2013-01-30 22:56:08
Στα βήματα ή μάλλον στις… ροδιές του Τσε Γκεβάρα φιλοδοξεί να βαδίσει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και άλλοτε στενή συνεργάτιδα του Άκη Τσοχατζόπουλου (οι «αριστεροί» μπορεί να μην άσκησαν εξουσία, αλλά επί ΠΑΣΟΚ πέρασαν μια χαρά) Ρένα Δούρου, η οποία συνόδευσε τον αρχηγό της στο ταξίδι του στην Αμερική. Έγραψε, λοιπόν, ένα εμβριθές άρθρο στην «Αυγή» με τον τίτλο «Διπλωματικό Ημερολόγιο μιας μοτοσυκλέτας». Ο νους πήγε κατευθείαν στον Τσε, ο οποίος τριγύριζε με μια μοτοσυκλέτα στη Βολιβία. Βέβαια η κ. Δούρου είναι μετριόφρων και σε όσους τη ρώτησαν αν εμπνεύσθηκε από τον σύντροφο του Φιντέλ Κάστρο και την ταινία «Ημερολόγια μοτοσυκλέτας», το αρνήθηκε με περισσή σεμνότητα.
Για την ιστορία τα «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας» (Diarios de motocicleta) είναι μια βιογραφική ταινία για έναν νεαρό άνδρα που αργότερα θα γίνει γνωστός ως ο Μαρξιστής επαναστάτης Τσε Γκεβάρα.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία για ένα ταξίδι με μοτοσικλέτες στη Νότια Αμερική που έκανε ο νεαρός Τσε με τον φίλο του Αλμπέρο το1952. Απεικονίζει τη βαθμιαία ανάπτυξη των πολιτικών απόψεων του Γκεβάρα, αλλά δεν γίνεται καμία αναφορά στα επαναστατικά του κατορθώματα, παρά μόνο σε ένα μικρό κομμάτι στο τέλος της ταινίας.
Βασίστηκε στα βιβλία "Diarios de motocicleta" του Γκεβάρα και του Αλμπέρτο Γρανάδο. Το ρόλο του Τσε ερμηνεύει ο μεξικανός ηθοποιός Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και τον φίλο του Γρανάδο, ερμηνεύει ο Ροδρίγκο ντε λα Σέρνα.
Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον βραζιλιάνο σκηνοθέτη Βάλτερ Σάλες και γράφτηκε από τον πορτορικανό σεναριογράφο Χοσέ Ριβέρα ενώ είναι μια συμπαραγωγή μεταξύ εταιριών από τηνΑργεντινή, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Χιλή, το Περού, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η σεμνότητα της κ. Δούρου τείνει να δημιουργήσει παράδοση, γιατί δεν είναι μόνο ότι δεν θέλει να τη συγκρίνουν με τον Τσε Γκεβάρα. Τη σεμνότητά της την αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία. Να, για παράδειγμα, όταν ρωτήθηκε να πει πως της ήρθε η έμπνευση να γράψει το «Διπλωματικό Ημερολόγιο μιας μοτοσυκλέτας» αρνήθηκε ευγενικά να προχωρήσει τη συζήτηση και είπε στους συνομιλητές της «σας παρακαλώ μην ασχολείστε με τη συγγραφική μου δεινότητα, εγώ περίμενα να με ρωτήσετε τι κάναμε στην Αμερική». Once upon a time in America, λοιπόν, η κ. Δούρου, όταν ο αρχηγός Τσίπρας έμεινε χωρίς διερμηνέα και εκείνη δεν μπόρεσε να τον βοηθήσει. Κι έτσι αβοήθητος ο αρχηγός ξεφούρνισε ένα frozen war, ήτοι, κατά τον αρχηγό, ψυχρός πόλεμος αγγλιστί.
Η σεμνότητα, πάντως, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του. Και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, από το ίδιο πάσχει. Στο Κατάρ που βρέθηκε απέφυγε τα μεγάλα λόγια και περιορίσθηκε να πει ότι γίνεται ένα νέο ξεκίνημα στις σχέσεις Ελλάδας-Κατάρ. Βέβαια το προηγούμενο νέο ξεκίνημα είχε γίνει με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και λίγο νωρίτερα από τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος επισκέφθηκε αυτοπροσώπως τη Ντόχα, τρία χρόνια μετά την επίσκεψη υπουργικού κλιμακίου υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το συγκεκριμένο ταξίδι έμεινε στην ιστορία χάρη στον Μανόλο Κεφαλογιάννη και την αποκάλυψή του περί «κυβέρνησης καραγκιόζηδων». Αν κάποιος ψάξει να βρει πότε έγινε το πρώτο ξεκίνημα στις σχέσεις με τους Άραβες πρέπει να ανατρέξει στον μακαρίτη Κωνσταντίνο Καραμανλή. Από τότε όλο και κάποιο νέο άνοιγμα γίνεται. Βέβαια, επενδύσεις δεν ήρθαν ούτε με το πρώτο ούτε με τα επόμενα ξεκινήματα, αλλά σημασία έχει κάθε 2-3 χρόνια να γίνεται και ένα νέο ξεκίνημα. Δεν έχουμε, επομένως, παρά να ευχηθούμε να τα εκατοστήσουμε.
Ευτυχώς, στο ταξίδι στο Κατάρ πήγε και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κων/νος Μίχαλος και διαφήμισε το κόμμα του, τη ΝΔ. Όπως είναι γνωστό στις επισκέψεις ενός πρωθυπουργού στο εξωτερικό δεν συνηθίζεται να μετέχουν κομματικά στελέχη. Έτσι την κομματική προπαγάνδα αναλαμβάνουν οι επικεφαλής διαφόρων φορέων με δεξιά διοίκηση. Αυτό το ρόλο, του κομματάρχη του Γκόρτσου, ανέλαβε ο Μίχαλος, που ανακάλυψε ότι η Ελλάδα έχει πλέον ανορθωμένο κύρος. Κάτι, δηλαδή, όπως ο γάϊδαρος που το έχει ανορθωμένο όταν πεθαίνει.
Αν δεν υπήρχε και η συνάντηση Σαμαρά-Ερντογάν θα έλεγε κανένας ότι το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Κατάρ ίσως να μην άξιζε τον κόπο. Γιατί μάλλον δεν θα πήγε για να του πουν οι Καταριανοί ότι δεν επενδύουν μέσω διαγωνισμών, αλλά με απευθείας αναθέσεις. Αυτό το έμαθε καλά η Ελλάδα από τον Χάρη Παμπούκη, τον Θόδωρο Πάγκαλο και άλλους που ασχολήθηκαν με τις επενδύσεις των Καταριανών και αποφάσισαν να τους δώσουν το Ελληνικό με απευθείας ανάθεση. Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στη Ντόχα, θα έλεγε κανείς ότι το ταξίδι έγινε για να συναντηθούν Σαμαράς και Ερντογάν και να συμφωνήσουν τη συνάντησή τους στο πλαίσιο του Συμβουλίου Συνεργασίας που συστήθηκε επί Γιώργου Παπανδρέου, διαφωνούντος του κ. Σαμαρά.
Λέγεται ότι ο Ερντογάν ζήτησε από τον Έλληνα ομόλογό του να ακυρώσει το νόμο που ψήφισε πρόσφατα η Βουλή για τους ιεροδιδασκάλους. Γνώριζε, μάλιστα, ότι ο νόμος δεν έχει υπογραφεί ακόμα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επομένως, σύμφωνα με τον Τούρκο πρωθυπουργό είναι εύκολο να ικανοποιηθεί το αίτημά του. Ζήτησε ακόμα να κτιστεί το μουσουλμανικό τέμενος στην Αθήνα και προσφέρθηκε να βάλει αυτός τα χρήματα μιας και η φτωχή Ελλάδα δεν διαθέτει τα απαραίτητα κονδύλια. Βέβαια ο κ. Ερντογάν δεν είπε τίποτα για θέματα για τα οποία έχει αποφανθεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως η επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης ή για την Αγία Σοφία. Κι εδώ που τα λέμε γιατί να πει κάτι ο Ερντογάν; Μήπως του το έθεσε κανένας; Όχι.
Μπορεί ο Α. Σαμαράς να μη ρώτησε τον ομόλογό του τι θα κάνει με τις υποχρεώσεις που ανέλαβε, τον ρώτησε, όμως, να του πει τη γνώμη του για την ανακήρυξη της ΑΟΖ, που υποτίθεται ότι αποτελεί προτεραιότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτό κι αν αποτελεί απόδειξη των αισθημάτων καλής γειτονίας και φιλίας που διακατέχουν τον κ. Σαμαρά. Διότι αν δεν ρωτήσεις τον γείτονά σου να σου πει αν μπορείς να χτίσεις το οικόπεδό σου, ποιόν θα ρωτήσεις; Ποιος θα σου πει πειστικότερα από τον ίδιο ότι αν το χτίσεις θα του κλείσεις τη θέμα και αυτό είναι απαράδεκτο;
Αυτά τα νέα φυντάνια που στείλαμε στη Βουλή, με ευθύνη μας, είναι πολύ πιθανό να τα πληρώσουμε ακριβά μια μέρα, αν δεν τα στείλουμε από εκεί που ήρθαν στις επόμενες εκλογές. Αυτό που έγινε στη Βουλή μεταξύ της Σοφίας Βούλτεψη και της Ραχήλ (πρόβατο) Μακρή, δεν έχει προηγούμενο. Οι δύο κυρίες έδωσαν υψηλού επιπέδου μαθήματα ξεκατινιάσματος και όλοι παρακολουθούσαν σα να μη συνέβαινε τίποτα. Στη Χρυσή Αυγή και στους Ανεξάρτητους Έλληνες συγκεντρώθηκαν ότι διέθετε πρόχειρο ο τόπος σε χαμηλού επιπέδου άτομα για μια θέση στο Κοινοβούλιο. Βέβαια τέτοια πρόσωπα έχει και η ΝΔ, αλλά δεν φαίνονται γιατί πλειοψηφούν οι άλλοι. Η δεξιά, συνολικά, έχει υψηλές επιδόσεις, διαχρονικά, στην εκλογή χαμηλού επιπέδου ατόμων. Αλλά αυτό που έκανε εντύπωση, ξαφνιάζοντας τους πάντες, ήταν η συμμετοχή βουλευτών της ΔΗΜΑΡ στον καυγά Μακρή-Βούλτεψη. Ήθελαν να τους μοιάσουν; I-Reporter
Για την ιστορία τα «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας» (Diarios de motocicleta) είναι μια βιογραφική ταινία για έναν νεαρό άνδρα που αργότερα θα γίνει γνωστός ως ο Μαρξιστής επαναστάτης Τσε Γκεβάρα.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία για ένα ταξίδι με μοτοσικλέτες στη Νότια Αμερική που έκανε ο νεαρός Τσε με τον φίλο του Αλμπέρο το1952. Απεικονίζει τη βαθμιαία ανάπτυξη των πολιτικών απόψεων του Γκεβάρα, αλλά δεν γίνεται καμία αναφορά στα επαναστατικά του κατορθώματα, παρά μόνο σε ένα μικρό κομμάτι στο τέλος της ταινίας.
Βασίστηκε στα βιβλία "Diarios de motocicleta" του Γκεβάρα και του Αλμπέρτο Γρανάδο. Το ρόλο του Τσε ερμηνεύει ο μεξικανός ηθοποιός Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και τον φίλο του Γρανάδο, ερμηνεύει ο Ροδρίγκο ντε λα Σέρνα.
Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον βραζιλιάνο σκηνοθέτη Βάλτερ Σάλες και γράφτηκε από τον πορτορικανό σεναριογράφο Χοσέ Ριβέρα ενώ είναι μια συμπαραγωγή μεταξύ εταιριών από τηνΑργεντινή, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Χιλή, το Περού, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η σεμνότητα της κ. Δούρου τείνει να δημιουργήσει παράδοση, γιατί δεν είναι μόνο ότι δεν θέλει να τη συγκρίνουν με τον Τσε Γκεβάρα. Τη σεμνότητά της την αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία. Να, για παράδειγμα, όταν ρωτήθηκε να πει πως της ήρθε η έμπνευση να γράψει το «Διπλωματικό Ημερολόγιο μιας μοτοσυκλέτας» αρνήθηκε ευγενικά να προχωρήσει τη συζήτηση και είπε στους συνομιλητές της «σας παρακαλώ μην ασχολείστε με τη συγγραφική μου δεινότητα, εγώ περίμενα να με ρωτήσετε τι κάναμε στην Αμερική». Once upon a time in America, λοιπόν, η κ. Δούρου, όταν ο αρχηγός Τσίπρας έμεινε χωρίς διερμηνέα και εκείνη δεν μπόρεσε να τον βοηθήσει. Κι έτσι αβοήθητος ο αρχηγός ξεφούρνισε ένα frozen war, ήτοι, κατά τον αρχηγό, ψυχρός πόλεμος αγγλιστί.
Η σεμνότητα, πάντως, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του. Και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, από το ίδιο πάσχει. Στο Κατάρ που βρέθηκε απέφυγε τα μεγάλα λόγια και περιορίσθηκε να πει ότι γίνεται ένα νέο ξεκίνημα στις σχέσεις Ελλάδας-Κατάρ. Βέβαια το προηγούμενο νέο ξεκίνημα είχε γίνει με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και λίγο νωρίτερα από τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος επισκέφθηκε αυτοπροσώπως τη Ντόχα, τρία χρόνια μετά την επίσκεψη υπουργικού κλιμακίου υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το συγκεκριμένο ταξίδι έμεινε στην ιστορία χάρη στον Μανόλο Κεφαλογιάννη και την αποκάλυψή του περί «κυβέρνησης καραγκιόζηδων». Αν κάποιος ψάξει να βρει πότε έγινε το πρώτο ξεκίνημα στις σχέσεις με τους Άραβες πρέπει να ανατρέξει στον μακαρίτη Κωνσταντίνο Καραμανλή. Από τότε όλο και κάποιο νέο άνοιγμα γίνεται. Βέβαια, επενδύσεις δεν ήρθαν ούτε με το πρώτο ούτε με τα επόμενα ξεκινήματα, αλλά σημασία έχει κάθε 2-3 χρόνια να γίνεται και ένα νέο ξεκίνημα. Δεν έχουμε, επομένως, παρά να ευχηθούμε να τα εκατοστήσουμε.
Ευτυχώς, στο ταξίδι στο Κατάρ πήγε και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κων/νος Μίχαλος και διαφήμισε το κόμμα του, τη ΝΔ. Όπως είναι γνωστό στις επισκέψεις ενός πρωθυπουργού στο εξωτερικό δεν συνηθίζεται να μετέχουν κομματικά στελέχη. Έτσι την κομματική προπαγάνδα αναλαμβάνουν οι επικεφαλής διαφόρων φορέων με δεξιά διοίκηση. Αυτό το ρόλο, του κομματάρχη του Γκόρτσου, ανέλαβε ο Μίχαλος, που ανακάλυψε ότι η Ελλάδα έχει πλέον ανορθωμένο κύρος. Κάτι, δηλαδή, όπως ο γάϊδαρος που το έχει ανορθωμένο όταν πεθαίνει.
Αν δεν υπήρχε και η συνάντηση Σαμαρά-Ερντογάν θα έλεγε κανένας ότι το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Κατάρ ίσως να μην άξιζε τον κόπο. Γιατί μάλλον δεν θα πήγε για να του πουν οι Καταριανοί ότι δεν επενδύουν μέσω διαγωνισμών, αλλά με απευθείας αναθέσεις. Αυτό το έμαθε καλά η Ελλάδα από τον Χάρη Παμπούκη, τον Θόδωρο Πάγκαλο και άλλους που ασχολήθηκαν με τις επενδύσεις των Καταριανών και αποφάσισαν να τους δώσουν το Ελληνικό με απευθείας ανάθεση. Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στη Ντόχα, θα έλεγε κανείς ότι το ταξίδι έγινε για να συναντηθούν Σαμαράς και Ερντογάν και να συμφωνήσουν τη συνάντησή τους στο πλαίσιο του Συμβουλίου Συνεργασίας που συστήθηκε επί Γιώργου Παπανδρέου, διαφωνούντος του κ. Σαμαρά.
Λέγεται ότι ο Ερντογάν ζήτησε από τον Έλληνα ομόλογό του να ακυρώσει το νόμο που ψήφισε πρόσφατα η Βουλή για τους ιεροδιδασκάλους. Γνώριζε, μάλιστα, ότι ο νόμος δεν έχει υπογραφεί ακόμα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επομένως, σύμφωνα με τον Τούρκο πρωθυπουργό είναι εύκολο να ικανοποιηθεί το αίτημά του. Ζήτησε ακόμα να κτιστεί το μουσουλμανικό τέμενος στην Αθήνα και προσφέρθηκε να βάλει αυτός τα χρήματα μιας και η φτωχή Ελλάδα δεν διαθέτει τα απαραίτητα κονδύλια. Βέβαια ο κ. Ερντογάν δεν είπε τίποτα για θέματα για τα οποία έχει αποφανθεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως η επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης ή για την Αγία Σοφία. Κι εδώ που τα λέμε γιατί να πει κάτι ο Ερντογάν; Μήπως του το έθεσε κανένας; Όχι.
Μπορεί ο Α. Σαμαράς να μη ρώτησε τον ομόλογό του τι θα κάνει με τις υποχρεώσεις που ανέλαβε, τον ρώτησε, όμως, να του πει τη γνώμη του για την ανακήρυξη της ΑΟΖ, που υποτίθεται ότι αποτελεί προτεραιότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτό κι αν αποτελεί απόδειξη των αισθημάτων καλής γειτονίας και φιλίας που διακατέχουν τον κ. Σαμαρά. Διότι αν δεν ρωτήσεις τον γείτονά σου να σου πει αν μπορείς να χτίσεις το οικόπεδό σου, ποιόν θα ρωτήσεις; Ποιος θα σου πει πειστικότερα από τον ίδιο ότι αν το χτίσεις θα του κλείσεις τη θέμα και αυτό είναι απαράδεκτο;
Αυτά τα νέα φυντάνια που στείλαμε στη Βουλή, με ευθύνη μας, είναι πολύ πιθανό να τα πληρώσουμε ακριβά μια μέρα, αν δεν τα στείλουμε από εκεί που ήρθαν στις επόμενες εκλογές. Αυτό που έγινε στη Βουλή μεταξύ της Σοφίας Βούλτεψη και της Ραχήλ (πρόβατο) Μακρή, δεν έχει προηγούμενο. Οι δύο κυρίες έδωσαν υψηλού επιπέδου μαθήματα ξεκατινιάσματος και όλοι παρακολουθούσαν σα να μη συνέβαινε τίποτα. Στη Χρυσή Αυγή και στους Ανεξάρτητους Έλληνες συγκεντρώθηκαν ότι διέθετε πρόχειρο ο τόπος σε χαμηλού επιπέδου άτομα για μια θέση στο Κοινοβούλιο. Βέβαια τέτοια πρόσωπα έχει και η ΝΔ, αλλά δεν φαίνονται γιατί πλειοψηφούν οι άλλοι. Η δεξιά, συνολικά, έχει υψηλές επιδόσεις, διαχρονικά, στην εκλογή χαμηλού επιπέδου ατόμων. Αλλά αυτό που έκανε εντύπωση, ξαφνιάζοντας τους πάντες, ήταν η συμμετοχή βουλευτών της ΔΗΜΑΡ στον καυγά Μακρή-Βούλτεψη. Ήθελαν να τους μοιάσουν; I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Βύντρα στον Ολυμπιακό; Δεν περιγράφω»!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Επιστολή αναγνώστη προς τον Πρόεδρο του Τ.Ε.Ε
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
