2013-02-10 18:23:13
Του Γιάννη Σπ. Παργινού
Οικονομολόγου – Δημοσιογράφου
Ο δημόσιος λόγος, στις μέρες μας και σ όλα τα βήματα, είναι συνεχής και οξύς. Δεν είναι όμως ευθύς, ούτε βαθύς, ούτε ειλικρινής.
Είναι υποκριτικός κι εν πολλοίς αντιφατικός.
Σε βαθμό κακουργηματικής πρόκλησης, απουσιάζουν από την ατζέντα θέματα ύψιστης πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής σημασίας. Ο κοινός προβληματισμός για το μέλλον αυτής της πατρίδας και των πολιτών της περιορίζεται σε οικογενειακές συζητήσεις, σε συνάξεις καφενείου, σε συνευρέσεις συναδέλφων, άντε και σε μερικές πανεπιστημιακές αίθουσες.
Πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η παντελής έως και ταφική σιγή για το μεγάλο έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος ενός ολόκληρου λαού…??? Και μάλιστα, όχι από δυνάστες αλλά εν καιρώ ειρήνης από συμμάχους κι εταίρους…???
Οι εμπνευστές της συνταγής συνέτισης μιας ολόκληρης κοινωνίας, κατά τα προτεσταντικά τιμωριτικά πρότυπα, - μνημόνιο δημοσιονομικής προσαρμογής, κατά την οικονομική ορολογία - , ομολογούν ότι το πρόγραμμα απέτυχε πλήρως
. Κι όχι μόνον. Οδηγεί και σε πλείστα όσα αδιέξοδα, εθνικά κι ευρωπαϊκά. Οι επιτηρητές εφαρμογής παρατηρούν την νοσηρή πραγματικότητα, διαβλέπουν τις οδυνηρές συνέπειες, εκτιμούν την ανήκεστη βλάβη, επιτιμούν τους εμπνευστές, συνιστούν αλλαγή πορείας, προτρέπουν σε ελάφρυνση των βαρών κι ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι δηλώνουν έτοιμοι να νίψουν τα χείρας τους από κάθε ηθελημένη ανομία σε βάρος ενός ολόκληρου λαού.
Του λαού που τους πρόσφερε Επιστήμη, Πολιτισμό, Ελευθερία, Δημοκρατία, Φιλομάθεια, Σοφία…!!!
Συνταξιούχοι που αγωνιούν για φάρμακα επιβίωσης, ασθενείς χωρίς γιατρό και περίθαλψη, άνεργοι που εκλιπαρούν για ένα μεροκάματα, γονείς σε απόγνωση, νέοι χωρίς ελπίδα. Θεσμοί καταρρακωμένοι, Υπηρεσίες ελλειμματικές, Διοίκηση παντελώς αποσαθρωμένη, παραγωγή ανύπαρκτη. Άνθρωποι χωρίς προοπτική και όραμα σε μια χώρα ρημαγμένη, εξουθενωμένη, ταπεινωμένη, παρεξηγημένη.
Κι όλα τούτα, εξαιτίας ενός λάθους. Του λάθους των συμμάχων κι εταίρων μας.
Κι όλα τούτα, συζητούνται από όλους, παντού και πάντα, εκτός Ελλάδος. Εντός συνόρων, σιγή. Αρκεί κάποιος ψίθυρος, κάποιου υπερβολικού, κάποιου αντίθετου, κάποιου περιθωριακού…!!! Όμως, τίποτε το σαφές και συγκεκριμένο, καμιά πρόταση για διόρθωση του λάθους. Και το λάθος συνεχίζει να γκρεμίζει όνειρα, να διαψεύδει οράματα, να καταστρέφει ζωές…!!!
Κι αυτόματα κι αυθόρμητα γεννάται το ερώτημα σε κάθε νου και σκέψη.
Μήπως η λάθος συνταγή ήταν συνειδητή, ηθελημένη και προ πολλού προγραμματισμένη με στόχο να μετατραπεί η Ελλάδα σε ειδική οικονομική ζώνη που θα αναπλήρωσε τις προ πολλού χαμένες φτηνές χώρες παραγωγής της νοτιοανατολικής Ασίας. Κι αν η εν λόγω πολιτική εξυπηρετεί κι υπηρετεί τις βιομηχανικές χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης…, ποια η ευθύνη της ελληνικής πολιτικής τάξης στο σύνολό της…???
communenews
Οικονομολόγου – Δημοσιογράφου
Ο δημόσιος λόγος, στις μέρες μας και σ όλα τα βήματα, είναι συνεχής και οξύς. Δεν είναι όμως ευθύς, ούτε βαθύς, ούτε ειλικρινής.
Είναι υποκριτικός κι εν πολλοίς αντιφατικός.
Σε βαθμό κακουργηματικής πρόκλησης, απουσιάζουν από την ατζέντα θέματα ύψιστης πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής σημασίας. Ο κοινός προβληματισμός για το μέλλον αυτής της πατρίδας και των πολιτών της περιορίζεται σε οικογενειακές συζητήσεις, σε συνάξεις καφενείου, σε συνευρέσεις συναδέλφων, άντε και σε μερικές πανεπιστημιακές αίθουσες.
Πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η παντελής έως και ταφική σιγή για το μεγάλο έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος ενός ολόκληρου λαού…??? Και μάλιστα, όχι από δυνάστες αλλά εν καιρώ ειρήνης από συμμάχους κι εταίρους…???
Οι εμπνευστές της συνταγής συνέτισης μιας ολόκληρης κοινωνίας, κατά τα προτεσταντικά τιμωριτικά πρότυπα, - μνημόνιο δημοσιονομικής προσαρμογής, κατά την οικονομική ορολογία - , ομολογούν ότι το πρόγραμμα απέτυχε πλήρως
Του λαού που τους πρόσφερε Επιστήμη, Πολιτισμό, Ελευθερία, Δημοκρατία, Φιλομάθεια, Σοφία…!!!
Συνταξιούχοι που αγωνιούν για φάρμακα επιβίωσης, ασθενείς χωρίς γιατρό και περίθαλψη, άνεργοι που εκλιπαρούν για ένα μεροκάματα, γονείς σε απόγνωση, νέοι χωρίς ελπίδα. Θεσμοί καταρρακωμένοι, Υπηρεσίες ελλειμματικές, Διοίκηση παντελώς αποσαθρωμένη, παραγωγή ανύπαρκτη. Άνθρωποι χωρίς προοπτική και όραμα σε μια χώρα ρημαγμένη, εξουθενωμένη, ταπεινωμένη, παρεξηγημένη.
Κι όλα τούτα, εξαιτίας ενός λάθους. Του λάθους των συμμάχων κι εταίρων μας.
Κι όλα τούτα, συζητούνται από όλους, παντού και πάντα, εκτός Ελλάδος. Εντός συνόρων, σιγή. Αρκεί κάποιος ψίθυρος, κάποιου υπερβολικού, κάποιου αντίθετου, κάποιου περιθωριακού…!!! Όμως, τίποτε το σαφές και συγκεκριμένο, καμιά πρόταση για διόρθωση του λάθους. Και το λάθος συνεχίζει να γκρεμίζει όνειρα, να διαψεύδει οράματα, να καταστρέφει ζωές…!!!
Κι αυτόματα κι αυθόρμητα γεννάται το ερώτημα σε κάθε νου και σκέψη.
Μήπως η λάθος συνταγή ήταν συνειδητή, ηθελημένη και προ πολλού προγραμματισμένη με στόχο να μετατραπεί η Ελλάδα σε ειδική οικονομική ζώνη που θα αναπλήρωσε τις προ πολλού χαμένες φτηνές χώρες παραγωγής της νοτιοανατολικής Ασίας. Κι αν η εν λόγω πολιτική εξυπηρετεί κι υπηρετεί τις βιομηχανικές χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης…, ποια η ευθύνη της ελληνικής πολιτικής τάξης στο σύνολό της…???
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νεοχώρι: Ανεμοστρόβιλος έκοψε στα δύο κολώνες της ΔΕΗ(
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
