2013-01-14 15:36:35
Του Γιάννη Σπ. Παργινού, Οικονομολόγου – Δημοσιογράφου
Για πολλοστή φορά ο πρωθυπουργός δηλώνει πως οι όποιες θυσίες, στις οποίες υποβάλλεται η κοινωνία, γίνονται στον βωμό της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας, η οποία πρέπει να ανακτηθεί προς όφελος των πολιτών.
Λίαν εμφαντικός ήταν στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Βερολίνο, όταν επαναλάμβανε το ίδιο ρεφρέν πλάι στην παντοδύναμη καγκελάριο Μέρκελ. Προφανώς, κύριο μέλημα του κ. Σαμαρά ήταν να πείσει την οικοδέσποινά του για τον κομβικό στόχο της πολιτικής του.
Εύλογα και άκοπα αναγνωρίζεται στον κ. Σαμαρά, όπως και στον όποιον άλλον πολίτη της όποιας άλλης χώρας η αγωνία του δανειζόμενου μπροστά στον δανειστή του. Η αγωνία τούτη κορυφώνεται, όταν στο εσωτερικό έχει εντέχνως καλλιεργηθεί μια τεχνητή αισιοδοξία –η οποία ουδόλως ανταποκρίνεται στην καθημερινή πραγματικότητα και στην οποία μοιραία έχει αυτοεγκλωβιστεί η κυβέρνηση με δική της υπαιτιότητα– και βρίσκεται σε έξαρση, όταν από μια δήλωση της κ. Μέρκελ μπορούν να συμβούν, τόσο τα φαύλα, όσο και τα κρείττονα για την ίδια την ύπαρξη της τριμερούς κυβέρνησης της οποίας ηγείται ο κ. Σαμαράς.
Η επιχειρηματολογία, όμως, του πρωθυπουργού θα ήταν πιο πειστική και θα ήταν δυνατόν να ενισχυθεί τα μέγιστα με την απλή αφήγηση στην καγκελάριο, της εθνικής συνέπειας που η χώρα μας επέδειξε σε κάθε δανειστή από συστάσεως ελληνικού κράτους μέχρι τις ημέρες μας. Η Ελλάδα αποπλήρωσε μέχρι τελευταίας δεκάρας τα πολλά, άδικα και δυσβάσταχτα χρέη της με τα τοκογλυφικά επιτόκια που της επέβαλλαν οι κατά καιρούς φίλοι και σύμμαχοί της. Επιπλέον, ξεπέρασε τις πολλές πτωχεύσεις –πέντε τον αριθμό– και, εν μέσω πολέμων και εθνικών διχασμών, η Ελλάδα βρήκε και πάλι τον δρόμο της εθνικής αξιοπρέπειας και της οικονομικής ανόρθωσης, ενώ στάθηκε πάντα στο πλευρό των συμμάχων της για την υπεράσπιση των πανανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Δεν μεμψιμοίρησε, δε, να κουρέψει κατά 53% το χρέος της ίδιας της Γερμανίας το 1953, έστω κι αποκαμωμένη και αποδυναμωμένη από δύο παγκόσμιους πολέμους, από δύο βαλκανικούς, από μια μικρασιατική καταστροφή και από έναν εμφύλιο Η αξιοπιστία, λοιπόν, της πατρίδας – Ελλάδας είναι δεδομένη και έχει κατακτηθεί με αίμα, δάκρυα και θυσίες πάππων, πατέρων και λοιπών προγόνων. Δεν χρειάζεται κανενός είδους γονυκλισία για να παραχωρηθεί έναντι του οποιουδήποτε τιμαλφούς τιμήματος.
Στο εσωτερικό, αντίθετα, η αξιοπιστία των κυβερνώντων παραμένει μονίμως ζητούμενο. Η αναντιστοιχία προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών έργων, η πολιτική πρακτική και η «λίστα Λαγκάρντ» εσχάτως εύγλωττα το καταμαρτυρούν!
communenews
Για πολλοστή φορά ο πρωθυπουργός δηλώνει πως οι όποιες θυσίες, στις οποίες υποβάλλεται η κοινωνία, γίνονται στον βωμό της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας, η οποία πρέπει να ανακτηθεί προς όφελος των πολιτών.
Λίαν εμφαντικός ήταν στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Βερολίνο, όταν επαναλάμβανε το ίδιο ρεφρέν πλάι στην παντοδύναμη καγκελάριο Μέρκελ. Προφανώς, κύριο μέλημα του κ. Σαμαρά ήταν να πείσει την οικοδέσποινά του για τον κομβικό στόχο της πολιτικής του.
Εύλογα και άκοπα αναγνωρίζεται στον κ. Σαμαρά, όπως και στον όποιον άλλον πολίτη της όποιας άλλης χώρας η αγωνία του δανειζόμενου μπροστά στον δανειστή του. Η αγωνία τούτη κορυφώνεται, όταν στο εσωτερικό έχει εντέχνως καλλιεργηθεί μια τεχνητή αισιοδοξία –η οποία ουδόλως ανταποκρίνεται στην καθημερινή πραγματικότητα και στην οποία μοιραία έχει αυτοεγκλωβιστεί η κυβέρνηση με δική της υπαιτιότητα– και βρίσκεται σε έξαρση, όταν από μια δήλωση της κ. Μέρκελ μπορούν να συμβούν, τόσο τα φαύλα, όσο και τα κρείττονα για την ίδια την ύπαρξη της τριμερούς κυβέρνησης της οποίας ηγείται ο κ. Σαμαράς.
Η επιχειρηματολογία, όμως, του πρωθυπουργού θα ήταν πιο πειστική και θα ήταν δυνατόν να ενισχυθεί τα μέγιστα με την απλή αφήγηση στην καγκελάριο, της εθνικής συνέπειας που η χώρα μας επέδειξε σε κάθε δανειστή από συστάσεως ελληνικού κράτους μέχρι τις ημέρες μας. Η Ελλάδα αποπλήρωσε μέχρι τελευταίας δεκάρας τα πολλά, άδικα και δυσβάσταχτα χρέη της με τα τοκογλυφικά επιτόκια που της επέβαλλαν οι κατά καιρούς φίλοι και σύμμαχοί της. Επιπλέον, ξεπέρασε τις πολλές πτωχεύσεις –πέντε τον αριθμό– και, εν μέσω πολέμων και εθνικών διχασμών, η Ελλάδα βρήκε και πάλι τον δρόμο της εθνικής αξιοπρέπειας και της οικονομικής ανόρθωσης, ενώ στάθηκε πάντα στο πλευρό των συμμάχων της για την υπεράσπιση των πανανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Δεν μεμψιμοίρησε, δε, να κουρέψει κατά 53% το χρέος της ίδιας της Γερμανίας το 1953, έστω κι αποκαμωμένη και αποδυναμωμένη από δύο παγκόσμιους πολέμους, από δύο βαλκανικούς, από μια μικρασιατική καταστροφή και από έναν εμφύλιο Η αξιοπιστία, λοιπόν, της πατρίδας – Ελλάδας είναι δεδομένη και έχει κατακτηθεί με αίμα, δάκρυα και θυσίες πάππων, πατέρων και λοιπών προγόνων. Δεν χρειάζεται κανενός είδους γονυκλισία για να παραχωρηθεί έναντι του οποιουδήποτε τιμαλφούς τιμήματος.
Στο εσωτερικό, αντίθετα, η αξιοπιστία των κυβερνώντων παραμένει μονίμως ζητούμενο. Η αναντιστοιχία προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών έργων, η πολιτική πρακτική και η «λίστα Λαγκάρντ» εσχάτως εύγλωττα το καταμαρτυρούν!
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΥΠΕΓΡΑΦΗ Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΜ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
