2013-03-29 01:18:02
Θελω να αναφερθω στο προσφατο περιστατικο που ελαβε χωρα στο Λουτρακι, στην επετειο της 25ης Μαρτιου. Ο λογος που συμβαινουν ολα σχεδον τα παρομοια περιστατικα ειναι ο εξης:
Ο καθε αγανακτισμενος βλεποντας πως με τις ειρηνικες διαδηλωσεις δεν υπαρχει κανενα αποτελεσμα, προσχωρει σε ενα κομμα ή ενα κινημα. Ασπαζεται εν μερει ή εξ' ολοκληρου την ιδεολογια που του σερβιρουν. Μην μπορωντας ομως να ξεσπασει την οργη του (με τη βια) σε αυτους που πραγματικα του καταστρεφουν τη ζωη, στρεφεται οπου μπορει να βιαιοπραγησει πιο ευκολα. Π.χ. η ΧΑ. Πολυ δυσκολο να λυντζαρει οσους νομοθετουν εναντιον μας - πολυ ευκολο να σακατεψει ενας κοντουλη και αδυνατο (ισως και αναπηρο) μεταναστη. Πολυ ευκολο για τους αντιφασιστες να στρεφονται εναντιον της ΧΑ (και ειδικα των εγκαταστασεων της, κατα προτιμηση οταν δεν ειναι κανεις εκει) - πολυ δυσκολο να πλησιασει καν τα γραφεια των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Τα ιδια εχω να πω για ολους τους αλλους για να μην μακρυγορησω.
Μου θυμιζει εναν πινακα του Γκόγια. Στον πίνακά του «Μονομαχία με ραβδιά» παρουσιάζει δύο μονομάχους που πολεμούν μεχρι θανατου μεσα σε εναν βαλτο που τους ρουφαει.
Ο φιλόσοφος Μισέλ Σερ παρομοιάζει με αυτόν τον πίνακα όλες τις μάχες που δίνονται στον γνωστό κόσμο μας εδώ και χρόνια: κύριοι εναντίον δούλων, Αριστερά εναντίον Δεξιάς, Πράσινοι εναντίον Βενέτων, Δημοκρατικοί εναντίον Ρεπουμπλικανών. Κανείς δεν κοιτά το περιβάλλον στο οποίο γίνεται αυτή η μάχη, τη λάσπη που στο τέλος θα καταπιεί τους μονομάχους" Η αποψη μου ειναι, οτι τα κομματα, ακομα και τα κινηματα πρεπει να βρισκουν λυσεις στα προβληματα μας και να αγωνιζονται για εμας και οχι εμεις γι αυτους. Εμεις ειμαστε παρα πολυ λιγοι σε πληθυσμο για να ειμαστε τσακωμενοι.
Αλλιως συμβαινει αυτο που ελεγε και μια διασημη ψυχη: "ΠΑΣ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΓΙΝΕΣΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝ".
Αναγνώστης
Tromaktiko
Ο καθε αγανακτισμενος βλεποντας πως με τις ειρηνικες διαδηλωσεις δεν υπαρχει κανενα αποτελεσμα, προσχωρει σε ενα κομμα ή ενα κινημα. Ασπαζεται εν μερει ή εξ' ολοκληρου την ιδεολογια που του σερβιρουν. Μην μπορωντας ομως να ξεσπασει την οργη του (με τη βια) σε αυτους που πραγματικα του καταστρεφουν τη ζωη, στρεφεται οπου μπορει να βιαιοπραγησει πιο ευκολα. Π.χ. η ΧΑ. Πολυ δυσκολο να λυντζαρει οσους νομοθετουν εναντιον μας - πολυ ευκολο να σακατεψει ενας κοντουλη και αδυνατο (ισως και αναπηρο) μεταναστη. Πολυ ευκολο για τους αντιφασιστες να στρεφονται εναντιον της ΧΑ (και ειδικα των εγκαταστασεων της, κατα προτιμηση οταν δεν ειναι κανεις εκει) - πολυ δυσκολο να πλησιασει καν τα γραφεια των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Τα ιδια εχω να πω για ολους τους αλλους για να μην μακρυγορησω.
Μου θυμιζει εναν πινακα του Γκόγια. Στον πίνακά του «Μονομαχία με ραβδιά» παρουσιάζει δύο μονομάχους που πολεμούν μεχρι θανατου μεσα σε εναν βαλτο που τους ρουφαει.
Ο φιλόσοφος Μισέλ Σερ παρομοιάζει με αυτόν τον πίνακα όλες τις μάχες που δίνονται στον γνωστό κόσμο μας εδώ και χρόνια: κύριοι εναντίον δούλων, Αριστερά εναντίον Δεξιάς, Πράσινοι εναντίον Βενέτων, Δημοκρατικοί εναντίον Ρεπουμπλικανών. Κανείς δεν κοιτά το περιβάλλον στο οποίο γίνεται αυτή η μάχη, τη λάσπη που στο τέλος θα καταπιεί τους μονομάχους" Η αποψη μου ειναι, οτι τα κομματα, ακομα και τα κινηματα πρεπει να βρισκουν λυσεις στα προβληματα μας και να αγωνιζονται για εμας και οχι εμεις γι αυτους. Εμεις ειμαστε παρα πολυ λιγοι σε πληθυσμο για να ειμαστε τσακωμενοι.
Αλλιως συμβαινει αυτο που ελεγε και μια διασημη ψυχη: "ΠΑΣ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΓΙΝΕΣΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝ".
Αναγνώστης
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ανοίγει ο φάκελος του θανάτου του ιατροδικαστή Κρήτης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
