2012-04-22 19:47:35
του Αντώνη Καρακούση
Στην Ιστορία συναντώνται πάμπολλες περίοδοιμεγάλων αντιθέσεων που δίχασαν τις κοινωνίες. Ως τέτοια περιγράφεται η πρώιμητου καπιταλισμού, μεταξύ 1830 και 1848, η οποία προσδιόρισε τη βιομηχανικήεποχή και οδήγησε σε μεγάλες επαναστάσεις και άλλαξε πραγματικά ολόκληρη τηνΕυρώπη.
Το 1848 όλοι γνωρίζουμε ότι είναι η χρονιάτης μεγάλης κοινωνικής επανάστασης στην Ευρώπη, που γκρέμισε τα βασίλεια καιέφερε στο προσκήνιο τις νέες τάξεις των αστών, των παραγωγών και των εμπόρων.Και βεβαίως είναι η χρονιά που ο Καρλ Μαρξ έγραψε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
Ο Αλέξις ντε Τοκβίλ έχει αποδώσει με πολύχαρακτηριστικό τρόπο εκείνη την περίοδο που προπαρασκεύασε την επανάσταση. Εχειγράψει ότι «η κοινωνία ήταν κομμένη στα δύο: από τη μια όσοι δεν είχαντίποτα και τους ένωνε ο φθόνος και από την άλλη όσοι είχαν τα πάντα και τουςένωνε ο τρόμος».
Τηρουμένων των αναλογιών, η συγκεκριμένηφράση αποδίδει σε μεγάλο βαθμό τον σημερινό ελληνικό διχασμό και εξηγεί τηνεπικρατούσα σύγχυση στην ελληνική κοινωνία.
Είναι αλήθεια πως μεγάλο τμήμα του πληθυσμούαισθάνεται προδομένο από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, ορίζεται απόαισθήματα αδικίας, θέλει να τιμωρήσει εκείνους που θεωρεί υπεύθυνους για τησημερινή κατάσταση και τυφλωμένο οδεύει προς επιλογές ανατρεπτικές, ακραίες καιεν πολλοίς αδιέξοδες, της απελπισίας, της καταστροφής. Και από την άλλη, έναεπίσης σημαντικό πλήθος που τρομάζει από την απειλή μιας επερχόμενηςκαταστροφής και αναζητεί μια οργανωμένη διέξοδο, την οποία ωστόσο δεν βρίσκει,επειδή απλά δεν μπορεί να προσφερθεί από τις υπάρχουσες, τις προσδεδεμένες ήκαλύτερα τις εξαρτώμενες από το παρελθόν δυνάμεις.
Γι' αυτό και τσαλαβουτάει δώθε - κείθε,ψάχνει άγκυρες, θέλει να πιαστεί και ίσως στο τέλος ταλαντευόμενο να βρεθεί στοκέντρο μιας σύγκρουσης που δεν τη θέλει, ούτε την αντέχει, αλλά πιθανώς να μηνμπορεί να την αποφύγει.
Είναι αυτό το πλήθος που πιθανώς προσβλέπεισε έναν δεύτερο γύρο μετά τις εκλογές, όταν θα έχει φανεί πλήρως το αδιέξοδοκαι θα είναι αυτό που τελικώς θα κινητοποιήσει τις πραγματικά δημιουργικέςδυνάμεις του τόπου να κάνουν το μεγάλο βήμα που χρειάζεται η χώρα για ναξεφύγει από όσα το προβληματικό παρελθόν και το σκοτεινό παρόν ορίζουν.
Αλλωστε, από εκείνη την περίοδο του μεγάλουδιχασμού και της απόλυτης σύγκρουσης του 1848 ξεπήδησε η πιο αναγεννητικήπερίοδος της νεότερης Ευρώπης. Ακόμη και σήμερα άπαντες εκπλήσσονται από τηνέκρηξη δημιουργίας που επικράτησε αμέσως μετά την επανάσταση του 1848, μεταξύ1850 και 1870.
Πηγη:tovima
Στην Ιστορία συναντώνται πάμπολλες περίοδοιμεγάλων αντιθέσεων που δίχασαν τις κοινωνίες. Ως τέτοια περιγράφεται η πρώιμητου καπιταλισμού, μεταξύ 1830 και 1848, η οποία προσδιόρισε τη βιομηχανικήεποχή και οδήγησε σε μεγάλες επαναστάσεις και άλλαξε πραγματικά ολόκληρη τηνΕυρώπη.
Το 1848 όλοι γνωρίζουμε ότι είναι η χρονιάτης μεγάλης κοινωνικής επανάστασης στην Ευρώπη, που γκρέμισε τα βασίλεια καιέφερε στο προσκήνιο τις νέες τάξεις των αστών, των παραγωγών και των εμπόρων.Και βεβαίως είναι η χρονιά που ο Καρλ Μαρξ έγραψε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
Ο Αλέξις ντε Τοκβίλ έχει αποδώσει με πολύχαρακτηριστικό τρόπο εκείνη την περίοδο που προπαρασκεύασε την επανάσταση. Εχειγράψει ότι «η κοινωνία ήταν κομμένη στα δύο: από τη μια όσοι δεν είχαντίποτα και τους ένωνε ο φθόνος και από την άλλη όσοι είχαν τα πάντα και τουςένωνε ο τρόμος».
Τηρουμένων των αναλογιών, η συγκεκριμένηφράση αποδίδει σε μεγάλο βαθμό τον σημερινό ελληνικό διχασμό και εξηγεί τηνεπικρατούσα σύγχυση στην ελληνική κοινωνία.
Είναι αλήθεια πως μεγάλο τμήμα του πληθυσμούαισθάνεται προδομένο από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, ορίζεται απόαισθήματα αδικίας, θέλει να τιμωρήσει εκείνους που θεωρεί υπεύθυνους για τησημερινή κατάσταση και τυφλωμένο οδεύει προς επιλογές ανατρεπτικές, ακραίες καιεν πολλοίς αδιέξοδες, της απελπισίας, της καταστροφής. Και από την άλλη, έναεπίσης σημαντικό πλήθος που τρομάζει από την απειλή μιας επερχόμενηςκαταστροφής και αναζητεί μια οργανωμένη διέξοδο, την οποία ωστόσο δεν βρίσκει,επειδή απλά δεν μπορεί να προσφερθεί από τις υπάρχουσες, τις προσδεδεμένες ήκαλύτερα τις εξαρτώμενες από το παρελθόν δυνάμεις.
Γι' αυτό και τσαλαβουτάει δώθε - κείθε,ψάχνει άγκυρες, θέλει να πιαστεί και ίσως στο τέλος ταλαντευόμενο να βρεθεί στοκέντρο μιας σύγκρουσης που δεν τη θέλει, ούτε την αντέχει, αλλά πιθανώς να μηνμπορεί να την αποφύγει.
Είναι αυτό το πλήθος που πιθανώς προσβλέπεισε έναν δεύτερο γύρο μετά τις εκλογές, όταν θα έχει φανεί πλήρως το αδιέξοδοκαι θα είναι αυτό που τελικώς θα κινητοποιήσει τις πραγματικά δημιουργικέςδυνάμεις του τόπου να κάνουν το μεγάλο βήμα που χρειάζεται η χώρα για ναξεφύγει από όσα το προβληματικό παρελθόν και το σκοτεινό παρόν ορίζουν.
Αλλωστε, από εκείνη την περίοδο του μεγάλουδιχασμού και της απόλυτης σύγκρουσης του 1848 ξεπήδησε η πιο αναγεννητικήπερίοδος της νεότερης Ευρώπης. Ακόμη και σήμερα άπαντες εκπλήσσονται από τηνέκρηξη δημιουργίας που επικράτησε αμέσως μετά την επανάσταση του 1848, μεταξύ1850 και 1870.
Πηγη:tovima
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΣΤΗ SUPERLEAGUE
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
