ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Κύριε Υπουργέ, γιατί κάνετε το κουνέλι;

του Γιάννη Ζευγώλη, συγγραφέας

Όποιος και εάν είσαι, απ’ όπου και αν προέρχεσαι, είτε από «βαθιά κομματικά γεράματα», είτε από ειδικά φυτώρια στελεχών, ή ακόμη και κατά τύχη από γυμναστήρια(το πάθαμε και αυτό από τον Γιωργάκη σε απευθείας σύνδεση με το Υπουργείο Περιβάλλοντος), ή από παρέες της ειδικής φυλής που αναπαράγει τσιράκια, χωρίς ή με καταγωγή, Έλληνας ή απλά συγχωριανός της κυβέρνησης, γαλαζοπράσινος, όποιος και αν είσαι, Υπουργέ μου, γιατί δε μιλάς στην Κοινωνία; Απορώ, απορείς, απορεί, απορούμε, απορείτε, απορούν! Ολόκληρη η κοινωνία απορεί με την έπαρσή σας την στιγμή της απόλυτης ένδειας για τους Έλληνες πολίτες, την εξαφάνιση της αγοράς, το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, το πρωτοφανές ποσοστό ανέργων, ενώ οι άστεγοι στο Θεό. Γιατί, Υπουργέ μου, όποιος και να είσαι, σε οποιοδήποτε υπουργείο και να υπηρετείς(το αφεντικό παραμένει τροικανό και μασιέται τραγανό), γιατί δεν υποστηρίζεις τον ρόλο σου, όπως αρμόζει, γιατί δεν έχεις το θάρρος της γνώμης, ή της πολιτικής που ακολουθείς πιστά, κι ας μην βάζεις το παραμικρό λιθαράκι στα γραπτά των κουστουμάτων-κουμανταδόρων-κουασιμόδων-κουάξ, κουάξ; Εάν το πίστευες, Υπουργέ μου, θα συναντούσες την κοινωνία. Το μόνο σίγουρο! Ούτε εσύ δεν το πιστεύεις, απλά περιμένεις, Υπουργέ μου, να γίνει το ψέμα(η μόνη αλήθεια), όπως και τόσοι άλλοι σε αυτή την χώρα την ζουγκλα-ρική, όπου εάν δεν είσαι μαϊμού, δεν μπορείς τελικά να τα βγάλεις πέρα. Και ας έχεις βγει, Υπουργέ μου κι εσύ να δηλώνεις ότι απλά υπογράφεις, κι ας μην έχεις βγει εσύ(άλλος είσαι εσύ) να βγεις και να πεις ότι μόνο υπογράφεις φαρδιά-πλατιά χωρίς να μπορείς να προτείνεις ουδέν, ούτε από ποιο κλαρί να κρεμαστούμε για να μην πέσουμε στο βαλτωμένο οικονομικό τοπίο. Και εάν ήσουν Lara Croft, πήγαινε κι ερχόταν, αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να είσαι, γιατί προέρχεσαι από τους βολεμένους που μπαίνουν σε ρόλο βολεμένου(και αυτός, ξέρεις είναι ένας ρόλος που πρέπει να βολευτεί κάποιος). Εάν δεν υπήρχε και η Υποσχετική(πού τη βάζεις την κυρία-λεγάμενη) δε θα είχαν γίνει Πρωθυπουργοί, τόσος κόσμος που ήταν ξαπλωμένος στο γρασίδι της βίλας του, ξεχασμένος υπήκοος μιας οραματικής Ελλάδας που θα ζούσε σε ένα πρωτότυπο ιπτάμενο χαλί όπου εκεί κάτω οι άνθρωποι φαίνονται κουκίδες, θα πέθαιναν ομοιόμορφα, όπως οι αριθμοί. Τι κι αν κρατάει ο κ. Γεωργιάδης μία στοίβα από βιβλία, τι κι αν στην θέση τους βάζαμε ομογενή αυστραλιανά κοάλα που μιλάνε ελληνικά λόγω κληρονομικού χαρίσματος. Υπουργέ μου, εσύ είσαι και άλλος δεν είσαι! Διαφορετικά θα είχες κρίση ταυτότητας ή προσωπικότητας ή τέλος πάντων μία νευρική κρίση χωρίς όμως αιτία, αφού όλα τα προβλήματα είναι λυμένα για εσάς. Όλα εκτός από εκείνου του επαγγελματία(ρε γαμώτο) που τον φτωχύνατε, γιατί φροντίσατε να μην μπορεί να σηκώσει κανείς κεφάλι είτε είναι μηχανικός, δικηγόρος, γιατρός, μικρομεσαίος επιχειρηματίας, δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος, δημοσιογράφος, νέος, γέρος, ψηλός, κοντός, αλλά αφήσατε έναν, τον εξής κανέναν: τον ανεπάγγελτο. Αυτόν, Υπουργέ μου, που δεν είχε κανένα επάγγελμα πριν μπει στην πολιτική και το σύστημα τον έκανε μία χαψιά, γιατί μπορούσε να σμιλευτεί όπως απαιτούσαν οι περιστάσεις. Άλλοι φώναζαν «για την Ελλάδα ρε γαμώτο» και άλλοι «για το κόμμα, ρε γαμώτο». Γιατί θα ήταν διαφορετικό εάν, Υπουργέ μου, η σύνθεση σε κάθε κυβέρνηση, προερχόταν μέσα από την κοινωνία και δεν αναφέρομαι την τηλεοπτική κοινωνία, αλλά αυτή που κυκλοφορεί σε περίεργα σοκάκια που λέγονται «μικρομεσαίες επιχειρήσεις», «ευρύτερη αγορά», ιδιωτική πρωτοβουλία ή επιχειρηματικότητα. Μην περιμένεις Υπουργέ μου, να υποστηρίξω τους υπαλλήλους του Μετρό ή τους συνδικαλιστές. Δεν κατάλαβες καλά, μου φαίνεται. Δεν ανήκω σε αυτούς, αλλά σε εκείνους που θέλουν να λέγονται δημιουργικοί και να επιζητούν ανάπτυξη με διαφορετικά όμως δεδομένα από τα δικά σας, που δεν μπορούν να γίνουν δικά μας, γιατί απλά ξέρουμε όσοι έχουμε ένσημα, όσοι περάσαμε ένα interview από την Χρυσή Ευκαιρία, αποστέλλοντας ένα βιογραφικό, χωρίς (πρωτόγνωρο για κάποιους) να πέσει το λεγόμενο τηλέφωνο, που εάν κάποια στιγμή τα τηλέφωνα που έπεφταν τόσα χρόνια στο επικαλούμενο από εσάς, όποιος και αν είστε επαναλαμβάνω Υπουργέ μου, διεφθαρμένο κράτος που δημιούργησε ο άγνωστος Χ, μπορεί και Ψ, παλιοΧαχάνα, και Ψιψίνα, που κάνατε κόμμα και σπείρατε τη διαφθορά σαν ιό, εάν λοιπόν γίνονταν ΕΝΑ τα τηλέφωνα, ούτε καλά-καλά ο Χουλκ δε θα μπορούσε να το σηκώσει. Τόσο βαρύ είναι το φορτίο της διαφθοράς που κουβαλάνε οι χομπίστες μας που προτιμούν τελικά να δουλεύουν στην τηλεόραση παρά στη Βουλή. «Έχει πλάκα, μωρέ. Και εμάς μας αρέσουν οι κοκορομαχίες με τα παιδιά μας στη θάλασσα, όσο θα μπορούμε να τα ταΐζουμε, ή όσο μπορούμε να έχουμε στους ώμους μας τα χρέη που δημιούργησαν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις(ο Θεός να τις κάνει)». Και περιμένεις, εσύ Υπουργέ μου, να δεις άσπρη μέρα, όταν είσαι κι εσύ στην Κυβέρνηση; Δεν αναρωτήθηκες εάν πρέπει να είσαι εκεί ψηλά, στα πονηρά; Σε ρωτάω, γιατί ο συνταξιούχος έχει μπει στο τριπάκι που τον βάλατε και αναρωτιέται εάν παίρνει πολλά. Το ίδιο κάνει και αυτός ο έντιμος, εγώ αυτόν θέλω να παίρνω ως παράδειγμα, που φοράει στολή και μπαίνει να σβήσει την φωτιά, ή ο πανεπιστημιακός που όταν αγορεύει στους φοιτητές του χαϊδεύει τα έδρανα από σεβασμό, γιατί θυμάται από πού ξεκίνησε, κάτι που εσείς (κι ας φορούσατε κάποτε μουστάκια) το έχετε δυστυχώς ξεχάσει και με απίστευτο θράσος, έπαρση που σπάει τζάμια σαν να βρίσκεσαι σε κινηματογραφική αίθουσα χωρίς ηχομόνωση, διατυμπανίζετε τί δε θα ανεχτείτε, γιατί απλά επικαλείστε το σύνθημα των γηπέδων και μόνο αυτό, γιατί δεν έχετε κάτι άλλο, αφού η λέξη ανάπτυξη δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό σας: «εμείς οι από εδώ……………………… τους από κει». Λυπάμαι, Υπουργέ μου, συ είπας, εγώ ακούω το πρωί και προσπαθώ να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων που δυστυχώς δεν περνάει το ένα και υπέδαφος που λένε, ή καλύτερα είναι υπόγειο, όπως και οι διαδρομές που έχουν ακολουθηθεί είτε αναφερόμαστε σε λίστες, διαγωνισμούς, προσλήψεις, Βουλή, ό,τι και να πιάσουμε εκτός από τους πολίτες. Μόνο αυτοί είναι αληθινοί σήμερα, μέσα σε αυτή την ψεύτικη κοινωνία που θέλει να λέγεται Ελλάδα. Γιατί οι πολίτες ζουν μέσα στην κοινωνία και νιώθουν, κάτι που έχετε ξεχάσει Υπουργέ μου, αφού μπήκατε για τα καλά στο ρόλο. Είπαμε να είστε ηθοποιοί, αλλά εσείς χαραμίζεστε στις τηλεοράσεις. Πρέπει να γίνετε καριερίστες στο σανίδι και να μην καταδέχεστε να παίζετε στα πρωινάδικα σήριαλ(ούτως ή άλλως είστε άπαιχτοι) που μεταπηδάτε σαν γαλαζοπράσινα δυσλεκτικά βατραχάκια που δεν μπορούν να ξεστομίσουν κουάξ, λόγω απουσίας πολιτικής. Υπουργέ μου, τελειώνοντας, να με συγχωρέσεις που απευθύνομαι σε εσένα και όχι στο βουλευτή, αλλά για κάποιο λόγο είσαι πιο πολύ της μοδός, τώρα τελευταία που δεν καταδέχεσαι να έρθεις αντιμέτωπος με τους λεγόμενους εταίρους, που εσείς δημιουργήσατε όλα αυτά τα χρόνια και σας ξενίζει εάν σας πέφτει λίγο απότομο να μπαίνουν στα κιτάπια τους που τα έχτισαν μαζί σας. Μέχρι το επόμενο ανύπαρκτο ραντεβού που θα έχεις Υπουργέ μου, ξέρεις που θα με βρεις: εκεί που δεν αφήσατε περιθώριο, ούτε για δείγμα. Tromaktiko