2012-11-13 11:27:19
Γράφει ο Βαγγέλης Ευαγγελίου
Κάποιοι παιδικοί φίλοι, είχανε όνειρα και μου τα εκμυστηρεύονταν στα διαλείμματα των σχολικών ωρών. Στεναχωριέμαι που δεν κατόρθωσαν να τα πραγματοποιήσουν και μείνανε απλά σε στείρες εκμυστηρεύσεις Θέλει να φτύσεις αίμα για να τα δεις τα όνειρα, από το μπουσούλημα, να δηλώνουν συμμετοχή σε Mαραθώνιους..
Στεναχωριέμαι που δεν έχει ποινικοποιηθεί ακόμα η μη πραγμάτωση της ζωής. Πιο απλά, θα έπρεπε να τιμωρούνται με θάνατο όσοι επιλέγουν να μη ζουν. Είμαστε οι επιλογές μας, λέω πάντα και είναι δίκαιο να τις χρεωθούμε κάποια ζωή! Δεν είπα στιγμή, γιατί η ζωή τόσο κρατάει. Φαντάσου έναν άνθρωπο χωρίς νερό 5 μέρες και ξαφνικά να βρει ένα γεμάτο ποτήρι. Περιμένεις να πνιγεί από χαρά! Αλλά αυτός το σπαταλάει για να στρώσουν τα μαλλιά του καλύτερα! Είναι για σκότωμα ή δεν είναι; Αλλά αναρωτιέμαι, γιατί πρέπει να περάσει 5 μέρες "δοκιμασίας" κάποιος, που στο τέλος θα διαλέξει την ίδια ζωή πριν το 5ήμερο; Την ανυπαρξία! Ναι, αυτό λέω κι εγώ. Χαμένος Χρόνος. Δύο Χ σε δυο λέξεις. Κι αυτό με στεναχωρεί αφάνταστα.
Με στεναχωρεί που ο Έλληνας δε θα βάλει μυαλό. Να το βάλει που; Κεφάλι κομμένο χρόνια τώρα! Σαν ακέφαλα κοτόπουλα στους δρόμους οι περισσότεροι, πηγαίνουν προς την κοτόσουπα! Η φίλη μου, τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες, μου είπε πως έχει κρυώσει το σπίτι αυτές τις μέρες. Μας επισκέφτηκε ο αγαπημένος Χειμώνας καλή μου, της είπα. Να δεις κρύο στο σπιτικό του Έλληνα, όταν θα του χτυπήσει την πόρτα το "ποτέ δεν είναι αργά" ληγμένο και στα χέρια να κρατάει το μυαλό του! Είδες ποτέ κάποιον να κρατά το μυαλό του στα χέρια και να μπορεί να σκεφτεί λογικά;
Στεναχωριέμαι για τον Έλληνα, που δε θεωρεί αναγκαίο να εξεγερθεί, ενάντια στους κλειδοκράτορες της πατρίδας του. Τους σωτήρες "κλειδαράδες". Στεναχωριέμαι που δεν έχουμε πιάσει το νόημα της ιστορίας που ζούμε. Και για να πιάσουμε, δεν χρειαζόμαστε χέρια. Καρδιές σε λειτουργία χρειαζόμαστε, να διδαχθούμε απ' τον ρυθμό τους.. Στεναχωριέμαι που κάποιοι άνθρωποι δε ζουν. Στεναχωριέμαι που δεν το ξέρουν. Στεναχωριέμαι για τα νέα παιδιά, που την απόσταση παρόν - μέλλον, τη θεωρούν λίγο μακρύτερη από το γη - φεγγάρι (με τα πόδια φυσικά).
Συνεχώς στενο/χωριέμαι και γι' αυτό είμαι τόσο λεπτός. Για να χωρώ στον στενό χώρο..
www.vaeva.gr
"Σ' αυτόν τον τόπο, όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι."
Γιώργος Σεφέρης
Tromaktiko
Κάποιοι παιδικοί φίλοι, είχανε όνειρα και μου τα εκμυστηρεύονταν στα διαλείμματα των σχολικών ωρών. Στεναχωριέμαι που δεν κατόρθωσαν να τα πραγματοποιήσουν και μείνανε απλά σε στείρες εκμυστηρεύσεις Θέλει να φτύσεις αίμα για να τα δεις τα όνειρα, από το μπουσούλημα, να δηλώνουν συμμετοχή σε Mαραθώνιους..
Στεναχωριέμαι που δεν έχει ποινικοποιηθεί ακόμα η μη πραγμάτωση της ζωής. Πιο απλά, θα έπρεπε να τιμωρούνται με θάνατο όσοι επιλέγουν να μη ζουν. Είμαστε οι επιλογές μας, λέω πάντα και είναι δίκαιο να τις χρεωθούμε κάποια ζωή! Δεν είπα στιγμή, γιατί η ζωή τόσο κρατάει. Φαντάσου έναν άνθρωπο χωρίς νερό 5 μέρες και ξαφνικά να βρει ένα γεμάτο ποτήρι. Περιμένεις να πνιγεί από χαρά! Αλλά αυτός το σπαταλάει για να στρώσουν τα μαλλιά του καλύτερα! Είναι για σκότωμα ή δεν είναι; Αλλά αναρωτιέμαι, γιατί πρέπει να περάσει 5 μέρες "δοκιμασίας" κάποιος, που στο τέλος θα διαλέξει την ίδια ζωή πριν το 5ήμερο; Την ανυπαρξία! Ναι, αυτό λέω κι εγώ. Χαμένος Χρόνος. Δύο Χ σε δυο λέξεις. Κι αυτό με στεναχωρεί αφάνταστα.
Με στεναχωρεί που ο Έλληνας δε θα βάλει μυαλό. Να το βάλει που; Κεφάλι κομμένο χρόνια τώρα! Σαν ακέφαλα κοτόπουλα στους δρόμους οι περισσότεροι, πηγαίνουν προς την κοτόσουπα! Η φίλη μου, τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες, μου είπε πως έχει κρυώσει το σπίτι αυτές τις μέρες. Μας επισκέφτηκε ο αγαπημένος Χειμώνας καλή μου, της είπα. Να δεις κρύο στο σπιτικό του Έλληνα, όταν θα του χτυπήσει την πόρτα το "ποτέ δεν είναι αργά" ληγμένο και στα χέρια να κρατάει το μυαλό του! Είδες ποτέ κάποιον να κρατά το μυαλό του στα χέρια και να μπορεί να σκεφτεί λογικά;
Στεναχωριέμαι για τον Έλληνα, που δε θεωρεί αναγκαίο να εξεγερθεί, ενάντια στους κλειδοκράτορες της πατρίδας του. Τους σωτήρες "κλειδαράδες". Στεναχωριέμαι που δεν έχουμε πιάσει το νόημα της ιστορίας που ζούμε. Και για να πιάσουμε, δεν χρειαζόμαστε χέρια. Καρδιές σε λειτουργία χρειαζόμαστε, να διδαχθούμε απ' τον ρυθμό τους.. Στεναχωριέμαι που κάποιοι άνθρωποι δε ζουν. Στεναχωριέμαι που δεν το ξέρουν. Στεναχωριέμαι για τα νέα παιδιά, που την απόσταση παρόν - μέλλον, τη θεωρούν λίγο μακρύτερη από το γη - φεγγάρι (με τα πόδια φυσικά).
Συνεχώς στενο/χωριέμαι και γι' αυτό είμαι τόσο λεπτός. Για να χωρώ στον στενό χώρο..
www.vaeva.gr
"Σ' αυτόν τον τόπο, όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι."
Γιώργος Σεφέρης
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΙΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΕΡΥΘΡΟ ΑΣΤΕΡΑ Ο ΘΡΥΛΟΣ!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
3 Tips διατροφής: Μύθοι & Αλήθειες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
