2013-07-11 12:05:04
Γράφει ο Γιώργος Δρακούλης, Πρόεδρος Χριστιανοδημοκρατικής Νεολαίας
Λένε ότι τα όνειρα και οι ελπίδες είναι προνόμια των νέων, μα στην Ελλάδα του 2013 τα όνειρα και οι ελπίδες των νέων «παγιδεύτηκαν» ανάμεσα σε μνημόνια, αριθμούς, οικονομικούς υπολογισμούς και πολιτικές «ανθρωποθυσίας» στον βωμό της εξυπηρέτησης των ανάλγητων απαιτήσεων των δανειστών.
Πολλές φορές όταν βρίσκομαι σε παρέες 30άρηδων συνομηλίκων μου, παρατηρώ την κατήφεια, τον προβληματισμό και την απαισιοδοξία. Η αστείρευτη ζωτικότητα και η ενεργητικότητα της νεανικής ηλικίας, η όρεξη και η δημιουργική διάθεση έχουν τελματώσει μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας, προβλήματα βιοπορισμού και ζωτικής σημασίας. Η διασκέδαση, οι διακοπές, οι χαλαρές συζητήσεις είναι πλέον απαγορευτική «πολυτέλεια». Εύλογα θα έλεγε κανείς πώς να μη είναι, όταν ο μισθός πετσοκόβεται τόσο που να μην επαρκεί ούτε για τις βασικές ανάγκες και όταν ο κάθε νέος ζει με την «δαμόκλειο σπάθη» της ανεργίας από πάνω του ή βρίσκεται ήδη ανάμεσα στα ονόματα των απογοητευτικών λιστών του ΟΑΕΔ; Όσο για την δημιουργία οικογένειας οι νέοι δεν μπαίνουν καν στην διαδικασία της σκέψης, αφού πλέον φαντάζει σαν μια ακόμα οικονομική επιβάρυνση.
Πλέον είμαι σίγουρος ότι είναι πιο επίκαιρος από ποτέ ο στίχος του Μανόλη Αναγνωστάκη «Μας γέρασαν προώρως, Γιώργο, το κατάλαβες;»…Πράγματι μας «γέρασαν», μας αδρανοποίησαν, μας εγκλώβισαν σε μια ζωή που βρίθει από «Α- στερητικά». Ανέχεια, ανεργία, αναλγησία πολιτική και κρατική, αδιαφορία, απανθρωπιά, απελπισία, απογοήτευση, αβεβαιότητα για το αύριο είναι μερικά από τα «στερητικά» που βιώνουμε οι νέοι. Πολλές φορές μάλιστα αναρωτιέμαι αν μέσα στα μνημόνια οι ξένοι λένε στους εγχώριους Κυβερνητικούς «υπαλλήλους» τους, βάλτε μεζούρα και «τσαλακώστε» τα όνειρα της νεολαίας σας. Αδιαμφισβήτητα, είμαστε μια γενιά που την συνηθίζουν στην «στέρηση», που της βάζουν μέτρο και φρένο στα όνειρα, μετατρέποντάς την σε γενιά «πρόωρων συνταξιούχων», γιατί όποιος νέος σταματάει να ονειρεύεται και να αγωνίζεται «γερνάει» πρόωρα και γίνεται εκούσιος συνδημιουργός μιας στάσιμης και «γερασμένης» κοινωνίας, χωρίς μέλλον, χωρίς βέλτιστες προοπτικές. Και πάλι αναρωτιέμαι αλήθεια με ποιο δικαίωμα καθορίζουν και μιζεριάζουν τις ζωές μας και κόβουν και ράβουν τα όνειρά μας στα μνημονιακά μέτρα τους; Αυτοί που φόρεσαν στο κράτος μας ένα «κοστούμι» που δεν του ταιριάζει, που δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας και μας εξοβέλισαν από «νοικοκυραίους» του τόπου μας, δεν έχουν δικαίωμα να μας εμποδίσουν να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας και να χτίσουμε το δικό μας αύριο. Μπορεί να μας επέβαλλαν να ζούμε με «Α- στερητικά» αλλά εμείς οι νέοι, εμείς οι νέοι που μας θέλουν χωρίς νεότητα, χωρίς όνειρα, χωρίς προοπτικές, χωρίς αύριο θα τους θυμίσουμε ότι και οι λέξεις Αγανάκτηση, Απόφαση, Αντίδραση και τελικά Αλλαγή για μια νέα ζωή και αυτές οι λέξεις από Α ξεκινάνε μα όχι «Α- στερητικό» αλλά Α της Αρχής ενός νέου αύριο, ενός καλύτερου αύριο, τους δικού μας αύριο!
Tromaktiko
Λένε ότι τα όνειρα και οι ελπίδες είναι προνόμια των νέων, μα στην Ελλάδα του 2013 τα όνειρα και οι ελπίδες των νέων «παγιδεύτηκαν» ανάμεσα σε μνημόνια, αριθμούς, οικονομικούς υπολογισμούς και πολιτικές «ανθρωποθυσίας» στον βωμό της εξυπηρέτησης των ανάλγητων απαιτήσεων των δανειστών.
Πολλές φορές όταν βρίσκομαι σε παρέες 30άρηδων συνομηλίκων μου, παρατηρώ την κατήφεια, τον προβληματισμό και την απαισιοδοξία. Η αστείρευτη ζωτικότητα και η ενεργητικότητα της νεανικής ηλικίας, η όρεξη και η δημιουργική διάθεση έχουν τελματώσει μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας, προβλήματα βιοπορισμού και ζωτικής σημασίας. Η διασκέδαση, οι διακοπές, οι χαλαρές συζητήσεις είναι πλέον απαγορευτική «πολυτέλεια». Εύλογα θα έλεγε κανείς πώς να μη είναι, όταν ο μισθός πετσοκόβεται τόσο που να μην επαρκεί ούτε για τις βασικές ανάγκες και όταν ο κάθε νέος ζει με την «δαμόκλειο σπάθη» της ανεργίας από πάνω του ή βρίσκεται ήδη ανάμεσα στα ονόματα των απογοητευτικών λιστών του ΟΑΕΔ; Όσο για την δημιουργία οικογένειας οι νέοι δεν μπαίνουν καν στην διαδικασία της σκέψης, αφού πλέον φαντάζει σαν μια ακόμα οικονομική επιβάρυνση.
Πλέον είμαι σίγουρος ότι είναι πιο επίκαιρος από ποτέ ο στίχος του Μανόλη Αναγνωστάκη «Μας γέρασαν προώρως, Γιώργο, το κατάλαβες;»…Πράγματι μας «γέρασαν», μας αδρανοποίησαν, μας εγκλώβισαν σε μια ζωή που βρίθει από «Α- στερητικά». Ανέχεια, ανεργία, αναλγησία πολιτική και κρατική, αδιαφορία, απανθρωπιά, απελπισία, απογοήτευση, αβεβαιότητα για το αύριο είναι μερικά από τα «στερητικά» που βιώνουμε οι νέοι. Πολλές φορές μάλιστα αναρωτιέμαι αν μέσα στα μνημόνια οι ξένοι λένε στους εγχώριους Κυβερνητικούς «υπαλλήλους» τους, βάλτε μεζούρα και «τσαλακώστε» τα όνειρα της νεολαίας σας. Αδιαμφισβήτητα, είμαστε μια γενιά που την συνηθίζουν στην «στέρηση», που της βάζουν μέτρο και φρένο στα όνειρα, μετατρέποντάς την σε γενιά «πρόωρων συνταξιούχων», γιατί όποιος νέος σταματάει να ονειρεύεται και να αγωνίζεται «γερνάει» πρόωρα και γίνεται εκούσιος συνδημιουργός μιας στάσιμης και «γερασμένης» κοινωνίας, χωρίς μέλλον, χωρίς βέλτιστες προοπτικές. Και πάλι αναρωτιέμαι αλήθεια με ποιο δικαίωμα καθορίζουν και μιζεριάζουν τις ζωές μας και κόβουν και ράβουν τα όνειρά μας στα μνημονιακά μέτρα τους; Αυτοί που φόρεσαν στο κράτος μας ένα «κοστούμι» που δεν του ταιριάζει, που δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας και μας εξοβέλισαν από «νοικοκυραίους» του τόπου μας, δεν έχουν δικαίωμα να μας εμποδίσουν να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας και να χτίσουμε το δικό μας αύριο. Μπορεί να μας επέβαλλαν να ζούμε με «Α- στερητικά» αλλά εμείς οι νέοι, εμείς οι νέοι που μας θέλουν χωρίς νεότητα, χωρίς όνειρα, χωρίς προοπτικές, χωρίς αύριο θα τους θυμίσουμε ότι και οι λέξεις Αγανάκτηση, Απόφαση, Αντίδραση και τελικά Αλλαγή για μια νέα ζωή και αυτές οι λέξεις από Α ξεκινάνε μα όχι «Α- στερητικό» αλλά Α της Αρχής ενός νέου αύριο, ενός καλύτερου αύριο, τους δικού μας αύριο!
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
