2013-09-12 08:00:04
Το «λάβετε θέσεις» είχε αναγγείλει από τα μεγάφωνο του σταδίου ο Ζαν Κλωντ Γιούγκερ: «The game is over!», είχε πει –το παιγνίδι τελείωσε! Μετά, το «πιστόλι στο τραπέζι» έγινε πιστόλι του αφέτη, κι εκπυρσοκρότησε. Πριν καλά-καλά φτάσουμε στην στροφή των 200μ. είδαμε τα πρώτα τηλεοπτικά πλάνα με τους απεσταλμένους της Τρόικας έξω από το υπουργείο Οικονομικών. Στο χέρι κρατούσαν τσεκούρια, δρεπάνια, τροχούς, κλαδευτήρια –ό,τι κόβει. Στην ειδική θήκη με τα σημαντικά έγγραφα, ο χαρτοφύλακας τους περιείχε και το εγχειρίδιο αντιδράσεων –ο Τόμσεν δεν ήταν κανένας χθεσινός· είχε πάει και αλλού για την ίδια δουλειά.
Χθες είδα μια ταινία στην τηλεόραση. Χάρη σε μια στιχομυθία μεταξύ των πρωταγωνιστών, έμαθα ότι μια Αμερικανίδα έχει μελετήσει τα ψυχικά στάδια στα οποία μεταπίπτει διαδοχικά ο άνθρωπος, αν πληροφορηθεί ότι επίκειται ο βέβαιος θάνατός του. Ανέτρεξα στην εγκυκλοπαίδεια. Επιστημονικά πράγματα: σύμφωνα με τη μελέτη της, το πρώτο στάδιο είναι η Άρνηση. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη από την Άρνηση παίρνει ο Θυμός. Aκολουθεί η Διαπραγμάτευση, μετά η Θλίψη, και στο τέλος έρχεται η Αποδοχή.
Εσείς σε ποιο από τα πέντε στάδια βρίσκεσθε;
Οι οικείοι σας; Οι διπλανοί; Εκείνοι για τους οποίους μαθαίνετε πράγματα; Λ.χ., πολλά κλαδικά σωματεία και συνδικαλιστικά όργανα έχουν από καιρό φθάσει στο τρίτο: Διαπραγματεύονται –όχι αυτό, όχι τόσο τοις εκατό εκείνο, τόσο το άλλο κ.τ.λ.
Ελάτε, ελάτε, μην απελπίζεσθε! Δεν είμαστε δα μόνοι κι έρημοι σε αυτό το δράμα… Μήπως δεν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αναλάβει να μας βοηθήσουν να περάσουμε ταχύτερα και πιο ανώδυνα τα ενδιάμεσα στάδια, πριν από το τελευταίο; Ζώδια, σεξοψυχολόγοι, καλλιτέχνες, κουτσομπολιά, ελαφρές συζητήσεις, «δεν θ’ αφήσουμε την κρίση να μας νικήσει», «να, δες αυτός πώς τα καταφέρνει», «αμ’ εκείνος τι να πει ο φουκαράς…» κ.τ.λ. κ.τ.λ. κ.τ.λ. Όλα τους από το πλάι, όσο νάναι βάζουν από την πλευρά τους πλάτη –όσο μπορούν οι άνθρωποι, με τα προβλήματά τους και αυτοί, ομού κομπάρσοι, πρωταγωνιστές και… «πρωταγκωνιστές».
Καλό είναι πάντως να τους έχουμε υπόψη μας, για να μην ψάχνουμε τη δύσκολη ώρα. Α, το νου σας! Είναι πάντα προτιμότεροι οι επαγγελματίες. Προς Θεού, όχι οι ερασιτέχνες. Τα κάνουν μούσκεμα με την αμοιβή τους. Π.χ. ο αδελφός του Γ.Α.Π. είχε από τις πρώτες ημέρες κιόλας προσπαθήσει να στήσει με εθελοντές μια ΜΚΟ εθνικής παρηγοριάς, για τη νέα Ελλάδα που μπορούμε να φτιάξουμε με άλλο πνεύμα μες την κρίση και τέτοια. Αλλά… Τζίφος. Πήγε άπατη. Δεν λέω όμως, και οι εθελοντές, κάθε είδους πρόθυμοι δεν είναι λίγο πράγμα Η κυβέρνηση; Χα! Η κυβέρνηση…Πάντα πιο προχωρημένη, έχει βάλει σε όλους τα γυαλιά. Έχει νικήσει το θάνατο, και κυρήσσει στο Όρος Σινά τη νεκρανάσταση –σε απευθείας σύνδεση με τον Θεό και την Παναγία, παρακαλώ. Ούτε η Εκκλησία τέτοια επιτυχία!
Λοιπόν, μην το κουράζουμε άλλο. Και προπαντός μην ξεχνιόμαστε. Ρωτώ και πάλι: Εσείς σε ποιο στάδιο βρίσκεσθε;
by Sotos
logioshermes
Χθες είδα μια ταινία στην τηλεόραση. Χάρη σε μια στιχομυθία μεταξύ των πρωταγωνιστών, έμαθα ότι μια Αμερικανίδα έχει μελετήσει τα ψυχικά στάδια στα οποία μεταπίπτει διαδοχικά ο άνθρωπος, αν πληροφορηθεί ότι επίκειται ο βέβαιος θάνατός του. Ανέτρεξα στην εγκυκλοπαίδεια. Επιστημονικά πράγματα: σύμφωνα με τη μελέτη της, το πρώτο στάδιο είναι η Άρνηση. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη από την Άρνηση παίρνει ο Θυμός. Aκολουθεί η Διαπραγμάτευση, μετά η Θλίψη, και στο τέλος έρχεται η Αποδοχή.
Εσείς σε ποιο από τα πέντε στάδια βρίσκεσθε;
Οι οικείοι σας; Οι διπλανοί; Εκείνοι για τους οποίους μαθαίνετε πράγματα; Λ.χ., πολλά κλαδικά σωματεία και συνδικαλιστικά όργανα έχουν από καιρό φθάσει στο τρίτο: Διαπραγματεύονται –όχι αυτό, όχι τόσο τοις εκατό εκείνο, τόσο το άλλο κ.τ.λ.
Ελάτε, ελάτε, μην απελπίζεσθε! Δεν είμαστε δα μόνοι κι έρημοι σε αυτό το δράμα… Μήπως δεν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αναλάβει να μας βοηθήσουν να περάσουμε ταχύτερα και πιο ανώδυνα τα ενδιάμεσα στάδια, πριν από το τελευταίο; Ζώδια, σεξοψυχολόγοι, καλλιτέχνες, κουτσομπολιά, ελαφρές συζητήσεις, «δεν θ’ αφήσουμε την κρίση να μας νικήσει», «να, δες αυτός πώς τα καταφέρνει», «αμ’ εκείνος τι να πει ο φουκαράς…» κ.τ.λ. κ.τ.λ. κ.τ.λ. Όλα τους από το πλάι, όσο νάναι βάζουν από την πλευρά τους πλάτη –όσο μπορούν οι άνθρωποι, με τα προβλήματά τους και αυτοί, ομού κομπάρσοι, πρωταγωνιστές και… «πρωταγκωνιστές».
Καλό είναι πάντως να τους έχουμε υπόψη μας, για να μην ψάχνουμε τη δύσκολη ώρα. Α, το νου σας! Είναι πάντα προτιμότεροι οι επαγγελματίες. Προς Θεού, όχι οι ερασιτέχνες. Τα κάνουν μούσκεμα με την αμοιβή τους. Π.χ. ο αδελφός του Γ.Α.Π. είχε από τις πρώτες ημέρες κιόλας προσπαθήσει να στήσει με εθελοντές μια ΜΚΟ εθνικής παρηγοριάς, για τη νέα Ελλάδα που μπορούμε να φτιάξουμε με άλλο πνεύμα μες την κρίση και τέτοια. Αλλά… Τζίφος. Πήγε άπατη. Δεν λέω όμως, και οι εθελοντές, κάθε είδους πρόθυμοι δεν είναι λίγο πράγμα Η κυβέρνηση; Χα! Η κυβέρνηση…Πάντα πιο προχωρημένη, έχει βάλει σε όλους τα γυαλιά. Έχει νικήσει το θάνατο, και κυρήσσει στο Όρος Σινά τη νεκρανάσταση –σε απευθείας σύνδεση με τον Θεό και την Παναγία, παρακαλώ. Ούτε η Εκκλησία τέτοια επιτυχία!
Λοιπόν, μην το κουράζουμε άλλο. Και προπαντός μην ξεχνιόμαστε. Ρωτώ και πάλι: Εσείς σε ποιο στάδιο βρίσκεσθε;
by Sotos
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η επόμενη ημέρα της σχέσης Αθήνας – Ουάσιγκτον
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Λιμουζίνα": Η σουρεάλ ταινία με τη Δούκισσα Nομικού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
