2013-03-19 11:41:10
Α. Εθελοντής
Από τα χαράματα του Σαββάτου, τρέχουμε όλοι πίσω από την ουρά μας -σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, διαδίκτυο, εφημερίδες επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια. Είναι μια μη κανονική κατάσταση που είναι φυσικό να δημιουργεί άγχος, αμηχανία και συνθήκες λεκτικού ρεβανσισμού, αλλά θα ανέμενε κανείς να τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων και κάτι άλλο από τις θέσεις τις κομμάτων και του απλού κόσμου.
Και τις μεν και τις δε τις ξέρεις εκ των προτέρων -δεν προσθέτουν και τίποτα στη συζήτηση και δεν είναι καιρός για μικροπολιτικά φληναφήματα ή για να βγάζει τον καημό του στον αέρα ο κάθε έρμος που ανησυχεί για το κομπόδεμά του.
*Η κατραπακιά του Σαββάτου δίνει, αντιθέτως, μια άριστη ευκαιρία για να ξεφύγει η Κυπριακή Δημοκρατία από αγκυλώσεις και αυτοδεσμεύσεις που την έφεραν στο χείλος της καταστροφής.
Θα ανέμενε κανείς να προστρέξουν οι αρμόδιοι σε περιπτώσεις που κράτη κατόρθωσαν να διαβούν τον Ρουβικώνα χωρίς να τεθούν υπό ευρωπαϊκή κατοχή, χωρίς να πέσουν στα πόδια του ΔΝΤ, αλλά πρωτίστως χωρίς να χαριστούν σε διαπλεκόμενα που τις έφεραν στο έρεβος.
*Η ισλανδική εμπειρία αποτελεί ήδη τον μπούσουλα ενός τεράστιου κοινωνικού κινήματος -όχι κατ’ ανάγκη ευρωσκεπτικιστικού. Στην πολύ καλή εκπομπή της Ελληνικής Τηλεόρασης «Εξάντας» υπήρχε πρόσφατα ένα θαυμάσιο αφιέρωμα για το θέμα, από το οποίο αντιγράφω:« Το πρώτο Σύνταγμα γραμμένο από πολίτες στήριξε η πλειοψηφία των Ισλανδών, με το 66% να ψηφίζει υπέρ στο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στη χώρα.
< Στο πλαίσιο μεταρρυθμίσεων που ακολουθήθηκαν ύστερα από την οικονομική κατάρρευση της χώρας το 2008, υπήρξε η ανάγκη για ένα δικαιότερο Σύνταγμα ώστε να αντικαταστήσει το υπάρχον Σύνταγμα του 1944 και το οποίο θεωρήθηκε αναχρονιστικό.
< H Ισλανδία αποτελεί παράδειγμα ενός διαφορετικού τύπου πολιτικού πολιτισμού, από το πώς χειρίστηκε την οικονομική κρίση μέχρι το πώς προχωρά σε μια συνταγματική αναθεώρηση.
Το κείμενο το οποίο αποτελείται από 114 άρθρα, κατατέθηκε στο Κοινοβούλιο και το οποίο με τη σειρά του αποφάσισε να το θέσει σε δημοψήφισμα. Πλέον, τα τελευταία χρόνια, η Ισλανδία αποτελεί παράδειγμα ενός διαφορετικού τύπου πολιτικού πολιτισμού, από το πώς χειρίστηκε την οικονομική κρίση μέχρι το πώς προχωρά σε μια συνταγματική αναθεώρηση».
*Εμείς, θα κάνουμε κάτι άλλο από το να βλέπουμε Κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε τηλεοπτικά πινγκ-πονγκ;
Ό Φιλελεύθερος
InfoGnomon
Από τα χαράματα του Σαββάτου, τρέχουμε όλοι πίσω από την ουρά μας -σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, διαδίκτυο, εφημερίδες επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια. Είναι μια μη κανονική κατάσταση που είναι φυσικό να δημιουργεί άγχος, αμηχανία και συνθήκες λεκτικού ρεβανσισμού, αλλά θα ανέμενε κανείς να τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων και κάτι άλλο από τις θέσεις τις κομμάτων και του απλού κόσμου.
Και τις μεν και τις δε τις ξέρεις εκ των προτέρων -δεν προσθέτουν και τίποτα στη συζήτηση και δεν είναι καιρός για μικροπολιτικά φληναφήματα ή για να βγάζει τον καημό του στον αέρα ο κάθε έρμος που ανησυχεί για το κομπόδεμά του.
*Η κατραπακιά του Σαββάτου δίνει, αντιθέτως, μια άριστη ευκαιρία για να ξεφύγει η Κυπριακή Δημοκρατία από αγκυλώσεις και αυτοδεσμεύσεις που την έφεραν στο χείλος της καταστροφής.
Θα ανέμενε κανείς να προστρέξουν οι αρμόδιοι σε περιπτώσεις που κράτη κατόρθωσαν να διαβούν τον Ρουβικώνα χωρίς να τεθούν υπό ευρωπαϊκή κατοχή, χωρίς να πέσουν στα πόδια του ΔΝΤ, αλλά πρωτίστως χωρίς να χαριστούν σε διαπλεκόμενα που τις έφεραν στο έρεβος.
*Η ισλανδική εμπειρία αποτελεί ήδη τον μπούσουλα ενός τεράστιου κοινωνικού κινήματος -όχι κατ’ ανάγκη ευρωσκεπτικιστικού. Στην πολύ καλή εκπομπή της Ελληνικής Τηλεόρασης «Εξάντας» υπήρχε πρόσφατα ένα θαυμάσιο αφιέρωμα για το θέμα, από το οποίο αντιγράφω:« Το πρώτο Σύνταγμα γραμμένο από πολίτες στήριξε η πλειοψηφία των Ισλανδών, με το 66% να ψηφίζει υπέρ στο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στη χώρα.
< Στο πλαίσιο μεταρρυθμίσεων που ακολουθήθηκαν ύστερα από την οικονομική κατάρρευση της χώρας το 2008, υπήρξε η ανάγκη για ένα δικαιότερο Σύνταγμα ώστε να αντικαταστήσει το υπάρχον Σύνταγμα του 1944 και το οποίο θεωρήθηκε αναχρονιστικό.
< H Ισλανδία αποτελεί παράδειγμα ενός διαφορετικού τύπου πολιτικού πολιτισμού, από το πώς χειρίστηκε την οικονομική κρίση μέχρι το πώς προχωρά σε μια συνταγματική αναθεώρηση.
Το κείμενο το οποίο αποτελείται από 114 άρθρα, κατατέθηκε στο Κοινοβούλιο και το οποίο με τη σειρά του αποφάσισε να το θέσει σε δημοψήφισμα. Πλέον, τα τελευταία χρόνια, η Ισλανδία αποτελεί παράδειγμα ενός διαφορετικού τύπου πολιτικού πολιτισμού, από το πώς χειρίστηκε την οικονομική κρίση μέχρι το πώς προχωρά σε μια συνταγματική αναθεώρηση».
*Εμείς, θα κάνουμε κάτι άλλο από το να βλέπουμε Κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε τηλεοπτικά πινγκ-πονγκ;
Ό Φιλελεύθερος
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σαν σήμερα η πρώτη ληστεία τράπεζας στη Ν. Υόρκη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
