2013-05-12 12:57:08
Ο Παναγιώτης Γκαραγκάνης "δανείζεται" ένα τραγούδι που έχει γράψει και ερμηνεύσει συγκλονιστικά ο Σταμάτης Γονίδης. "Αυτοί που φταίνε, είναι απ' έξω. Άδικε κόσμε, πως να σε αντέξω. Υποκρισία και αχαριστία, που εγώ τρελάθηκα, είναι η αιτία". Και ο καθένας ας αντιληφθεί το νόημα όπως θέλει.
"Πίσω απ' τα κάγκελα, κοιτάζει και γελάει. Σε ένα δικό του κόσμο ζει, παραμιλάει. Θεέ μου τι τρέλα, αυτός ο κόσμος κουβαλάει. Που είναι απ' έξω και εδώ μέσα με κρατάει. Θεέ μου τι τρέλα, αυτός ο κόσμος κουβαλάει. Που είναι απ' έξω και εδώ μέσα με κρατάει.
Κανείς δεν ρώτησε να μάθει το γιατί. Έχει ταυτότητα, της τρέλας το χαρτί. Ένα μυαλό είχε χειμώνα-καλοκαίρι. Γιατί τρελάθηκε, ούτε κι αυτός το ξέρει. Ένα μυαλό είχε χειμώνα-καλοκαίρι. Γιατί τρελάθηκε, ούτε κι αυτός το ξέρει.
Αυτοί που φταίνε, είναι απ' έξω. Άδικε κόσμε, πώς να σε αντέξω. Υποκρισία και αχαριστία, που εγώ τρελάθηκα, είναι η αιτία. Υποκρισία και αχαριστία, που εγώ τρελάθηκα, είναι η αιτία.
Σε ένα δωμάτιο, ερμητικά κλεισμένο. Δεν έχει μείνει τώρα, τι, να περιμένω. Μου φταίει το σύστημα, που με έχει κλειδωμένο. Οδός της Τρέλας, η διεύθυνση που μένω.
Κανείς δεν ρώτησε να μάθει το γιατί. Έχει ταυτότητα, της τρέλας το χαρτί. Ένα μυαλό είχε χειμώνα-καλοκαίρι. Γιατί τρελάθηκε, ούτε κι αυτός το ξέρει. Ένα μυαλό είχε χειμώνα-καλοκαίρι. Γιατί τρελάθηκε, ούτε κι αυτός το ξέρει.
Αυτοί που φταίνε, είναι απ' έξω. Άδικε κόσμε, πώς να σε αντέξω. Υποκρισία και αχαριστία, που εγώ τρελάθηκα, είναι η αιτία. Υποκρισία και αχαριστία, που εγώ τρελάθηκα, είναι η αιτία".
Γιατί "δανείστηκα" αυτό το τραγούδι; Υποκρισία, φίλες και φίλοι του RedPlanet.gr. Υποκρισία, αχαριστία, ζήλεια, φθόνος. Αυτή είναι η Ελλάδα του 2013. Και το ποδόσφαιρο, αλλά και γενικότερα ο αθλητισμός, είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας που ζούμε. Μια κοινωνία, στην οποία επιβιώνουν οι γλύφτες, οι ρουφιάνοι, αυτοί που πατούν πάνω στον συνάνθρωπό τους. Και οι υποκριτές, φυσικά... Οι ψεύτες. Στην Ελλάδα, το βασίλειο της υποκρισίας, τα έχουμε δει και ζήσει όλα.
Δεν υπάρχει έστω ένας φίλαθλος του Ολυμπιακού που να μην ήθελε να δοθεί το πέναλτι του Μανιάτη και η κόκκινη στον ερυθρόλευκο παίκτη στο 69ο λεπτό. Είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός τη βοήθεια του Γιάχου στη συγκεκριμένη φάση; Όχι. Είχε ανάγκη ο Αστέρας Τρίπολης το άλλοθι του Γιάχου; Επίσης, όχι. Η ομάδα της Αρκαδίας βρήκε τον Ολυμπιακό σε αυτήν την τραγική αγωνιστική κατάσταση και από το 13ο λεπτό, όταν άνοιξε το σκορ ο Ράγιος, ουσιαστικά δεν απείλησε άλλη φορά την εστία του Κάρολ. Βρήκε τον Ολυμπιακό σε αυτά τα χάλια και δεν έκανε τίποτα. Καμία πίεση του Αστέρα σε μία ομάδα, που από τον Γενάρη και μετά δεν έχει κανένα πλάνο στο παιχνίδι της. Παίζει απλά με το ταλέντο και το ένστικτο των ποιοτικότερων παικτών της. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Και ο Αστέρας, τί έκανε; Σε όλη την παράταση ο Χολέμπας έπαιξε αμυντικός μέσος (!), όντας τραυματίας, στο πλάι του Ιμπαγάσα. Απλά, για να υπάρχει ένα ακόμα σώμα πάνω στο χορτάρι. Χωρίς κλασικό "εξάρι" ήταν ο Ολυμπιακός σε αυτό το διάστημα. Ο Φέισα έπαιξε στόπερ. Στο δεύτερο δεκαπεντάλεπτο της παράτασης, ο Σιόβας έπαιξε κι αυτός τραυματίας, καλύπτοντας σε όλη την παράταση το αριστερό άκρο της άμυνας. Με 9 παίκτες ήταν ουσιαστικά ο Ολυμπιακός. Και ο Αστέρας, επαναλαμβάνω, τί έκανε;
Μπορεί η φετινή ομάδα να μην πρόσφερε ποιοτικό ποδόσφαιρο στους φιλάθλους της, αλλά ήταν η καλύτερη εντός συνόρων. Έραψε το ιστορικό τέταρτο αστέρι στην ερυθρόλευκη, φτάνοντας τα 40 Πρωταθλήματα, κατέκτησε το 26ο Κύπελλο Ελλάδας στην ιστορία της, έχοντας πια 16 νταμπλ. Ο Ολυμπιακός έφτασε τους 71 τίτλους από το 1925 μέχρι σήμερα. Μιλάμε για ασύλληπτους και ασύγκριτους αριθμούς. Οι 71 Κούπες ΠΟΝΑΝΕ. Ο Ολυμπιακός είναι από τα μεγαλύτερα μεγέθη στον πλανήτη. Σε υπερηφάνεια, λαό, τίτλους... Ποιος έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να ευχαριστηθούμε και να χαρούμε για ένα τρόπαιο; Έχουμε ξεχάσει, μήπως, τις ευρωπαϊκές διαιτητικές σφαγές, με πιο πρόσφατη αυτή στην έδρα της Λεβάντε; Κι όμως οι γνωστοί-άγνωστοι βρήκαν αφορμή να συνεχίσουν το έργο τους. Το έργο της σπίλωσης, σε μία ομάδα που τους έχει κερδίσει με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους. Σε μία ομάδα που τους έχει κόψει το ποδόσφαιρο.
Πείτε μου ΜΙΑ φορά που κάποιος από τον δήθεν αντικειμενικό Τύπο "αισθάνθηκε αηδία" με τους τίτλους που κλάπηκαν από τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ. ΜΙΑ φορά να έχει γίνει τέτοιο νταβαντούρι από τους δήθεν αντικειμενικούς για τίτλο που κατέκτησε ο μπασκετικός Παναθηναϊκός με το έτσι θέλω κι εγώ θα γίνω μανάβης, χωρίς να έχω τίποτα με τους ανθρώπους που βγάζουν τίμια το ψωμί τους.
Μπορείτε, σας παρακαλώ, να μου πείτε τί διαφορά έχει ο δήθεν αντικειμενικός Τύπος από τον οπαδικό; Θα σας την πω εγώ. Ο οπαδικός Τύπος σέβεται το ψωμί που τρώει. Απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. Δεν κοροϊδεύει, ούτε υποδύεται κάποιο ρόλο, ούτε το παίζει καλός με όλους για να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι στο τέλος της ημέρας. Το RedPlanet.gr είναι site για Ολυμπιακούς. Το κορυφαίο και σας ευχαριστούμε γι' αυτό. Και γράφει μόνο για Ολυμπιακό. Τίμια, αυτά που βλέπει, αυτά που μαθαίνει, με τους πρωταγωνιστές σε όλα τα αθλήματα μπροστά στην οθόνη σας, χωρίς να έχει εξάρτηση από κανέναν και πάντα με καλοπροαίρετη κριτική. Ούτε γκόμενες με τα βυζιά και τους κώλους έξω βάζει, ούτε κάνει το άσπρο-μαύρο, για να κερδίσει κάποια παραπάνω "κλικ". Δόξα τον Θεό, είμαστε πολεμιστές εδώ στον Κόκκινο Πλανήτη. Και επειδή είμαι από την πρώτη ημέρα εδώ ως επικεφαλής και αισίως τον Σεπτέμβριο συμπληρώνουμε πενταετία, αυτά τα πέντε χρόνια είναι τα καλύτερα της ζωής μου.
Δεν φοβάμαι για αυτά που γράφω. Βγαίνουν από την ψυχή μου. Είμαι δώδεκα συνεχόμενα χρόνια στην αθλητική δημοσιογραφία, χωρίς την παραμικρή διακοπή, κι ακόμα δεν έχω αναγνωριστεί ως επαγγελματίας δημοσιογράφος στον περίφημο ΠΣΑΤ και την ξακουστή ΕΣΗΕΑ επειδή εργάζομαι στο ίντερνετ. Δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου, δυστυχώς. Αυτό ήθελα να κάνω από μικρός. Και οι δήθεν αντικειμενικοί, με κάποια περισσότερα χρόνια από μένα στο χώρο, έχουν μονίμως στο στόχαστρο τον οπαδικό Τύπο, την ώρα που αυτοί είναι πιο "οπαδοί" και από τους οπαδούς. Αντί να κοιτάξουν τη δική τους "καμπούρα", ασχολούνται με τις "καμπούρες" των άλλων.
Η "ευαισθησία" ορισμένων είναι μόνο ο Ολυμπιακός. Περιμένουν μία διαιτητική απόφαση υπέρ της πειραϊκής ομάδας στο ποδόσφαιρο, γιατί αυτό το άθλημα τους πονάει περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα, για να "αηδιάσουν". Εδώ, στο "non call" του Πηλοΐδη το 2007, είχαμε ακούσει το αμίμητο: "πού ξέραμε ότι θα βάλει τις βολές ο Πεν;". Και ο Κάρολ, είχε πιθανότητες να αποκρούσει το πέναλτι. Κι απέμενε ένα γεμάτο εικοσάλεπτο...
Δεν πάει άλλο. Πόση ακόμα υποκρισία, Θεέ μου. Και στέκομαι ιδιαίτερα στο πώς έκτισε τη δυναστεία του, μέσα στη βρωμιά, ο μπασκετικός Παναθηναϊκός τα προηγούμενα χρόνια. Έχει γράψει κανείς την αλήθεια; Κουκούλωμα σε όλα. Για παράδειγμα: ο τρίτος τελικός, στις 2 Ιουνίου 2010, με Χριστοδούλου, Τανατζή, Αναστόπουλο, υπάρχει περίπτωση να ξεχαστεί ποτέ από κάποιον Ολυμπιακό; Είναι η μεγαλύτερη διαιτητική σφαγή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Θυμάστε τότε να είχαν γραφτεί τα αίσχη που γράφονται έπειτα από τον Κυπέλλου με τον Αστέρα Τρίπολης; Αλλά ξέχασα: για μπάσκετ "πρέπει" να γράφουν μόνο όλοι όσοι ασχολούνται συνέχεια με το αντικείμενο. Για αυτό και ο διαχωρισμός που έχουν κάνει μερικά "πανέξυπνα" μυαλά σε "ποδοσφαιρικούς" και "μπασκετικούς". Η δημοσιογραφία είναι ενιαία. Πολύπλευρη. Δεν αρκεί να είσαι καλός μόνο σε ένα πράγμα. Το "σύστημα", που λέει και το τραγούδι Διάβασα κάποια σχόλια, εδώ στο RedPlanet.gr, και αγανάκτησα. Είναι ποτέ δυνατόν να λέει ένας φίλος της ομάδας ότι ντρέπεται που είναι Ολυμπιακός επειδή ο Γιάχος δεν έδωσε ένα πέναλτι και μία κόκκινη στον Μανιάτη; Όσοι είναι 30+ στην ηλικία, θυμούνται πολύ καλά τι συνέβαινε πριν από το 1996 και για εννέα σεζόν. Οι μικρότεροι, έχουν μεγαλώσει με 23 τρόπαια τα τελευταία 17 χρόνια. Η καλομαθημένη νέα γενιά αποφασίζει και διατάζει. Ο Ολυμπιακός δεν είχε αδικηθεί ποτέ; Ποτέ, Ποτέ; Ποτέ; Και στην τελική, ο Ολυμπιακός δεν είναι ούτε οι παίκτες του, ούτε ο προπονητής του. Είναι ο κόσμος του. Η δοξασμένη ερυθρόλευκη φανέλα, ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος στο στήθος. Τα ιδεώδη που πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος...
Στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, οι Φουστέρ, Κάρολ, Σιόβας, Χολέμπας, Αμπντούν, Μήτρογλου και Πίνο είναι οι μόνοι που με την παρουσία τους μπορούν να κοιτάξουν τον κόσμο του Ολυμπιακού στα μάτια. Το φετινό νταμπλ, σε μία σεζόν που κυριάρχησαν η γκρίνια και η εσωστρέφεια, δεν πρέπει να επηρεάσει τον Βαγγέλη Μαρινάκη στις τελικές κρίσεις του. Χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και τομές, σε όλα τα επίπεδα. ΣΚΟΥΠΑ... Να μείνουν όσοι πρέπει και η ομάδα να ενισχυθεί σε όλους τους τομείς. Ο διοικητικός ηγέτης του Ολυμπιακού έδωσε τις προάλλες μία υπόσχεση και οφείλει να την τηρήσει. Να χτίσουμε μία υγιή ομάδα για τη νέα σεζόν. Περισσότερα για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, τις επόμενες ημέρες. Έχουμε και μία Ευρωλίγκα να σηκώσουμε απόψε.
Αν, πάντως, σας ενδιαφέρει: δεν έχω τρελαθεί ακόμα από αυτόν τον άδικο κόσμο.
ΥΓ1: Τέσσερα υστερόγραφα σε ένα. Η ανησυχία μου από την πρώτη στιγμή, δυστυχώς επαληθεύεται. Η ομάδα θέλει προπονητή. Κανονικό προπονητή. Ο Μανιάτης δεν με εκφράζει ως αρχηγός του Ολυμπιακού. Όχι για την επίμαχη φάση, αλλά για το "πακέτο". Η απονομή του Κύπελλου έγινε σχεδόν σε άδειες κερκίδες, ενώ ο Ολυμπιακός πούλησε 22.000 εισιτήρια από τα 33.000 "κομμάτια" που είχε στη διάθεσή του. Να την πέφτουν σε συμπαίκτη σου και να μην πηγαίνεις να σταθείς στο πλευρό του, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αυτό δεν είναι ομάδα...
ΥΓ2: Η φωτογραφία στο άρθρο δεν επιλέχθηκε τυχαία. Ήταν το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω με το που τελείωσε ο αγώνας. Λόγω δουλειάς, δεν μπορούσα να καθίσω κάπου ήρεμα και να σκεφτώ. Γιατί τόση υποκρισία...
πηγή: redplanet.gr
"Πίσω απ' τα κάγκελα, κοιτάζει και γελάει. Σε ένα δικό του κόσμο ζει, παραμιλάει. Θεέ μου τι τρέλα, αυτός ο κόσμος κουβαλάει. Που είναι απ' έξω και εδώ μέσα με κρατάει. Θεέ μου τι τρέλα, αυτός ο κόσμος κουβαλάει. Που είναι απ' έξω και εδώ μέσα με κρατάει.
Κανείς δεν ρώτησε να μάθει το γιατί. Έχει ταυτότητα, της τρέλας το χαρτί. Ένα μυαλό είχε χειμώνα-καλοκαίρι. Γιατί τρελάθηκε, ούτε κι αυτός το ξέρει. Ένα μυαλό είχε χειμώνα-καλοκαίρι. Γιατί τρελάθηκε, ούτε κι αυτός το ξέρει.
Αυτοί που φταίνε, είναι απ' έξω. Άδικε κόσμε, πώς να σε αντέξω. Υποκρισία και αχαριστία, που εγώ τρελάθηκα, είναι η αιτία. Υποκρισία και αχαριστία, που εγώ τρελάθηκα, είναι η αιτία.
Σε ένα δωμάτιο, ερμητικά κλεισμένο. Δεν έχει μείνει τώρα, τι, να περιμένω. Μου φταίει το σύστημα, που με έχει κλειδωμένο. Οδός της Τρέλας, η διεύθυνση που μένω.
Κανείς δεν ρώτησε να μάθει το γιατί. Έχει ταυτότητα, της τρέλας το χαρτί. Ένα μυαλό είχε χειμώνα-καλοκαίρι. Γιατί τρελάθηκε, ούτε κι αυτός το ξέρει. Ένα μυαλό είχε χειμώνα-καλοκαίρι. Γιατί τρελάθηκε, ούτε κι αυτός το ξέρει.
Αυτοί που φταίνε, είναι απ' έξω. Άδικε κόσμε, πώς να σε αντέξω. Υποκρισία και αχαριστία, που εγώ τρελάθηκα, είναι η αιτία. Υποκρισία και αχαριστία, που εγώ τρελάθηκα, είναι η αιτία".
Γιατί "δανείστηκα" αυτό το τραγούδι; Υποκρισία, φίλες και φίλοι του RedPlanet.gr. Υποκρισία, αχαριστία, ζήλεια, φθόνος. Αυτή είναι η Ελλάδα του 2013. Και το ποδόσφαιρο, αλλά και γενικότερα ο αθλητισμός, είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας που ζούμε. Μια κοινωνία, στην οποία επιβιώνουν οι γλύφτες, οι ρουφιάνοι, αυτοί που πατούν πάνω στον συνάνθρωπό τους. Και οι υποκριτές, φυσικά... Οι ψεύτες. Στην Ελλάδα, το βασίλειο της υποκρισίας, τα έχουμε δει και ζήσει όλα.
Δεν υπάρχει έστω ένας φίλαθλος του Ολυμπιακού που να μην ήθελε να δοθεί το πέναλτι του Μανιάτη και η κόκκινη στον ερυθρόλευκο παίκτη στο 69ο λεπτό. Είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός τη βοήθεια του Γιάχου στη συγκεκριμένη φάση; Όχι. Είχε ανάγκη ο Αστέρας Τρίπολης το άλλοθι του Γιάχου; Επίσης, όχι. Η ομάδα της Αρκαδίας βρήκε τον Ολυμπιακό σε αυτήν την τραγική αγωνιστική κατάσταση και από το 13ο λεπτό, όταν άνοιξε το σκορ ο Ράγιος, ουσιαστικά δεν απείλησε άλλη φορά την εστία του Κάρολ. Βρήκε τον Ολυμπιακό σε αυτά τα χάλια και δεν έκανε τίποτα. Καμία πίεση του Αστέρα σε μία ομάδα, που από τον Γενάρη και μετά δεν έχει κανένα πλάνο στο παιχνίδι της. Παίζει απλά με το ταλέντο και το ένστικτο των ποιοτικότερων παικτών της. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Και ο Αστέρας, τί έκανε; Σε όλη την παράταση ο Χολέμπας έπαιξε αμυντικός μέσος (!), όντας τραυματίας, στο πλάι του Ιμπαγάσα. Απλά, για να υπάρχει ένα ακόμα σώμα πάνω στο χορτάρι. Χωρίς κλασικό "εξάρι" ήταν ο Ολυμπιακός σε αυτό το διάστημα. Ο Φέισα έπαιξε στόπερ. Στο δεύτερο δεκαπεντάλεπτο της παράτασης, ο Σιόβας έπαιξε κι αυτός τραυματίας, καλύπτοντας σε όλη την παράταση το αριστερό άκρο της άμυνας. Με 9 παίκτες ήταν ουσιαστικά ο Ολυμπιακός. Και ο Αστέρας, επαναλαμβάνω, τί έκανε;
Μπορεί η φετινή ομάδα να μην πρόσφερε ποιοτικό ποδόσφαιρο στους φιλάθλους της, αλλά ήταν η καλύτερη εντός συνόρων. Έραψε το ιστορικό τέταρτο αστέρι στην ερυθρόλευκη, φτάνοντας τα 40 Πρωταθλήματα, κατέκτησε το 26ο Κύπελλο Ελλάδας στην ιστορία της, έχοντας πια 16 νταμπλ. Ο Ολυμπιακός έφτασε τους 71 τίτλους από το 1925 μέχρι σήμερα. Μιλάμε για ασύλληπτους και ασύγκριτους αριθμούς. Οι 71 Κούπες ΠΟΝΑΝΕ. Ο Ολυμπιακός είναι από τα μεγαλύτερα μεγέθη στον πλανήτη. Σε υπερηφάνεια, λαό, τίτλους... Ποιος έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να ευχαριστηθούμε και να χαρούμε για ένα τρόπαιο; Έχουμε ξεχάσει, μήπως, τις ευρωπαϊκές διαιτητικές σφαγές, με πιο πρόσφατη αυτή στην έδρα της Λεβάντε; Κι όμως οι γνωστοί-άγνωστοι βρήκαν αφορμή να συνεχίσουν το έργο τους. Το έργο της σπίλωσης, σε μία ομάδα που τους έχει κερδίσει με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους. Σε μία ομάδα που τους έχει κόψει το ποδόσφαιρο.
Πείτε μου ΜΙΑ φορά που κάποιος από τον δήθεν αντικειμενικό Τύπο "αισθάνθηκε αηδία" με τους τίτλους που κλάπηκαν από τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ. ΜΙΑ φορά να έχει γίνει τέτοιο νταβαντούρι από τους δήθεν αντικειμενικούς για τίτλο που κατέκτησε ο μπασκετικός Παναθηναϊκός με το έτσι θέλω κι εγώ θα γίνω μανάβης, χωρίς να έχω τίποτα με τους ανθρώπους που βγάζουν τίμια το ψωμί τους.
Μπορείτε, σας παρακαλώ, να μου πείτε τί διαφορά έχει ο δήθεν αντικειμενικός Τύπος από τον οπαδικό; Θα σας την πω εγώ. Ο οπαδικός Τύπος σέβεται το ψωμί που τρώει. Απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. Δεν κοροϊδεύει, ούτε υποδύεται κάποιο ρόλο, ούτε το παίζει καλός με όλους για να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι στο τέλος της ημέρας. Το RedPlanet.gr είναι site για Ολυμπιακούς. Το κορυφαίο και σας ευχαριστούμε γι' αυτό. Και γράφει μόνο για Ολυμπιακό. Τίμια, αυτά που βλέπει, αυτά που μαθαίνει, με τους πρωταγωνιστές σε όλα τα αθλήματα μπροστά στην οθόνη σας, χωρίς να έχει εξάρτηση από κανέναν και πάντα με καλοπροαίρετη κριτική. Ούτε γκόμενες με τα βυζιά και τους κώλους έξω βάζει, ούτε κάνει το άσπρο-μαύρο, για να κερδίσει κάποια παραπάνω "κλικ". Δόξα τον Θεό, είμαστε πολεμιστές εδώ στον Κόκκινο Πλανήτη. Και επειδή είμαι από την πρώτη ημέρα εδώ ως επικεφαλής και αισίως τον Σεπτέμβριο συμπληρώνουμε πενταετία, αυτά τα πέντε χρόνια είναι τα καλύτερα της ζωής μου.
Δεν φοβάμαι για αυτά που γράφω. Βγαίνουν από την ψυχή μου. Είμαι δώδεκα συνεχόμενα χρόνια στην αθλητική δημοσιογραφία, χωρίς την παραμικρή διακοπή, κι ακόμα δεν έχω αναγνωριστεί ως επαγγελματίας δημοσιογράφος στον περίφημο ΠΣΑΤ και την ξακουστή ΕΣΗΕΑ επειδή εργάζομαι στο ίντερνετ. Δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου, δυστυχώς. Αυτό ήθελα να κάνω από μικρός. Και οι δήθεν αντικειμενικοί, με κάποια περισσότερα χρόνια από μένα στο χώρο, έχουν μονίμως στο στόχαστρο τον οπαδικό Τύπο, την ώρα που αυτοί είναι πιο "οπαδοί" και από τους οπαδούς. Αντί να κοιτάξουν τη δική τους "καμπούρα", ασχολούνται με τις "καμπούρες" των άλλων.
Η "ευαισθησία" ορισμένων είναι μόνο ο Ολυμπιακός. Περιμένουν μία διαιτητική απόφαση υπέρ της πειραϊκής ομάδας στο ποδόσφαιρο, γιατί αυτό το άθλημα τους πονάει περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα, για να "αηδιάσουν". Εδώ, στο "non call" του Πηλοΐδη το 2007, είχαμε ακούσει το αμίμητο: "πού ξέραμε ότι θα βάλει τις βολές ο Πεν;". Και ο Κάρολ, είχε πιθανότητες να αποκρούσει το πέναλτι. Κι απέμενε ένα γεμάτο εικοσάλεπτο...
Δεν πάει άλλο. Πόση ακόμα υποκρισία, Θεέ μου. Και στέκομαι ιδιαίτερα στο πώς έκτισε τη δυναστεία του, μέσα στη βρωμιά, ο μπασκετικός Παναθηναϊκός τα προηγούμενα χρόνια. Έχει γράψει κανείς την αλήθεια; Κουκούλωμα σε όλα. Για παράδειγμα: ο τρίτος τελικός, στις 2 Ιουνίου 2010, με Χριστοδούλου, Τανατζή, Αναστόπουλο, υπάρχει περίπτωση να ξεχαστεί ποτέ από κάποιον Ολυμπιακό; Είναι η μεγαλύτερη διαιτητική σφαγή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Θυμάστε τότε να είχαν γραφτεί τα αίσχη που γράφονται έπειτα από τον Κυπέλλου με τον Αστέρα Τρίπολης; Αλλά ξέχασα: για μπάσκετ "πρέπει" να γράφουν μόνο όλοι όσοι ασχολούνται συνέχεια με το αντικείμενο. Για αυτό και ο διαχωρισμός που έχουν κάνει μερικά "πανέξυπνα" μυαλά σε "ποδοσφαιρικούς" και "μπασκετικούς". Η δημοσιογραφία είναι ενιαία. Πολύπλευρη. Δεν αρκεί να είσαι καλός μόνο σε ένα πράγμα. Το "σύστημα", που λέει και το τραγούδι Διάβασα κάποια σχόλια, εδώ στο RedPlanet.gr, και αγανάκτησα. Είναι ποτέ δυνατόν να λέει ένας φίλος της ομάδας ότι ντρέπεται που είναι Ολυμπιακός επειδή ο Γιάχος δεν έδωσε ένα πέναλτι και μία κόκκινη στον Μανιάτη; Όσοι είναι 30+ στην ηλικία, θυμούνται πολύ καλά τι συνέβαινε πριν από το 1996 και για εννέα σεζόν. Οι μικρότεροι, έχουν μεγαλώσει με 23 τρόπαια τα τελευταία 17 χρόνια. Η καλομαθημένη νέα γενιά αποφασίζει και διατάζει. Ο Ολυμπιακός δεν είχε αδικηθεί ποτέ; Ποτέ, Ποτέ; Ποτέ; Και στην τελική, ο Ολυμπιακός δεν είναι ούτε οι παίκτες του, ούτε ο προπονητής του. Είναι ο κόσμος του. Η δοξασμένη ερυθρόλευκη φανέλα, ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος στο στήθος. Τα ιδεώδη που πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος...
Στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, οι Φουστέρ, Κάρολ, Σιόβας, Χολέμπας, Αμπντούν, Μήτρογλου και Πίνο είναι οι μόνοι που με την παρουσία τους μπορούν να κοιτάξουν τον κόσμο του Ολυμπιακού στα μάτια. Το φετινό νταμπλ, σε μία σεζόν που κυριάρχησαν η γκρίνια και η εσωστρέφεια, δεν πρέπει να επηρεάσει τον Βαγγέλη Μαρινάκη στις τελικές κρίσεις του. Χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και τομές, σε όλα τα επίπεδα. ΣΚΟΥΠΑ... Να μείνουν όσοι πρέπει και η ομάδα να ενισχυθεί σε όλους τους τομείς. Ο διοικητικός ηγέτης του Ολυμπιακού έδωσε τις προάλλες μία υπόσχεση και οφείλει να την τηρήσει. Να χτίσουμε μία υγιή ομάδα για τη νέα σεζόν. Περισσότερα για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, τις επόμενες ημέρες. Έχουμε και μία Ευρωλίγκα να σηκώσουμε απόψε.
Αν, πάντως, σας ενδιαφέρει: δεν έχω τρελαθεί ακόμα από αυτόν τον άδικο κόσμο.
ΥΓ1: Τέσσερα υστερόγραφα σε ένα. Η ανησυχία μου από την πρώτη στιγμή, δυστυχώς επαληθεύεται. Η ομάδα θέλει προπονητή. Κανονικό προπονητή. Ο Μανιάτης δεν με εκφράζει ως αρχηγός του Ολυμπιακού. Όχι για την επίμαχη φάση, αλλά για το "πακέτο". Η απονομή του Κύπελλου έγινε σχεδόν σε άδειες κερκίδες, ενώ ο Ολυμπιακός πούλησε 22.000 εισιτήρια από τα 33.000 "κομμάτια" που είχε στη διάθεσή του. Να την πέφτουν σε συμπαίκτη σου και να μην πηγαίνεις να σταθείς στο πλευρό του, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αυτό δεν είναι ομάδα...
ΥΓ2: Η φωτογραφία στο άρθρο δεν επιλέχθηκε τυχαία. Ήταν το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω με το που τελείωσε ο αγώνας. Λόγω δουλειάς, δεν μπορούσα να καθίσω κάπου ήρεμα και να σκεφτώ. Γιατί τόση υποκρισία...
πηγή: redplanet.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η αλήθεια που μας κρύβουν
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
