2013-09-13 17:38:43
Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Βγήκε τις προάλλες ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στον Σκάι και ρώτησε «... γιατί όχι μετά όμως μια σοβαρότερη Χρυσή Αυγή, να μην την δεχτούμε να υποστηρίξει, όπως συμβαίνει σε πάρα πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μια συντηρητική συμμαχία».
Σήμερα επανέρχεται με άρθρο του στην Καθημερινή που ξεκινά ως εξής: «Υπάρχει ένα σοβαρό ελάττωμα στη δημόσια συζήτηση. Προτιμούμε να μην αναφερόμαστε σε θέματα που ενοχλούν. Το εμπεδώσαμε στη χούντα, όταν έπρεπε να χαμηλώνεις τη φωνή πριν αναφερθείς σε «ανατρεπτικά» ζητήματα. Στη μεταπολίτευση, τη διάκριση μεταξύ όσων μπορούμε να συζητούμε «ανοικτά» και εκείνων που πρέπει να αποφεύγονται, τη δίδαξαν οι πολιτικές νεολαίες της «Αριστεράς»»
και καταλήγει ως εξής: «Ομως, μια αριστερή αλλαγή καθεστώτος, μέσω μιας σοσιαλιστικής Ελλάδας, θα προκαλέσει σοβαρότατη αντίδραση. Ο σημερινός χώρος των εθνικιστών και άλλων πολιτών που αναδεικνύουν, δημοσκοπικώς, τη Χ.Α
. σε ρυθμιστικό παράγοντα, εύκολα θα συμπαραταχθεί σε μια Συντηρητική Συμμαχία, εγκαταλείποντας ορισμένες ακραία αποτρόπαιες συμπεριφορές. Ας το ξανασκεφτούν όσοι, στην ευρύτερη Αριστερά, συνεχίζουν να παίζουν με τη φωτιά, υποσχόμενοι στον λαό παροχές και ανατροπές που δεν θα μπορούσαν ποτέ να πραγματοποιήσουν. Σε τελευταία ανάλυση, ο εθνικισμός δεν είναι ντροπή!».
Ο Παπαδημητρίου εξισώνει λοιπόν την μεταπολίτευση με την χούντα στα προσκόμματα που προκαλούσαν στη δημόσια συζήτηση, ωσάν η δημόσια συζήτηση για τα πολιτικά θέματα να είναι ισόκυρη και εξίσου προστατευόμενο αγαθό σε μια δικτατορία και σε μια δημοκρατία και να υπάρχουν μόνο ορισμένες τεχνικές διαφορές στο είδος των εμποδίων που θέτει το κάθε πολίτευμα.
Κι ακόμη κι αν είναι γούστο του και καπέλο του να μην έχει νεοναζιστικές ενστάσεις ή να τον ενοχλούν μόνο ορισμένες «ακραία αποτρόπαιες συμπεριφορές» -και εκείνος να μπορεί να κάνει σκόντο μέχρι τις μετριοπαθώς αποτρόπαιες- πιο ενδιαφέρον για το τι ρόλο βαράει στα αλήθεια η Χρυσή Αυγούλα είναι πως ενώ εμφανίζεται με καραμπαμπάμ αντιμνημονιακό προσωπείο, αυτό δεν μοιάζει να ενοχλεί τον ιεροκηρυκότερο των μνημονιακών ιεροκηρύκων, δεν χρειάζεται καν να το αναφέρει ως ένα θέμα που θα ξεπεραστεί, αφού δεν υπάρχει στα αλήθεια τέτοιο θέμα, δεν υπάρχει στα αλήθεια αντιμνημονιακή Χρυσή Αυγή, αφού ό,τι γέρνει προς τα δεξιά μπλέκεται στο μυαλό του γλυκά και στο μυαλό του -ή και στην πραγματικότητα- ο νεοφιλελευθερισμός έχει συγγενικούς δεσμούς ακόμη και με τον εθνικισμό που δεν είναι ντροπή, τον φασισμό και το ναζισμό, ενώ ό,τι γέρνει προς τα αριστερά ήταν, είναι και θα είναι ο υπέρτατος αν όχι και ο μοναδικός εχθρός.
Οι φωνές για την -καιρό υπό συζήτηση- συμμαχία ΝΔ και ΧΑ θα έρθουν από δύο στρατόπεδα. Από το δεξιό στρατόπεδο θα έχουν το πρόσημο του λόγου του Μπάμπη και από το εκσυγχρονιστικό, λοβερδικό, πραταγκοναθενσβοϊσικό στρατόπεδο το πρόσημο θα πάει περίπου κάπως έτσι: καλύτερα να τους πάρουμε με το μέρος μας παιδιά, καλύτερα να συνεργαστούμε μετεκλογικά μαζί τους για να τους ελέγχουμε κιόλας σε ένα βαθμό, καλύτερα έτσι ώστε να αναγκαστούν να βάλουν κι αυτοί λίγο νερό στο κρασί τους, ο μόνος τρόπος να σώσουμε τη δημοκρατία μας είναι να πάψουμε να απαξιώνουμε τη βούληση του κυρίαρχου λαού και να συνεργαστούμε με αυτό το κόμμα, μόνο έτσι θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε ευρωπαϊκή δημοκρατία και δεν θα διολισθήσουμε στον φασισμό, κι όποιος δεν αντιλαμβάνεται ετούτες τις κρίσιμες ώρες πως το να προβάλλει μαξιμαλιστικές απαιτήσεις και να επικαλείται ιδεολογικούς λόγους και να τσινάει για τη συνεργασία μας με τη Χ.Α είναι ο υπ΄αριθμόν ένα χορηγός του φασισμού, είναι ο ηλίθιος εκείνος που θα φέρει μια μέρα τους ναζί να μας κυβερνούν μόνοι τους. Ή μόνοι τους οι ναζί ή όλοι εμείς οι σοβαρευμένοι αντικομμουνιστές μαζί.
Η θεωρία των άκρων, τα συνταγματικά τόξα και τα άλλα λόγια να μισιόμαστε. Με τις δημοσκοπήσεις στο χέρι, βγάζουν μεθοδευμένα σαν λαγούς, πρώτα τον Τράγκα, τώρα τον Μπάμπη, μετά τον Παπαχελά, αφενός να αρχίσουν να τους νομιμοποιούν και αφετέρου να τσεκάρουν αντιδράσεις, να δουν με τι ένταση και σε τι συχνότητα όλα εμείς τα σκυλιά του Παβλώφ θα γαβγίσουμε. Αυτή είναι και η καταλυτικότερη στην πράξη διαφορά: η από εδώ πλευρά γαβγίζει, η από εκεί δαγκώνει.
Old Boy
Σήμερα επανέρχεται με άρθρο του στην Καθημερινή που ξεκινά ως εξής: «Υπάρχει ένα σοβαρό ελάττωμα στη δημόσια συζήτηση. Προτιμούμε να μην αναφερόμαστε σε θέματα που ενοχλούν. Το εμπεδώσαμε στη χούντα, όταν έπρεπε να χαμηλώνεις τη φωνή πριν αναφερθείς σε «ανατρεπτικά» ζητήματα. Στη μεταπολίτευση, τη διάκριση μεταξύ όσων μπορούμε να συζητούμε «ανοικτά» και εκείνων που πρέπει να αποφεύγονται, τη δίδαξαν οι πολιτικές νεολαίες της «Αριστεράς»»
και καταλήγει ως εξής: «Ομως, μια αριστερή αλλαγή καθεστώτος, μέσω μιας σοσιαλιστικής Ελλάδας, θα προκαλέσει σοβαρότατη αντίδραση. Ο σημερινός χώρος των εθνικιστών και άλλων πολιτών που αναδεικνύουν, δημοσκοπικώς, τη Χ.Α
Ο Παπαδημητρίου εξισώνει λοιπόν την μεταπολίτευση με την χούντα στα προσκόμματα που προκαλούσαν στη δημόσια συζήτηση, ωσάν η δημόσια συζήτηση για τα πολιτικά θέματα να είναι ισόκυρη και εξίσου προστατευόμενο αγαθό σε μια δικτατορία και σε μια δημοκρατία και να υπάρχουν μόνο ορισμένες τεχνικές διαφορές στο είδος των εμποδίων που θέτει το κάθε πολίτευμα.
Κι ακόμη κι αν είναι γούστο του και καπέλο του να μην έχει νεοναζιστικές ενστάσεις ή να τον ενοχλούν μόνο ορισμένες «ακραία αποτρόπαιες συμπεριφορές» -και εκείνος να μπορεί να κάνει σκόντο μέχρι τις μετριοπαθώς αποτρόπαιες- πιο ενδιαφέρον για το τι ρόλο βαράει στα αλήθεια η Χρυσή Αυγούλα είναι πως ενώ εμφανίζεται με καραμπαμπάμ αντιμνημονιακό προσωπείο, αυτό δεν μοιάζει να ενοχλεί τον ιεροκηρυκότερο των μνημονιακών ιεροκηρύκων, δεν χρειάζεται καν να το αναφέρει ως ένα θέμα που θα ξεπεραστεί, αφού δεν υπάρχει στα αλήθεια τέτοιο θέμα, δεν υπάρχει στα αλήθεια αντιμνημονιακή Χρυσή Αυγή, αφού ό,τι γέρνει προς τα δεξιά μπλέκεται στο μυαλό του γλυκά και στο μυαλό του -ή και στην πραγματικότητα- ο νεοφιλελευθερισμός έχει συγγενικούς δεσμούς ακόμη και με τον εθνικισμό που δεν είναι ντροπή, τον φασισμό και το ναζισμό, ενώ ό,τι γέρνει προς τα αριστερά ήταν, είναι και θα είναι ο υπέρτατος αν όχι και ο μοναδικός εχθρός.
Οι φωνές για την -καιρό υπό συζήτηση- συμμαχία ΝΔ και ΧΑ θα έρθουν από δύο στρατόπεδα. Από το δεξιό στρατόπεδο θα έχουν το πρόσημο του λόγου του Μπάμπη και από το εκσυγχρονιστικό, λοβερδικό, πραταγκοναθενσβοϊσικό στρατόπεδο το πρόσημο θα πάει περίπου κάπως έτσι: καλύτερα να τους πάρουμε με το μέρος μας παιδιά, καλύτερα να συνεργαστούμε μετεκλογικά μαζί τους για να τους ελέγχουμε κιόλας σε ένα βαθμό, καλύτερα έτσι ώστε να αναγκαστούν να βάλουν κι αυτοί λίγο νερό στο κρασί τους, ο μόνος τρόπος να σώσουμε τη δημοκρατία μας είναι να πάψουμε να απαξιώνουμε τη βούληση του κυρίαρχου λαού και να συνεργαστούμε με αυτό το κόμμα, μόνο έτσι θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε ευρωπαϊκή δημοκρατία και δεν θα διολισθήσουμε στον φασισμό, κι όποιος δεν αντιλαμβάνεται ετούτες τις κρίσιμες ώρες πως το να προβάλλει μαξιμαλιστικές απαιτήσεις και να επικαλείται ιδεολογικούς λόγους και να τσινάει για τη συνεργασία μας με τη Χ.Α είναι ο υπ΄αριθμόν ένα χορηγός του φασισμού, είναι ο ηλίθιος εκείνος που θα φέρει μια μέρα τους ναζί να μας κυβερνούν μόνοι τους. Ή μόνοι τους οι ναζί ή όλοι εμείς οι σοβαρευμένοι αντικομμουνιστές μαζί.
Η θεωρία των άκρων, τα συνταγματικά τόξα και τα άλλα λόγια να μισιόμαστε. Με τις δημοσκοπήσεις στο χέρι, βγάζουν μεθοδευμένα σαν λαγούς, πρώτα τον Τράγκα, τώρα τον Μπάμπη, μετά τον Παπαχελά, αφενός να αρχίσουν να τους νομιμοποιούν και αφετέρου να τσεκάρουν αντιδράσεις, να δουν με τι ένταση και σε τι συχνότητα όλα εμείς τα σκυλιά του Παβλώφ θα γαβγίσουμε. Αυτή είναι και η καταλυτικότερη στην πράξη διαφορά: η από εδώ πλευρά γαβγίζει, η από εκεί δαγκώνει.
Old Boy
VIDEO
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συνάντηση Σαμαρά-Βενιζέλου την Τετάρτη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Υγεία: Η παχυσαρκία συνδέεται με τις ημικρανίες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
