατανάλωση ουδείς μάς λέει πώς θα αναζωογονηθεί.
Ο λόγος περί ανάπτυξης χωρίς σαφές σχέδιο είναι εμπαιγμός και απάτη που ιστορικά οδηγούν σε λαϊκή απόγνωση και έκρηξη.
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η έλλειψη ύπνου τροποποιεί την έκφραση εκατοντάδων γονιδίων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
