2012-04-21 09:54:28
ΣτηΓαλλία φαίνεται σαν ο χρόνος να έχει γυρίσει στο μακρινό 1981
Παρακολουθώνταςκανείς μερικά από τα πιο ριζοσπαστικά μέρη των ομιλιών του Φρανσουά Ολάντ,αισθάνεται σαν να γυρίζει ο χρόνος πίσω στο 1981 - τότε που ο ένας άλλοςΦρανσουά μιλούσε για τον «σοσιαλισμόσε μία χώρα». Οι έξι εβδομάδες διακοπών και η σύνταξη στα 60 ήταν απότα αγαπημένα «μοτό» του ΦρανσουάΜιτεράν στηνπροσπάθειά του να εκθρονίσει τον ΒαλερίΖισκάρ ντ' Εστέν.
Στο Βερολίνο τις τελευταίες ημέρες φαίνεται να υπάρχειμία έντονη νευρικότητα ενόψει του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογώνκαι της διαφαινόμενης επικράτησης του σοσιαλιστή Ολάντ επί του ΝικολάΣαρκοζί. Πρόκειται για κάτι απολύτως κατανοητό. Η ανησυχία αφοράστην επίδραση που θα μπορούσε να έχει το αποτέλεσμα επί των γερμανικών σχεδίων γιατη διαχείριση της κρίσης στην ευρωζώνη.
Η ΑνγκελαΜέρκελ προετοιμάζεταιπυρετωδώς για τη διπλή ψηφοφορία στη Μπούντεσταγκ επί του ΔημοσιονομικούΣυμφώνου και του Μόνιμου Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM). Τοσκεπτικό είναι απλό: να τελειώνει με αυτά πριν την αλλαγή σκυτάλης στο Μέγαροτων Ηλυσίων.
Η κλασική σοσιαλιστική ρητορική αποτελεί διαχρονικόστοιχείο στη γαλλική πολιτική σκηνή. Τα όσα λέει ο Ολάντ (που «ψαρεύει» στηνλεκάνη της Αριστεράς) περί π.χ φόρου 75% στους πλουσίους δεν αρέσουν στιςαγορές, αλλά το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Βρίσκεται στο γεγονός ότι η γαλλικήοικονομία ασθενεί: οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έχουν καθυστερήσει, οιδημόσιες δαπάνες είναι πολύ υψηλές, η εκπαίδευση, η καινοτομία, η έρευνα καιανάπτυξη ή η υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων πάσχουν.
Ποια οδό θα επιλέξει μετεκλογικά ο - διαφαινόμενοςνικητής - Ολάντ; Το ερώτημα είναι αν θα εμπνευστεί από τον μέντορά του, τονΦρανσουά Μιτεράν που ένα χρόνο μετά την εκλογή του, το 1982, πραγματοποίησεστροφή 180 μοιρών και εφάρμοσε μία σκληρή αντιπληθωριστική πολιτική από τηνοποία δεν παρέκκλινε μέχρι και τη δημιουργία της ΟΝΕ.
Η αλλαγή στάσης του Μιτεράν (η πολιτική του «Etat de Grace»)έγινε όταν ο γάλλος πρόεδρος επέλεξε να ταχθεί με την άποψη του ΖακΝτελόρ (τότευπουργού Οικονομικών) αντί αυτής του Ζαν-ΠιερΣεβενεμάν (τότευπουργού Έρευνας και Βιομηχανίας ο οποίος και παραιτήθηκε) ώστε το Παρίσι ναμπορέσει να παραμείνει στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα.
Αν ο Ολάντ εμμείνει πάντως στις υπερβολικά αριστερέςπροεκλογικές θέσεις του, τότε η σύγκρουση με το Βερολίνο θα πρέπει να θεωρείταιδεδομένη. Επιπλέον, θα επηρεαστεί και η τακτική των γερμανών Σοσιαλδημοκρατώνπου θα εντοπίσουν στον Ολάντ τον τρόπο να διαρρήξουν τη συντηρητική πανοπλίατης καγκελαρίου Μέρκελ - με τον Γραμματέα του SPD ΖίγκμαρΓκάμπριελ νακερδίζει έδαφος έναντι των πραγματιστών ΠέερΣτάινμπρουκ και Φρανκ- Βάλτερ Στάινμαϊερ.
Τα ετερώνυμα έλκονται
Το μέλλον των γαλλογερμανικών σχέσεων θα έχει αναμφίβολαμεγάλο ενδιαφέρον, ενόψει και της συμπλήρωσης, τον Ιανουάριο του 2013, 50 ετώντης Συμφωνίας των Ηλυσίων μεταξύ Σαρλντε Γκολ και ΚόνραντΑντενάουερ. Ηεκλογή του Ολάντ μπορεί όμως να αποδειχθεί κινητήριος δύναμη. Ιστορικά άλλωστεέχει φανεί ότι όταν οι δύο χώρες πρέπει να συνεργαστούν, οι κομματικές καιιδεολογικές ταυτότητες πάνε περίπατο. Θυμηθείτε τα δίδυμα Ζισκάρ ντ' Εστέν - ΧέλμουτΣμιτ καιΜιτεράν - ΧέλμουτΚολ.
Επιπλέον, παρά τα όσα λέγονται, οι γάλλοι Σοσιαλιστέςίσως να έχουν ιδέες που βρίσκονται πιο κοντά στις γερμανικές (ακόμη και τωνγερμανών Χριστιανοδημοκρατών) για την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως η ενίσχυση τουρόλου της Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή η εκλογή του προέδρου τουΣυμβουλίου από το δεύτερο. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο ότι στο πλευρό του Ολάντέχει επανακάμψει, ως σύμβουλος, ηΕλιζαμπέτ Γκιγκού, πρώην υπουργόςΕυρωπαϊκών Θεμάτων και στενή συνεργάτιδα του Μιτεράν.
Επιπλέον, το Βερολίνο προωθεί προσεκτικά και πίσω από τιςκάμερες το όραμά του για μία πιο ομοσπονδιακή Ευρώπη. Ο υπουργός Εξωτερικών ΓκίντοΒεστερβέλε έχειδιαμορφώσει μία «ομάδα περισυλλογής» (reflection group) γιατο μέλλον της ΕΕ. Στην ομάδα συμμετέχουν οι ομόλογοί του της Γαλλίας, τηςΑυστρίας, του Βελγίου, της Δανίας, της Ιταλίας, του Λουξεμβούργου, τηςΟλλανδίας, της Πολωνίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
Σκοπός της είναι να παρουσιάσει τον Σεπτέμβριο ένα μνημόνιο προς συζήτηση γιατη μελλοντική διακυβέρνηση της ΕΕ και ήδη έχουν αρχίσει να ακούγονταιπροωθημένες απόψεις για συνένωση των αξιωμάτων του προέδρου του Συμβουλίου καιτης Επιτροπής, όπου το νέο πρόσωπο θα εκλέγεται από την Ευρωβουλή, αλλά και γιαέκδοση ευρωομολόγων (θέση που στηρίζουν οι γάλλοι Σοσιαλιστές).
Ολα τα παραπάνω δεν αποκλείουν ότι το Παρίσι και τοΒερολίνο μπορεί να διαφωνήσουν μετά από μία επικράτηση του Ολάντ. Οι θέσεις τουγια διεύρυνση του ρόλου της ΕΚΤ αλλά και ενίσχυση της Ευρωπαϊκής ΤράπεζαςΕπενδύσεων ώστε να μπορεί να δανείζει περισσότερο δεν θα βρουν ευήκοα ώτα στη Γερμανία,όπως επίσης και τα όσα υποστηρίζει για την καταπολέμηση της ανεργίας σεευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο Ολάντ έχει αρχίσει να ρίχνει γέφυρες, χαμηλώνοντας ελαφρώς τη ρητορική τουπερί επαναδιαπραγμάτευσης του Δημοσιονομικού Συμφώνου. Τον Ιούνιο όμως, η Γαλλίαέχει και βουλευτικές εκλογές. Αν οι Σοσιαλιστές κερδίσουν τον έλεγχο και τηςΕθνοσυνέλευσης, η επιρροή του Ολάντ και εκτός συνόρων θα είναι ευρύτερη,μεταβάλλοντας ενδεχομένως τις ισορροπίες στην Ευρωζώνη.
πηγη:tovima
Παρακολουθώνταςκανείς μερικά από τα πιο ριζοσπαστικά μέρη των ομιλιών του Φρανσουά Ολάντ,αισθάνεται σαν να γυρίζει ο χρόνος πίσω στο 1981 - τότε που ο ένας άλλοςΦρανσουά μιλούσε για τον «σοσιαλισμόσε μία χώρα». Οι έξι εβδομάδες διακοπών και η σύνταξη στα 60 ήταν απότα αγαπημένα «μοτό» του ΦρανσουάΜιτεράν στηνπροσπάθειά του να εκθρονίσει τον ΒαλερίΖισκάρ ντ' Εστέν.
Στο Βερολίνο τις τελευταίες ημέρες φαίνεται να υπάρχειμία έντονη νευρικότητα ενόψει του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογώνκαι της διαφαινόμενης επικράτησης του σοσιαλιστή Ολάντ επί του ΝικολάΣαρκοζί. Πρόκειται για κάτι απολύτως κατανοητό. Η ανησυχία αφοράστην επίδραση που θα μπορούσε να έχει το αποτέλεσμα επί των γερμανικών σχεδίων γιατη διαχείριση της κρίσης στην ευρωζώνη.
Η ΑνγκελαΜέρκελ προετοιμάζεταιπυρετωδώς για τη διπλή ψηφοφορία στη Μπούντεσταγκ επί του ΔημοσιονομικούΣυμφώνου και του Μόνιμου Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM). Τοσκεπτικό είναι απλό: να τελειώνει με αυτά πριν την αλλαγή σκυτάλης στο Μέγαροτων Ηλυσίων.
Η κλασική σοσιαλιστική ρητορική αποτελεί διαχρονικόστοιχείο στη γαλλική πολιτική σκηνή. Τα όσα λέει ο Ολάντ (που «ψαρεύει» στηνλεκάνη της Αριστεράς) περί π.χ φόρου 75% στους πλουσίους δεν αρέσουν στιςαγορές, αλλά το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Βρίσκεται στο γεγονός ότι η γαλλικήοικονομία ασθενεί: οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έχουν καθυστερήσει, οιδημόσιες δαπάνες είναι πολύ υψηλές, η εκπαίδευση, η καινοτομία, η έρευνα καιανάπτυξη ή η υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων πάσχουν.
Ποια οδό θα επιλέξει μετεκλογικά ο - διαφαινόμενοςνικητής - Ολάντ; Το ερώτημα είναι αν θα εμπνευστεί από τον μέντορά του, τονΦρανσουά Μιτεράν που ένα χρόνο μετά την εκλογή του, το 1982, πραγματοποίησεστροφή 180 μοιρών και εφάρμοσε μία σκληρή αντιπληθωριστική πολιτική από τηνοποία δεν παρέκκλινε μέχρι και τη δημιουργία της ΟΝΕ.
Η αλλαγή στάσης του Μιτεράν (η πολιτική του «Etat de Grace»)έγινε όταν ο γάλλος πρόεδρος επέλεξε να ταχθεί με την άποψη του ΖακΝτελόρ (τότευπουργού Οικονομικών) αντί αυτής του Ζαν-ΠιερΣεβενεμάν (τότευπουργού Έρευνας και Βιομηχανίας ο οποίος και παραιτήθηκε) ώστε το Παρίσι ναμπορέσει να παραμείνει στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα.
Αν ο Ολάντ εμμείνει πάντως στις υπερβολικά αριστερέςπροεκλογικές θέσεις του, τότε η σύγκρουση με το Βερολίνο θα πρέπει να θεωρείταιδεδομένη. Επιπλέον, θα επηρεαστεί και η τακτική των γερμανών Σοσιαλδημοκρατώνπου θα εντοπίσουν στον Ολάντ τον τρόπο να διαρρήξουν τη συντηρητική πανοπλίατης καγκελαρίου Μέρκελ - με τον Γραμματέα του SPD ΖίγκμαρΓκάμπριελ νακερδίζει έδαφος έναντι των πραγματιστών ΠέερΣτάινμπρουκ και Φρανκ- Βάλτερ Στάινμαϊερ.
Τα ετερώνυμα έλκονται
Το μέλλον των γαλλογερμανικών σχέσεων θα έχει αναμφίβολαμεγάλο ενδιαφέρον, ενόψει και της συμπλήρωσης, τον Ιανουάριο του 2013, 50 ετώντης Συμφωνίας των Ηλυσίων μεταξύ Σαρλντε Γκολ και ΚόνραντΑντενάουερ. Ηεκλογή του Ολάντ μπορεί όμως να αποδειχθεί κινητήριος δύναμη. Ιστορικά άλλωστεέχει φανεί ότι όταν οι δύο χώρες πρέπει να συνεργαστούν, οι κομματικές καιιδεολογικές ταυτότητες πάνε περίπατο. Θυμηθείτε τα δίδυμα Ζισκάρ ντ' Εστέν - ΧέλμουτΣμιτ καιΜιτεράν - ΧέλμουτΚολ.
Επιπλέον, παρά τα όσα λέγονται, οι γάλλοι Σοσιαλιστέςίσως να έχουν ιδέες που βρίσκονται πιο κοντά στις γερμανικές (ακόμη και τωνγερμανών Χριστιανοδημοκρατών) για την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως η ενίσχυση τουρόλου της Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή η εκλογή του προέδρου τουΣυμβουλίου από το δεύτερο. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο ότι στο πλευρό του Ολάντέχει επανακάμψει, ως σύμβουλος, ηΕλιζαμπέτ Γκιγκού, πρώην υπουργόςΕυρωπαϊκών Θεμάτων και στενή συνεργάτιδα του Μιτεράν.
Επιπλέον, το Βερολίνο προωθεί προσεκτικά και πίσω από τιςκάμερες το όραμά του για μία πιο ομοσπονδιακή Ευρώπη. Ο υπουργός Εξωτερικών ΓκίντοΒεστερβέλε έχειδιαμορφώσει μία «ομάδα περισυλλογής» (reflection group) γιατο μέλλον της ΕΕ. Στην ομάδα συμμετέχουν οι ομόλογοί του της Γαλλίας, τηςΑυστρίας, του Βελγίου, της Δανίας, της Ιταλίας, του Λουξεμβούργου, τηςΟλλανδίας, της Πολωνίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
Σκοπός της είναι να παρουσιάσει τον Σεπτέμβριο ένα μνημόνιο προς συζήτηση γιατη μελλοντική διακυβέρνηση της ΕΕ και ήδη έχουν αρχίσει να ακούγονταιπροωθημένες απόψεις για συνένωση των αξιωμάτων του προέδρου του Συμβουλίου καιτης Επιτροπής, όπου το νέο πρόσωπο θα εκλέγεται από την Ευρωβουλή, αλλά και γιαέκδοση ευρωομολόγων (θέση που στηρίζουν οι γάλλοι Σοσιαλιστές).
Ολα τα παραπάνω δεν αποκλείουν ότι το Παρίσι και τοΒερολίνο μπορεί να διαφωνήσουν μετά από μία επικράτηση του Ολάντ. Οι θέσεις τουγια διεύρυνση του ρόλου της ΕΚΤ αλλά και ενίσχυση της Ευρωπαϊκής ΤράπεζαςΕπενδύσεων ώστε να μπορεί να δανείζει περισσότερο δεν θα βρουν ευήκοα ώτα στη Γερμανία,όπως επίσης και τα όσα υποστηρίζει για την καταπολέμηση της ανεργίας σεευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο Ολάντ έχει αρχίσει να ρίχνει γέφυρες, χαμηλώνοντας ελαφρώς τη ρητορική τουπερί επαναδιαπραγμάτευσης του Δημοσιονομικού Συμφώνου. Τον Ιούνιο όμως, η Γαλλίαέχει και βουλευτικές εκλογές. Αν οι Σοσιαλιστές κερδίσουν τον έλεγχο και τηςΕθνοσυνέλευσης, η επιρροή του Ολάντ και εκτός συνόρων θα είναι ευρύτερη,μεταβάλλοντας ενδεχομένως τις ισορροπίες στην Ευρωζώνη.
πηγη:tovima
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Π.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Φεύγουμε οριστικά από τον Παναθηναϊκό
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΝΕΑ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
