2012-11-28 12:28:06
Καλά, δεν είπαμε ότι έχουν βγει και τα μαστίγια, ωστόσο τα παιχνίδια συναισθηματικού σαδομαζοχισμού είναι αγαπημένη πρακτική ανάμεσα στα ζευγάρια. Τα σημάδια δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, αλλά αγγίζουν την ψυχή επηρεάζοντας τη δυναμική στη σχέση και φυσικά τους δύο «βιτσιόζους» της υπόθεσης.
«Μήπως τελικά είμαι μαζόχα;». «Γιατί κάθομαι και τα υπομένω όλα αυτά;». «Χτύπα κι άλλο, θα το αντέξω». Αξεπέραστες επιτυχίες, αγαπημένες ατάκες, οι οποίες όμως κρύβουν -ή μάλλον δεν κρύβουν καθόλου- μια μεγάλη αλήθεια: στις σχέσεις, ο σαδομαζοχισμός αποτελεί συνήθη πρακτική.
Και έχεις καταλάβει ήδη ότι δεν μιλάμε για το κρεβάτι (σε στυλ «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι», που είναι και της μόδας), αλλά στο πεδίο των συναισθημάτων και των καθημερινών πρακτικών μέσα στη δυναμική μιας σχέσης. Ανοίγοντας βέβαια αυτό το προφανώς επώδυνο θέμα, ανοίγει μαζί και ο ασκός του Αιόλου: θέματα εξουσίας, εμμονών, αλλά και συναισθηματικής, αν όχι ψυχικής ισορροπίας συνοδεύουν το S&M εκτός κρεβατιού. Διότι, για να γίνει το σαδομαζοχιστικό νταραβέρι, χρειάζονται σαφέστατα και εξίσου ένας θύτης, αυτός που «τις χώνει» και ένα θύμα, αυτός που «τις τρώει».
Τι είναι λοιπόν αυτό που έχει οδηγήσει και τους δύο στο να αναλάβουν αυτούς τους ρόλους και μάλιστα με ιδιαίτερη προθυμία (μην τον ακούς το μαζοχιστή που γκρινιάζει, διότι κατά βάθος «τη βρίσκει»); Κάπου εδώ, καλές μου φίλες, στον τρόπο που βλέπει τον εαυτό του ο κάθε ένας από τους συμμετέχοντες στο εγκεφαλικό ετούτο spanking, κρύβεται η πηγή του προβλήματος και ανυπερθέτως η πηγή της λύσης του.
Πού χάνεται η ισορροπία;
Κατά μία πολύ ενδιαφέρουσα θεώρηση, η γυναίκα είναι παραδοσιακά πρόθυμη να πάρει τη θέση του μαζοχιστή μέσα στη σχέση, παραδίδοντας το μαστίγιο στο «άκαρδο αρσενικό», το σαδιστή της ιστορίας. Από την εποχή που η Μπίλι Χάλιντεϊ τραγουδούσε για τον άστατο άντρα που πίνει, ξενυχτάει, βαράει, αλλά η γυναίκα του είναι εκεί και τα υπομένει όλα αυτά γιατί τον αγαπάει και αυτό πρέπει να κάνει (και μη σου πω πολύ πριν από αυτό), η γυναίκα αναλαμβάνει το ρόλο της γλυκιάς υπομονετικής Πηνελοπίτσας και μαζί το ρόλο του «θύματος» μέσα σε μια μη ισορροπημένη σχέση. Και αυτό κορίτσια εξακολουθεί να συμβαίνει μέχρι σήμερα, παρά την «εξέλιξη» των γυναικών μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο.
Αλλά, καθώς φαίνεται, το σαδισμό τον κάνει υπόθεση σχεδόν αμιγώς αρσενική η ίδια η λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού καθώς, σου λέει, είναι διαπιστωμένο επιστημονικά πως η πρόκληση πόνου στον άλλον αυξάνει τα επίπεδα της τεστοστερόνης. Αλλά η επιστήμη διαθέτει κι άλλα ενδιαφέροντα δεδομένα γύρω από τις προκλήσεις στο μεταξύ αντρών και γυναικών παιχνιδάκι εξουσίας και υποβολής.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την επικοινωνιολόγο Νόρα Ντάνμπαρ, η σχέση μέσα σε ένα ζευγάρι σπάνια είναι ισότιμη - έστω και αν έτσι την αντιλαμβάνονται οι συμμετέχοντες σε αυτήν.
Ακόμη και πολύ απλά, αν όχι γελοία ζητήματα, όπως το να φτάνεις στην ώρα σου σε ένα ραντεβού, γίνονται αντιληπτά από τους ανθρώπους ως θέματα εξουσίας. Αυτός που έρχεται δεύτερος, ας πούμε, γίνεται αντιληπτός ως αυτός που έχει «το πάνω χέρι» και ταυτόχρονα ως αυτός που στέλνει το «μήνυμα» ότι δεν θεωρεί σημαντικό το χρόνο του συνεπούς συντρόφου του.
Ακούς; Άκου τώρα και το άλλο: σε πολλά ζευγάρια, ειδικά νεότερης ηλικίας, η Ντάνμπαρ διαπίστωσε μέσα από συνεντεύξεις πως το καθάρισμα και οι δουλειές του σπιτιού αποτελούν ένα πάρα πολύ συνηθισμένο πεδίο αντιπαράθεσης για το ποιος έχει την εξουσία. Τόσα χρόνια προόδου και ακόμη ασχολούμαστε με το ποιος θα πλύνει τα πιάτα.
Σύμφωνα με την Ντάνμπαρ, «είναι πολύ σημαντικό να αλλάζει χέρια η εξουσία κάθε τόσο» - και αυτό είναι ένα υπέροχο, κορυφαίο tip που αξίζει να κρατήσεις,για να μη διαιωνίζονται τα σαδομαζοχιστικά ντράβαλα και στερεότυπα που βασανίζουν εντέλει και τους δύο. Διότι μπορεί να μην του φαίνεται, αλλά και ο δόλιος ο σαδιστής είναι ένα πονεμένο πλάσμα.
Ο τύπος με το «μαστίγιο»
Είναι αναίσθητος, είναι απαίσιος, είναι εγωιστής. Είναι ο φιλικός σαδιστής της γειτονιάς μας. Βάζει πάντα τις δικές του επιθυμίες πάνω από τις δικές σου, είναι απαιτητικός, ανυπόμονος, επικριτικός. Βάζει το σύντροφό του πάντα στη θέση του δοκιμαζόμενου ή του «μαθητή» -διότι όλα πρέπει να γίνονται όπως τα θέλει αυτός- καθώς και στη θέση του «από κάτω», διότι (θέλει να) βλέπει τον εαυτό του ανώτερο.
Όταν κάτι τον δυσαρεστεί και δεν του αρέσει -και αυτό μπορεί να είναι τα πάντα, από το παπούτσι που διάλεξες για το συγκεκριμένο φόρεμα μέχρι το σχήμα που έχει η μύτη σου υπό ένα συγκεκριμένο φωτισμό- έρχεται ο πόνος. Προφανέστατα με τη μορφή ενός κακόβουλου σχόλιου, ενός πικρόχολου «αστείου» ή μιας ανοιχτής, ανοιχτότατης παρατήρησης. Τι άκαρδος τύπος είναι αυτός, θα μου πεις. Φυσικά, το ερώτημα που γεννιέται πολύ λογικά μέσα από όλα αυτά είναι το εξής: «Τι κάνει αυτός ο τύπος εδώ πέρα; Γιατί δεν πάει να βρει ένα σύντροφο που να είναι στα μέτρα του, αφού αυτός που έχει δεν του αρέσει;». Τι είπες τώρα Ο συγκεκριμένος τύπος έχει κατορθώσει να βρει ένα σύντροφο που όχι απλώς ανέχεται τη σαδιστική συμπεριφορά του, αλλά γουστάρει κιόλας - δεν είναι κορόιδο ούτε να φύγει από τη σχέση ούτε να αλλάξει τους τρόπους του. Βρίσκεται δίπλα σε ένα προθυμότατο «θύμα», έτοιμο να επιβεβαιώσει όλες τις ψευδαισθήσεις του ότι αυτός είναι ο καλύτερος, ο δυνατότερος, ο ανώτερος μέσα στη σχέση. Πού θα βρει καλύτερα; Εφόσον λοιπόν έχει βρει έναν παρτενέρ για τα αγαπημένα του παιχνιδάκια εξουσίας, επιβολής και εντέλει (αυτο)επιβεβαίωσης, θα συνεχίζει να τα παίζει. Τα έχει ανάγκη.
Γι' αυτό τον αγαπάμε κατά βάθος το σαδιστή, λοιπόν. Γιατί αυτό ακριβώς χρειάζεται, την αγάπη δηλαδή, απλώς το παίρνει από τον άλλον άγαρμπα και ανυπόμονα, αφού το στερήθηκε στο παρελθόν. Το παίρνει με τη λαχτάρα ενός παιδιού μέσα στο ζαχαροπλαστείο, που είναι ικανό να γκρεμίσει τη βιτρίνα με τις σοκολάτες και να τις καταστρέψει, ακριβώς επειδή τις θέλει τόσο πολύ. Όοολες.
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση του σαδιστή, χτισμένη συνηθέστατα μέσα από αποτυχημένες διαπροσωπικές σχέσεις του παρελθόντος, δεν εκδηλώνεται όπως αυτή του μαζοχιστή, παθητικά δηλαδή, αλλά επιθετικά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο σαδιστής, κατά κάποιο τρόπο, θυμίζει ένα συναισθηματικό βαμπίρ - με τη συμπεριφορά του απομυζά, ρουφά από το θύμα του όσα νιώθει ότι ποτέ δεν είχε. Αφού βρίσκει και το κάνει, γιατί όχι;
«Πονάει, αλλά μου αρέσει»
Του αρέσει πάρα πολύ να το παίζει θύμα, αλλά για να χορέψει ένα ζευγάρι το ταγκό του μαζοχισμού χρειάζονται πάντα δύο. Το μαζοχιστή τον βρίσκεις πολύ χαριτωμένο, ανθρώπινο, αισθηματία, ακόμη και αξιοθαύμαστο, όταν παίρνει αυτό το ύφος του οσιομάρτυρα περιγράφοντας στους στενούς του φίλους όλα τα μαρτύρια στα οποία τον υποβάλλει ο σαδιστής σύντροφός του, αλλά αν ακούσεις καλά και προσεκτικά, κάτω από τις λέξεις του κρύβεται μια υπόγεια χαρά.
Γιατί λοιπόν αυτή η αναμφισβήτητα βασανισμένη και προφανώς συμπαθέστατη κατηγορία ανθρώπων γουστάρει τόσο πολύ το συναισθηματικό ξυλίκι; Και εδώ, πηγή του προβλήματος είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση, χτισμένη (και) μέσα από τις αποτυχημένες σχέσεις του παρελθόντος. Μπορεί λοιπόν να «τις τρώει» ο μαζοχιστής, αλλά ευτυχώς έχει ένα σύντροφο. Και τι σύντροφο... Πολύ καλύτερο από τον ίδιο. Γιατί να αντισταθεί στα «χαστούκια» με κίνδυνο να τον χάσει;
Σε όλους τους τομείς της ζωής του, ο μαζοχιστής φοβάται τη μοναξιά και κατ' επέκταση τον κίνδυνο που κρύβει ως προς αυτό η αντιπαράθεση και η σύγκρουση με τους άλλους. Θέλει να είναι αρεστός σε όλους, δύσκολα θα πει «όχι» και καταλήγει συνήθως να γίνεται χίλια κομμάτια προσπαθώντας να τους ευχαριστήσει. Έτσι, πολύ εύκολα βλέπει τον εαυτό του ως ένα είδος «σούπερ ήρωα», έτοιμου να παρέμβει σε κάθε κρίση.
Ο σαδιστής εύκολα θα του κόψει στη μέση το όνειρο της «υπερφυσικής δύναμης που αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία», αντιλαμβανόμενος το όνειρο αυτό ως απειλή στη διαμορφωμένη κατάσταση ισχύος μέσα στη σχέση και καταδεικνύοντας στο μαζοχιστή με το σκληρότερο δυνατό τρόπο ό,τι κάνει λάθος. Και φυσικά εννοείται ότι θα κάνεις πολλά λάθη όταν προσπαθείς να καταφέρεις τα πάντα.
Είναι μια κατάσταση που μπορεί να συνεχίζεται έτσι για πάντα ή και που να συμβαίνει ήδη πολύ, μα πολύ καιρό. Διότι συνήθως και οι δύο «βιτσιόζοι» του συναισθήματος μπλέκουν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο σχέσης, κάθε φορά.
(Ψευδ)αίσθηση εξουσίας
Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, το κλειδί στο να ισορροπήσει μια τέτοια σχέση βρίσκεται περισσότερο στα χέρια του μαζοχιστή. Μπορεί να δείχνει πιο αδύναμος, αλλά στην πραγματικότητα διαθέτει μια τεράστια δύναμη, που μπορεί και πρέπει να βρει το σθένος να συγκεντρώσει: την ικανότητά του να αισθάνεται αυτό που αισθάνεται ο άλλος, αυτό που λέμε «συμπάθεια» - κάτι που λείπει από το σαδιστή.
Φυσικά μπορεί να είναι βλακεία το να πιστεύεις ότι η αγάπη τα κάνει όλα τέλεια, ωστόσο η παρουσία της μπορεί να δράσει καταλυτικά και θεραπευτικά όταν το όλο παιχνίδι εξουσίας και υποβολής παραμένει και περιορίζεται στις διάφορες μικρο-συγκρούσεις που είναι «μέσα στο πρόγραμμα» μιας σχέσης.
Αν τα πράγματα γίνουν σοβαρά και αδιόρθωτα, πάλι στο χέρι του μαζοχιστή βρίσκεται το να δώσει τέλος. Αν λοιπόν δεν πιάσει κανένα από όλα τα tips που θα βρεις παρακάτω, αγαπητή μαζοχίστρια, μάζεψέ τα και φύγε. Είναι το μόνο που μπορεί να γίνει και μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις, γιατί ο σαδιστής δεν θα το κάνει ποτέ (κορόιδο είναι; Κοτσάνι την περνάει).
Και η μεγαλύτερη ειρωνεία όλων είναι το γεγονός ότι, μόλις φύγεις, ο σαδιστής θα αποκτήσει μια ξαφνική εκτίμηση για σένα. Την εκτίμηση που ποτέ δεν σου έδειξε όσο ήσασταν μαζί. Εκεί ακριβώς είναι που εσύ δεν πρέπει να μασήσεις και να ξαναγυρίσεις. Α και να θυμάσαι πάντα πως οι άνθρωποι που νιώθουν πιο έντονα τον πόνο στον εγωισμό τους είναι αυτοί με τον πιο φουσκωμένο εγωισμό. Οπότε κοίτα να κάνεις τα πράγματα λίγο πιο σωστά από εδώ και πέρα. Αυτά και καλή επιτυχία εύχομαι.
10 tips για τη μαζοχίστρια
Γιατί να βασανίζεσαι άδικα; Ακολουθώντας αυτά τα απλά βήματα, δες και νιώσε αμέσως τη διαφορά στη (μέχρι πρότινος) σαδομαζοχιστική σχέση σου.
Μίλα με το σύντροφό σου. Αντί να αναλαμβάνεις με προθυμία το ρόλο του σιωπηλού (οσιο)μάρτυρα, πες του ανοιχτά τι θέλεις και τι σε ενοχλεί. Θα εκπλαγείς με το αποτέλεσμα. Μίλα εγκαίρως. Αφήνοντας τα πράγματα να φτάνουν στα άκρα, όταν φτάσει η ώρα να μιλήσεις, ξεσπάς, γκρινιάζεις, κλαις, κάνοντας το δύσκολο στον άλλον να σε ακούσει. Και το χειρότερο, μην κρεμάς τα μούτρα όταν κάτι σε πληγώνει. Δήλωνέ το ανοιχτά και ζήτα άφοβα την αλλαγή στη συμπεριφορά. Δίνε θετική χροιά σε αυτά που λες. Απλό παράδειγμα: αντί να πεις «δεν με βοηθάς στις δουλειές του σπιτιού», πες «χρειάζομαι τη βοήθειά σου στις δουλειές του σπιτιού». Και πάλι θα εκπλαγείς με το αποτέλεσμα. Βρες δικά σου ενδιαφέροντα. Συνήθως, οι ρόλοι του σαδιστή και του μαζοχιστή μοιράζονται ανάμεσα σε δύο άτομα που ασχολούνται σχεδόν εξ ολοκλήρου ο ένας με τον άλλον. Δημιουργώντας δραστηριότητες που δεν είναι κοινές, ισορροπείς καλύτερα και ξεκινάς στον (πάντα δύσκολο, σίγουρα) δρόμο να είσαι ο εαυτός σου. Φρόντισε να μη δημιουργούνται επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Αντί δηλαδή να κατηγορείς το σύντροφό σου ότι «πάλι κάνει τα ίδια», σκέψου τι ίδιο κάνεις εσύ και προσπάθησε να μην το κάνεις. Κούλαρε. Η υπερβολική επιθυμία να έχεις το σύντροφό σου ικανοποιημένο δεν κάνει καλό σε κανέναν από τους δυο σας (εκείνος σε θεωρεί υπερβολικά δεδομένη κι εσύ κάποια στιγμή παθαίνεις υπερκόπωση). Μην φοβάσαι τον καβγά και το ότι αν αντιμετωπίσεις τον άλλον ανοιχτά, θα χωρίσετε. Πολύ συχνά οι καβγάδες γίνονται μια θεσπέσια διέξοδος για να εκτονώνεται η ένταση που συσσωρεύεται μέσα σε μια σχέση. Εξάλλου, αν μια σχέση δεν μπορεί να αντέξει έναν ωραίο, υγιή καβγά πού και πού, μάλλον ούτως ή άλλως δεν έχει μέλλον. Αλλά μην πηγαίνεις στο άλλο άκρο κάνοντας τον «νταή», γιατί δεν θα πείσεις ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό. Και το κυριότερο, μην διατυπώνεις απειλές αν δεν είσαι πραγματικά αποφασισμένη και έτοιμη να τις πραγματοποιήσεις - σε αυτή την περίπτωση απλώς επιβεβαιώνεις τα συναισθήματα «δύναμης» και «αδυναμίας» που υπάρχουν μεταξύ σας. Απόκρουσε τις επιθέσεις με δύο εκπληκτικές φράσεις-πασπαρτού: 1. «Πολύ ενδιαφέρον. Τι σε κάνει να το λες αυτό;» και 2. «Θέλω να ακούσω οτιδήποτε έχεις να μου πεις, απλώς όχι με αυτόν τον τρόπο». Θα εκπλαγείς με τα αποτελέσματα. Μην εξιδανικεύεις το σύντροφό σου. Μέσα σε αυτή τη λίγο ανισόρροπη σχέση, ο σαδιστής στοχεύει όχι μόνο στο να «ρίχνει» εσένα, αλλά και στο να «ανεβάζει» τον εαυτό του. Μην «τσιμπάς». Βλέπε τον εαυτό σου, τον άλλον και τη σχέση σας μέσα από μια όσο γίνεται ρεαλιστική προοπτική.
10 tips για τη σαδίστριαFan του γνωστού μαρκησίου, σωστά; Άσε κάτω το μαστίγιο, πιάσε το πουπουλάκι και κάνε το βασανισμένο έτερόν σου ήμισυ να χαμογελάσει λίγο, επιτέλους.
Γίνε λίγο καλύτερη ακροάτρια. Άκου τι λέει ή τι προσπαθεί να σου πει ο σύντροφός σου και μην αποφεύγεις τις ευκαιρίες για συζήτηση, υποβιβάζοντάς την σε «πάλι γκρινιάζεις». Μην διστάζεις να βλέπεις, αλλά και να επισημαίνεις τα θετικά στοιχεία του συντρόφου σου. Προφανώς θα έχει και κάποια τέτοια, αλλιώς, τι στο καλό, δεν θα τον είχες διαλέξει. Το να τον «ρίχνεις» συνέχεια, δεν κάνει καλό σε εκείνον, αλλά ούτε και σε σένα. Γιατί να νιώθεις ανωτερότητα και όχι π.χ. βλακεία για το «γεγονός» ότι είσαι με ένα «θύμα» που το έχεις «του χεριού σου»; Δίνε του ευκαιρίες να παίρνει αποφάσεις για μικροπράγματα της καθημερινότητας και δούλεψε περισσότερο την ικανότητά σου / σας να αποφασίζετε από κοινού. Αυτό βοηθά στο να υπάρχει μια καλύτερη ισορροπία σε ευαίσθητα θέματα, όπως ο έλεγχος και η εξουσία μέσα στη σχέση. Απόφευγε τη «φυσική» σου τάση να «εκπαιδεύεις» το σύντροφό σου. Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος να γίνονται τα πράγματα και ο μόνος απόλυτα σίγουρος πως ο δικός σου τρόπος είναι ο μόνος σωστός τρόπος... είσαι εσύ. Σκέψου με μεγαλύτερη ευαισθησία τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις σου στους άλλους. Γενικά, το να μπαίνεις έστω και για λίγο στη θέση του άλλου αποτελεί μια υπέροχη πρακτική, που σου συνιστούμε να δοκιμάσεις. Μην εκμεταλλεύεσαι τη «φυσική» τάση του μαζοχιστή να παίρνει τη θέση του «θύματος» για να μην αναλαμβάνεις το μερίδιο της ευθύνης που πάντα αναλογεί και στα δύο μέρη όταν κάτι πάει στραβά. «Πέφτει» ο εγωισμός όταν συνειδητοποιείς πως δεν είσαι αλάνθαστος, σίγουρα, αλλά «ελαφρώνει» απίστευτα η ψυχή. Μείωσε το χιούμορ και το «μεταξύ αστείου και σοβαρού» σε θέματα που θίγουν άμεσα την αυτοεκτίμηση του άλλου, όπως η εμφάνιση. Διατύπωσε πιο ξεκάθαρα και ψύχραιμα οτιδήποτε μπορεί να σε ενοχλεί και θα δεις πιο άμεσα τη διαφορά που ζητάς, αντί για ένα ζευγάρι ματάκια να σε κοιτάνε θλιμμένα. «Ανέβασε» το χιούμορ σε όλους τους υπόλοιπους τομείς. Δώσε στην περιπαικτική ειρωνική σου διάθεση μια θετική τροπή, μετατρέποντάς τη σε λυτρωτικό χιούμορ και απόλαυσε τη διαφορά στη σχέση σου. Λατρεύεις τα «παιχνιδάκια», σωστά; Αντί για τα συνηθισμένα «παιχνιδάκια επιβολής», λοιπόν, τι θα έλεγες να ετοιμάσεις στο σύντροφό σου μια όμορφη ευχάριστη έκπληξη; Λατρεύεις να σκέφτεσαι ότι ο άλλος σε χρειάζεται πολύ, ξεχνώντας ότι κι εσύ τον χρειάζεσαι το ίδιο, αν όχι περισσότερο, αφού ο άλλος «δίνει» πολύ περισσότερα στη σχέση από το να είναι απλώς εκεί. Δείχνε του λοιπόν πού και πού ότι χαίρεσαι που είσαι εκεί.
Πηγή: Περιοδικό Celebrity
http://www.missbloom.gr
«Μήπως τελικά είμαι μαζόχα;». «Γιατί κάθομαι και τα υπομένω όλα αυτά;». «Χτύπα κι άλλο, θα το αντέξω». Αξεπέραστες επιτυχίες, αγαπημένες ατάκες, οι οποίες όμως κρύβουν -ή μάλλον δεν κρύβουν καθόλου- μια μεγάλη αλήθεια: στις σχέσεις, ο σαδομαζοχισμός αποτελεί συνήθη πρακτική.
Και έχεις καταλάβει ήδη ότι δεν μιλάμε για το κρεβάτι (σε στυλ «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι», που είναι και της μόδας), αλλά στο πεδίο των συναισθημάτων και των καθημερινών πρακτικών μέσα στη δυναμική μιας σχέσης. Ανοίγοντας βέβαια αυτό το προφανώς επώδυνο θέμα, ανοίγει μαζί και ο ασκός του Αιόλου: θέματα εξουσίας, εμμονών, αλλά και συναισθηματικής, αν όχι ψυχικής ισορροπίας συνοδεύουν το S&M εκτός κρεβατιού. Διότι, για να γίνει το σαδομαζοχιστικό νταραβέρι, χρειάζονται σαφέστατα και εξίσου ένας θύτης, αυτός που «τις χώνει» και ένα θύμα, αυτός που «τις τρώει».
Τι είναι λοιπόν αυτό που έχει οδηγήσει και τους δύο στο να αναλάβουν αυτούς τους ρόλους και μάλιστα με ιδιαίτερη προθυμία (μην τον ακούς το μαζοχιστή που γκρινιάζει, διότι κατά βάθος «τη βρίσκει»); Κάπου εδώ, καλές μου φίλες, στον τρόπο που βλέπει τον εαυτό του ο κάθε ένας από τους συμμετέχοντες στο εγκεφαλικό ετούτο spanking, κρύβεται η πηγή του προβλήματος και ανυπερθέτως η πηγή της λύσης του.
Πού χάνεται η ισορροπία;
Κατά μία πολύ ενδιαφέρουσα θεώρηση, η γυναίκα είναι παραδοσιακά πρόθυμη να πάρει τη θέση του μαζοχιστή μέσα στη σχέση, παραδίδοντας το μαστίγιο στο «άκαρδο αρσενικό», το σαδιστή της ιστορίας. Από την εποχή που η Μπίλι Χάλιντεϊ τραγουδούσε για τον άστατο άντρα που πίνει, ξενυχτάει, βαράει, αλλά η γυναίκα του είναι εκεί και τα υπομένει όλα αυτά γιατί τον αγαπάει και αυτό πρέπει να κάνει (και μη σου πω πολύ πριν από αυτό), η γυναίκα αναλαμβάνει το ρόλο της γλυκιάς υπομονετικής Πηνελοπίτσας και μαζί το ρόλο του «θύματος» μέσα σε μια μη ισορροπημένη σχέση. Και αυτό κορίτσια εξακολουθεί να συμβαίνει μέχρι σήμερα, παρά την «εξέλιξη» των γυναικών μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο.
Αλλά, καθώς φαίνεται, το σαδισμό τον κάνει υπόθεση σχεδόν αμιγώς αρσενική η ίδια η λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού καθώς, σου λέει, είναι διαπιστωμένο επιστημονικά πως η πρόκληση πόνου στον άλλον αυξάνει τα επίπεδα της τεστοστερόνης. Αλλά η επιστήμη διαθέτει κι άλλα ενδιαφέροντα δεδομένα γύρω από τις προκλήσεις στο μεταξύ αντρών και γυναικών παιχνιδάκι εξουσίας και υποβολής.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την επικοινωνιολόγο Νόρα Ντάνμπαρ, η σχέση μέσα σε ένα ζευγάρι σπάνια είναι ισότιμη - έστω και αν έτσι την αντιλαμβάνονται οι συμμετέχοντες σε αυτήν.
Ακόμη και πολύ απλά, αν όχι γελοία ζητήματα, όπως το να φτάνεις στην ώρα σου σε ένα ραντεβού, γίνονται αντιληπτά από τους ανθρώπους ως θέματα εξουσίας. Αυτός που έρχεται δεύτερος, ας πούμε, γίνεται αντιληπτός ως αυτός που έχει «το πάνω χέρι» και ταυτόχρονα ως αυτός που στέλνει το «μήνυμα» ότι δεν θεωρεί σημαντικό το χρόνο του συνεπούς συντρόφου του.
Ακούς; Άκου τώρα και το άλλο: σε πολλά ζευγάρια, ειδικά νεότερης ηλικίας, η Ντάνμπαρ διαπίστωσε μέσα από συνεντεύξεις πως το καθάρισμα και οι δουλειές του σπιτιού αποτελούν ένα πάρα πολύ συνηθισμένο πεδίο αντιπαράθεσης για το ποιος έχει την εξουσία. Τόσα χρόνια προόδου και ακόμη ασχολούμαστε με το ποιος θα πλύνει τα πιάτα.
Σύμφωνα με την Ντάνμπαρ, «είναι πολύ σημαντικό να αλλάζει χέρια η εξουσία κάθε τόσο» - και αυτό είναι ένα υπέροχο, κορυφαίο tip που αξίζει να κρατήσεις,για να μη διαιωνίζονται τα σαδομαζοχιστικά ντράβαλα και στερεότυπα που βασανίζουν εντέλει και τους δύο. Διότι μπορεί να μην του φαίνεται, αλλά και ο δόλιος ο σαδιστής είναι ένα πονεμένο πλάσμα.
Ο τύπος με το «μαστίγιο»
Είναι αναίσθητος, είναι απαίσιος, είναι εγωιστής. Είναι ο φιλικός σαδιστής της γειτονιάς μας. Βάζει πάντα τις δικές του επιθυμίες πάνω από τις δικές σου, είναι απαιτητικός, ανυπόμονος, επικριτικός. Βάζει το σύντροφό του πάντα στη θέση του δοκιμαζόμενου ή του «μαθητή» -διότι όλα πρέπει να γίνονται όπως τα θέλει αυτός- καθώς και στη θέση του «από κάτω», διότι (θέλει να) βλέπει τον εαυτό του ανώτερο.
Όταν κάτι τον δυσαρεστεί και δεν του αρέσει -και αυτό μπορεί να είναι τα πάντα, από το παπούτσι που διάλεξες για το συγκεκριμένο φόρεμα μέχρι το σχήμα που έχει η μύτη σου υπό ένα συγκεκριμένο φωτισμό- έρχεται ο πόνος. Προφανέστατα με τη μορφή ενός κακόβουλου σχόλιου, ενός πικρόχολου «αστείου» ή μιας ανοιχτής, ανοιχτότατης παρατήρησης. Τι άκαρδος τύπος είναι αυτός, θα μου πεις. Φυσικά, το ερώτημα που γεννιέται πολύ λογικά μέσα από όλα αυτά είναι το εξής: «Τι κάνει αυτός ο τύπος εδώ πέρα; Γιατί δεν πάει να βρει ένα σύντροφο που να είναι στα μέτρα του, αφού αυτός που έχει δεν του αρέσει;». Τι είπες τώρα Ο συγκεκριμένος τύπος έχει κατορθώσει να βρει ένα σύντροφο που όχι απλώς ανέχεται τη σαδιστική συμπεριφορά του, αλλά γουστάρει κιόλας - δεν είναι κορόιδο ούτε να φύγει από τη σχέση ούτε να αλλάξει τους τρόπους του. Βρίσκεται δίπλα σε ένα προθυμότατο «θύμα», έτοιμο να επιβεβαιώσει όλες τις ψευδαισθήσεις του ότι αυτός είναι ο καλύτερος, ο δυνατότερος, ο ανώτερος μέσα στη σχέση. Πού θα βρει καλύτερα; Εφόσον λοιπόν έχει βρει έναν παρτενέρ για τα αγαπημένα του παιχνιδάκια εξουσίας, επιβολής και εντέλει (αυτο)επιβεβαίωσης, θα συνεχίζει να τα παίζει. Τα έχει ανάγκη.
Γι' αυτό τον αγαπάμε κατά βάθος το σαδιστή, λοιπόν. Γιατί αυτό ακριβώς χρειάζεται, την αγάπη δηλαδή, απλώς το παίρνει από τον άλλον άγαρμπα και ανυπόμονα, αφού το στερήθηκε στο παρελθόν. Το παίρνει με τη λαχτάρα ενός παιδιού μέσα στο ζαχαροπλαστείο, που είναι ικανό να γκρεμίσει τη βιτρίνα με τις σοκολάτες και να τις καταστρέψει, ακριβώς επειδή τις θέλει τόσο πολύ. Όοολες.
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση του σαδιστή, χτισμένη συνηθέστατα μέσα από αποτυχημένες διαπροσωπικές σχέσεις του παρελθόντος, δεν εκδηλώνεται όπως αυτή του μαζοχιστή, παθητικά δηλαδή, αλλά επιθετικά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο σαδιστής, κατά κάποιο τρόπο, θυμίζει ένα συναισθηματικό βαμπίρ - με τη συμπεριφορά του απομυζά, ρουφά από το θύμα του όσα νιώθει ότι ποτέ δεν είχε. Αφού βρίσκει και το κάνει, γιατί όχι;
«Πονάει, αλλά μου αρέσει»
Του αρέσει πάρα πολύ να το παίζει θύμα, αλλά για να χορέψει ένα ζευγάρι το ταγκό του μαζοχισμού χρειάζονται πάντα δύο. Το μαζοχιστή τον βρίσκεις πολύ χαριτωμένο, ανθρώπινο, αισθηματία, ακόμη και αξιοθαύμαστο, όταν παίρνει αυτό το ύφος του οσιομάρτυρα περιγράφοντας στους στενούς του φίλους όλα τα μαρτύρια στα οποία τον υποβάλλει ο σαδιστής σύντροφός του, αλλά αν ακούσεις καλά και προσεκτικά, κάτω από τις λέξεις του κρύβεται μια υπόγεια χαρά.
Γιατί λοιπόν αυτή η αναμφισβήτητα βασανισμένη και προφανώς συμπαθέστατη κατηγορία ανθρώπων γουστάρει τόσο πολύ το συναισθηματικό ξυλίκι; Και εδώ, πηγή του προβλήματος είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση, χτισμένη (και) μέσα από τις αποτυχημένες σχέσεις του παρελθόντος. Μπορεί λοιπόν να «τις τρώει» ο μαζοχιστής, αλλά ευτυχώς έχει ένα σύντροφο. Και τι σύντροφο... Πολύ καλύτερο από τον ίδιο. Γιατί να αντισταθεί στα «χαστούκια» με κίνδυνο να τον χάσει;
Σε όλους τους τομείς της ζωής του, ο μαζοχιστής φοβάται τη μοναξιά και κατ' επέκταση τον κίνδυνο που κρύβει ως προς αυτό η αντιπαράθεση και η σύγκρουση με τους άλλους. Θέλει να είναι αρεστός σε όλους, δύσκολα θα πει «όχι» και καταλήγει συνήθως να γίνεται χίλια κομμάτια προσπαθώντας να τους ευχαριστήσει. Έτσι, πολύ εύκολα βλέπει τον εαυτό του ως ένα είδος «σούπερ ήρωα», έτοιμου να παρέμβει σε κάθε κρίση.
Ο σαδιστής εύκολα θα του κόψει στη μέση το όνειρο της «υπερφυσικής δύναμης που αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία», αντιλαμβανόμενος το όνειρο αυτό ως απειλή στη διαμορφωμένη κατάσταση ισχύος μέσα στη σχέση και καταδεικνύοντας στο μαζοχιστή με το σκληρότερο δυνατό τρόπο ό,τι κάνει λάθος. Και φυσικά εννοείται ότι θα κάνεις πολλά λάθη όταν προσπαθείς να καταφέρεις τα πάντα.
Είναι μια κατάσταση που μπορεί να συνεχίζεται έτσι για πάντα ή και που να συμβαίνει ήδη πολύ, μα πολύ καιρό. Διότι συνήθως και οι δύο «βιτσιόζοι» του συναισθήματος μπλέκουν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο σχέσης, κάθε φορά.
(Ψευδ)αίσθηση εξουσίας
Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, το κλειδί στο να ισορροπήσει μια τέτοια σχέση βρίσκεται περισσότερο στα χέρια του μαζοχιστή. Μπορεί να δείχνει πιο αδύναμος, αλλά στην πραγματικότητα διαθέτει μια τεράστια δύναμη, που μπορεί και πρέπει να βρει το σθένος να συγκεντρώσει: την ικανότητά του να αισθάνεται αυτό που αισθάνεται ο άλλος, αυτό που λέμε «συμπάθεια» - κάτι που λείπει από το σαδιστή.
Φυσικά μπορεί να είναι βλακεία το να πιστεύεις ότι η αγάπη τα κάνει όλα τέλεια, ωστόσο η παρουσία της μπορεί να δράσει καταλυτικά και θεραπευτικά όταν το όλο παιχνίδι εξουσίας και υποβολής παραμένει και περιορίζεται στις διάφορες μικρο-συγκρούσεις που είναι «μέσα στο πρόγραμμα» μιας σχέσης.
Αν τα πράγματα γίνουν σοβαρά και αδιόρθωτα, πάλι στο χέρι του μαζοχιστή βρίσκεται το να δώσει τέλος. Αν λοιπόν δεν πιάσει κανένα από όλα τα tips που θα βρεις παρακάτω, αγαπητή μαζοχίστρια, μάζεψέ τα και φύγε. Είναι το μόνο που μπορεί να γίνει και μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις, γιατί ο σαδιστής δεν θα το κάνει ποτέ (κορόιδο είναι; Κοτσάνι την περνάει).
Και η μεγαλύτερη ειρωνεία όλων είναι το γεγονός ότι, μόλις φύγεις, ο σαδιστής θα αποκτήσει μια ξαφνική εκτίμηση για σένα. Την εκτίμηση που ποτέ δεν σου έδειξε όσο ήσασταν μαζί. Εκεί ακριβώς είναι που εσύ δεν πρέπει να μασήσεις και να ξαναγυρίσεις. Α και να θυμάσαι πάντα πως οι άνθρωποι που νιώθουν πιο έντονα τον πόνο στον εγωισμό τους είναι αυτοί με τον πιο φουσκωμένο εγωισμό. Οπότε κοίτα να κάνεις τα πράγματα λίγο πιο σωστά από εδώ και πέρα. Αυτά και καλή επιτυχία εύχομαι.
10 tips για τη μαζοχίστρια
Γιατί να βασανίζεσαι άδικα; Ακολουθώντας αυτά τα απλά βήματα, δες και νιώσε αμέσως τη διαφορά στη (μέχρι πρότινος) σαδομαζοχιστική σχέση σου.
Μίλα με το σύντροφό σου. Αντί να αναλαμβάνεις με προθυμία το ρόλο του σιωπηλού (οσιο)μάρτυρα, πες του ανοιχτά τι θέλεις και τι σε ενοχλεί. Θα εκπλαγείς με το αποτέλεσμα. Μίλα εγκαίρως. Αφήνοντας τα πράγματα να φτάνουν στα άκρα, όταν φτάσει η ώρα να μιλήσεις, ξεσπάς, γκρινιάζεις, κλαις, κάνοντας το δύσκολο στον άλλον να σε ακούσει. Και το χειρότερο, μην κρεμάς τα μούτρα όταν κάτι σε πληγώνει. Δήλωνέ το ανοιχτά και ζήτα άφοβα την αλλαγή στη συμπεριφορά. Δίνε θετική χροιά σε αυτά που λες. Απλό παράδειγμα: αντί να πεις «δεν με βοηθάς στις δουλειές του σπιτιού», πες «χρειάζομαι τη βοήθειά σου στις δουλειές του σπιτιού». Και πάλι θα εκπλαγείς με το αποτέλεσμα. Βρες δικά σου ενδιαφέροντα. Συνήθως, οι ρόλοι του σαδιστή και του μαζοχιστή μοιράζονται ανάμεσα σε δύο άτομα που ασχολούνται σχεδόν εξ ολοκλήρου ο ένας με τον άλλον. Δημιουργώντας δραστηριότητες που δεν είναι κοινές, ισορροπείς καλύτερα και ξεκινάς στον (πάντα δύσκολο, σίγουρα) δρόμο να είσαι ο εαυτός σου. Φρόντισε να μη δημιουργούνται επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Αντί δηλαδή να κατηγορείς το σύντροφό σου ότι «πάλι κάνει τα ίδια», σκέψου τι ίδιο κάνεις εσύ και προσπάθησε να μην το κάνεις. Κούλαρε. Η υπερβολική επιθυμία να έχεις το σύντροφό σου ικανοποιημένο δεν κάνει καλό σε κανέναν από τους δυο σας (εκείνος σε θεωρεί υπερβολικά δεδομένη κι εσύ κάποια στιγμή παθαίνεις υπερκόπωση). Μην φοβάσαι τον καβγά και το ότι αν αντιμετωπίσεις τον άλλον ανοιχτά, θα χωρίσετε. Πολύ συχνά οι καβγάδες γίνονται μια θεσπέσια διέξοδος για να εκτονώνεται η ένταση που συσσωρεύεται μέσα σε μια σχέση. Εξάλλου, αν μια σχέση δεν μπορεί να αντέξει έναν ωραίο, υγιή καβγά πού και πού, μάλλον ούτως ή άλλως δεν έχει μέλλον. Αλλά μην πηγαίνεις στο άλλο άκρο κάνοντας τον «νταή», γιατί δεν θα πείσεις ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό. Και το κυριότερο, μην διατυπώνεις απειλές αν δεν είσαι πραγματικά αποφασισμένη και έτοιμη να τις πραγματοποιήσεις - σε αυτή την περίπτωση απλώς επιβεβαιώνεις τα συναισθήματα «δύναμης» και «αδυναμίας» που υπάρχουν μεταξύ σας. Απόκρουσε τις επιθέσεις με δύο εκπληκτικές φράσεις-πασπαρτού: 1. «Πολύ ενδιαφέρον. Τι σε κάνει να το λες αυτό;» και 2. «Θέλω να ακούσω οτιδήποτε έχεις να μου πεις, απλώς όχι με αυτόν τον τρόπο». Θα εκπλαγείς με τα αποτελέσματα. Μην εξιδανικεύεις το σύντροφό σου. Μέσα σε αυτή τη λίγο ανισόρροπη σχέση, ο σαδιστής στοχεύει όχι μόνο στο να «ρίχνει» εσένα, αλλά και στο να «ανεβάζει» τον εαυτό του. Μην «τσιμπάς». Βλέπε τον εαυτό σου, τον άλλον και τη σχέση σας μέσα από μια όσο γίνεται ρεαλιστική προοπτική.
10 tips για τη σαδίστριαFan του γνωστού μαρκησίου, σωστά; Άσε κάτω το μαστίγιο, πιάσε το πουπουλάκι και κάνε το βασανισμένο έτερόν σου ήμισυ να χαμογελάσει λίγο, επιτέλους.
Γίνε λίγο καλύτερη ακροάτρια. Άκου τι λέει ή τι προσπαθεί να σου πει ο σύντροφός σου και μην αποφεύγεις τις ευκαιρίες για συζήτηση, υποβιβάζοντάς την σε «πάλι γκρινιάζεις». Μην διστάζεις να βλέπεις, αλλά και να επισημαίνεις τα θετικά στοιχεία του συντρόφου σου. Προφανώς θα έχει και κάποια τέτοια, αλλιώς, τι στο καλό, δεν θα τον είχες διαλέξει. Το να τον «ρίχνεις» συνέχεια, δεν κάνει καλό σε εκείνον, αλλά ούτε και σε σένα. Γιατί να νιώθεις ανωτερότητα και όχι π.χ. βλακεία για το «γεγονός» ότι είσαι με ένα «θύμα» που το έχεις «του χεριού σου»; Δίνε του ευκαιρίες να παίρνει αποφάσεις για μικροπράγματα της καθημερινότητας και δούλεψε περισσότερο την ικανότητά σου / σας να αποφασίζετε από κοινού. Αυτό βοηθά στο να υπάρχει μια καλύτερη ισορροπία σε ευαίσθητα θέματα, όπως ο έλεγχος και η εξουσία μέσα στη σχέση. Απόφευγε τη «φυσική» σου τάση να «εκπαιδεύεις» το σύντροφό σου. Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος να γίνονται τα πράγματα και ο μόνος απόλυτα σίγουρος πως ο δικός σου τρόπος είναι ο μόνος σωστός τρόπος... είσαι εσύ. Σκέψου με μεγαλύτερη ευαισθησία τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις σου στους άλλους. Γενικά, το να μπαίνεις έστω και για λίγο στη θέση του άλλου αποτελεί μια υπέροχη πρακτική, που σου συνιστούμε να δοκιμάσεις. Μην εκμεταλλεύεσαι τη «φυσική» τάση του μαζοχιστή να παίρνει τη θέση του «θύματος» για να μην αναλαμβάνεις το μερίδιο της ευθύνης που πάντα αναλογεί και στα δύο μέρη όταν κάτι πάει στραβά. «Πέφτει» ο εγωισμός όταν συνειδητοποιείς πως δεν είσαι αλάνθαστος, σίγουρα, αλλά «ελαφρώνει» απίστευτα η ψυχή. Μείωσε το χιούμορ και το «μεταξύ αστείου και σοβαρού» σε θέματα που θίγουν άμεσα την αυτοεκτίμηση του άλλου, όπως η εμφάνιση. Διατύπωσε πιο ξεκάθαρα και ψύχραιμα οτιδήποτε μπορεί να σε ενοχλεί και θα δεις πιο άμεσα τη διαφορά που ζητάς, αντί για ένα ζευγάρι ματάκια να σε κοιτάνε θλιμμένα. «Ανέβασε» το χιούμορ σε όλους τους υπόλοιπους τομείς. Δώσε στην περιπαικτική ειρωνική σου διάθεση μια θετική τροπή, μετατρέποντάς τη σε λυτρωτικό χιούμορ και απόλαυσε τη διαφορά στη σχέση σου. Λατρεύεις τα «παιχνιδάκια», σωστά; Αντί για τα συνηθισμένα «παιχνιδάκια επιβολής», λοιπόν, τι θα έλεγες να ετοιμάσεις στο σύντροφό σου μια όμορφη ευχάριστη έκπληξη; Λατρεύεις να σκέφτεσαι ότι ο άλλος σε χρειάζεται πολύ, ξεχνώντας ότι κι εσύ τον χρειάζεσαι το ίδιο, αν όχι περισσότερο, αφού ο άλλος «δίνει» πολύ περισσότερα στη σχέση από το να είναι απλώς εκεί. Δείχνε του λοιπόν πού και πού ότι χαίρεσαι που είσαι εκεί.
Πηγή: Περιοδικό Celebrity
http://www.missbloom.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σε αναπροσαρμογή συμβολαίου του Παπαδόπουλο προχωράει ο Πανθρακικός
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η απάντηση Μώραλη σε Αλαφούζο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
