2013-01-10 01:35:03
Το 2007 σε κάποια οντισιόν για τον Σταυρό του Νότου, ο Φίλιππος Πλιάτσικας επιλέγει την Joanna Drigo για να τον συνοδεύσει στο χειμερινό του πρόγραμμα.
Στη συνέχεια αναλαμβάνει την παραγωγή του πρώτου της άλμπουμ με τίτλο «Κάποιες ώρες γεννιούνται τα όνειρα» το οποίο κυκλοφορεί το 2008. Πέντε χρόνια μετά η Joanna μας μιλάει για την επερχόμενη κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου της και για όσα την απασχολούν γενικότερα. Μέσα στη δίνη των ανακατατάξεων που πυροδοτούν οι νέες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, θα υπάρχουν πάντα καλλιτέχνες που θα συνεχίζουν να δημιουργούν, στηριζόμενοι στο ταλέντο και την γνήσια αγάπη τους γι αυτό που κάνουν.
Σε ποια ηλικία ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;
Ξεκίνησα στα οχτώ εννιά όπου άρχισα να μαθαίνω κλασσική κιθάρα. Τραγούδια ξεκίνησα να γράφω αφού είχα τελειώσει και το σχολείο. Όταν ήμουν μικρή, δεν μπορούσα να το συλλάβω όλο αυτό με την έννοια του επαγγέλματος, απλά με ιντρίγκαρε σαν θέμα η μουσική και μου άρεσε να ασχολούμαι μ αυτό. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γινόμουν τραγουδίστρια.
Μουσικά και στιχουργικά σου ερεθίσματα.
Ξεκίνησα να γράφω λόγω της PJ Harvey. Αυτό που κάνει είναι αρκετά απλό αρμονικά, αλλά ήταν η μόνη που όταν άκουγα τα κομμάτια της ήθελα να γράψω. Έτσι ξεκίνησα.
«Κάποιες ώρες γεννιούνται τα όνειρα» είναι ο τίτλος τους πρώτου σου δίσκου. Ποιες είναι οι ώρες που δεν γεννιούνται τα όνειρα;
Δεν υπάρχουν τέτοιες ώρες. Γεννιούνται συνέχεια.
«Αλλεργία στις δεσμεύσεις» ονομάζεις ένα από τα κομμάτια επίσης του πρώτου σου άλμπουμ. Τι μπορεί να σε δεσμεύσει με την έννοια της ακινητοποίησης;
Ο φόβος θεωρώ ότι μπορεί να με αδρανοποιήσει.
Το να κουβαλάει κανείς το οποιοδήποτε χάρισμα είναι δέσμευση;
Νομίζω ότι είναι. Γιατί ό, τι ταλέντο έχει δοθεί στον καθένα από εμάς είναι δεσμευτικό ότι οφείλει να το αξιοποιήσει και να το καλλιεργήσει. Δηλαδή μπορεί να κάνει κανείς για χρόνια ότι δεν το βλέπει, ότι μπορεί να ασχοληθεί και με κάτι άλλο, ότι υπάρχει ελευθερία επιλογών, αλλά νομίζω ότι εκείνο μένει εκεί και τον κοιτάει και τον τρώει.
Θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο πέρα απ αυτό που κάνεις τώρα; Θα σε φανταζόσουν να μην τραγουδάς;
Όχι με τίποτα, αλλά το να κάνω και άλλα πράγματα παράλληλα με αυτό ναι, με φαντάζομαι να το κάνω και νομίζω ότι είναι και απελευθερωτικό. Δεν πιστεύω ότι είμαστε μόνο για ένα πράγμα. Δηλαδή και το πολύ focus σε τρελαίνει. Εμένα προσωπικά, που είμαι κι ένας άνθρωπος που όταν θέλω κάτι πολύ, βάζω τον φούρνο τέρμα και το καίω. Το κυνηγάω αρρωστημένα πολύ. Οπότε μου αρέσει να κάνω unfocus. Με χαλαρώνει.
Μελλοντικά με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς;
Νομίζω ότι με αυτόν που θέλω να συνεργαστώ αυτή τη στιγμή συνεργάζομαι, με τον Βαγγέλη Μαρκαντώνη δηλαδή. Με έχει βοηθήσει πολύ και μου έχει μάθει πάρα πολλά πράγματα.
Η καλύτερη συμβουλή που σου έχει δώσει;
Νομίζω ότι τα περισσότερα πράγματα τα μαθαίνεις όχι από αυτά που σου λέει κάποιος, αλλά από τον τρόπο που φέρεται. Τον παρατηρώ, το πώς ο ίδιος συμπεριφέρεται απέναντι στη μουσική και μου έχει μάθει πολλά αυτό, δηλαδή μόνο και μόνο η διαδικασία της παρατήρησης.
Για ποιον καλλιτέχνη θα ήθελες να γράψεις τραγούδια, είτε μουσική είτε στίχους;
Αυτό είναι πολύ περίεργο. Νομίζω ότι τα δικά μου κομμάτια τα γράφω μόνο για μένα. Ότι μόνο εγώ έχω το θάρρος να πω αυτό που γράφω, με την έννοια ότι εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη. Δεν θέλω να ζητήσω από κάποιον άλλο να το κάνει. Γιατί είναι και λίγο περίεργο αυτό που κάνω, είναι τα κομμάτια και λίγο ψυχαναλυτικά, οπότε σκέφτομαι ποιον άλλον αφορά να πει κάτι που έχω γράψει εγώ;
Πότε είσαι ικανοποιημένη με ένα σου τραγούδι; Όταν είσαι προσωπικά ευχαριστημένη ή βλέποντας την απήχηση που έχει στο κοινό;
Καλή ερώτηση. Κοίταξε εγώ πιστεύω ότι όταν γράφεις κάτι κι είναι ωραίο το καταλαβαίνεις κι εσύ. Δηλαδή κάτι γίνεται, γίνεται ένας συντονισμός, σαν να γίνεται ένας σεισμός.
Μέχρι στιγμής σε έχει διαψεύσει αυτό το ένστικτο;
Δεν είμαι και ο Θεοδωράκης, αλλά αυτά τα λίγα που έχω γράψει και τα έχω πιστέψει, το καταλαβαίνω ότι θα αρέσουν και στους υπόλοιπους. Υπάρχουν βέβαια κομμάτια που δεν περνάνε, όχι μόνο δικά μου αλλά και διασκευές. Όταν λοιπόν γίνεται αυτό τα αφήνω, τα παρατάω, δεν επιμένω, αν και παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες στο αν θα περάσει ένα τραγούδι ή όχι στο κοινό.
Ποιο από τα κομμάτια σου ξεχωρίζεις;
Κοίτα, αυτό γενικά αλλάζει. Αυτό που μου λένε όλοι ότι τους αρέσει πάρα πολύ είναι το «Βουλιάζω». Αυτή την περίοδο εγώ ξεχωρίζω το «Μπλε» από το καινούριο μου άλμπουμ.
Είναι βοηθητικό το facebook και το ίντερνετ γενικότερα, σε σχέση με τη δουλειά σου;
Ναι πάρα πολύ, είναι επανάσταση όλο αυτό. Είναι πολύ καλό εργαλείο για να προμοτάρεις τη δουλειά σου. Είναι και λίγο παράλογο να είσαι κατά. Είναι μια τεράστια διευκόλυνση και είναι και δωρεάν. Προσωπικά με έχει βοηθήσει πάρα πολύ.
Σε σχέση με την επαναφορά του Freedom στο ραδιόφωνο τι έχεις να σχολιάσεις;
Αν και δεν το έχω παρακολουθήσει ιδιαίτερα, θεωρώ ότι είναι πολύ ενθαρρυντικό για εμάς το ότι άνοιξε πάλι αυτός ο σταθμός, γιατί ήταν ο μόνος σταθμός που μας έπαιζε αρκετά αλλά και που είχε δημιουργήσει ένα είδος κινήματος για μια σκηνή που ήταν παραγκωνισμένη. Επιπλέον έπαιζε και κομμάτια καινούριων καλλιτεχνών και έτσι βγήκαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.
Με ποια κριτήρια επιλέγεις τους ανθρώπους που θέλεις να ανήκουν στον προσωπικό σου περίγυρο; Τι μπορεί να σε απωθήσει;
Με απωθεί η υποκρισία και η έλλειψη ευγένειας. Απ την άλλη μου αρέσουν οι άνθρωποι που κουβαλάνε μία τρέλα. Νομίζω ότι έχω μαζέψει πολύ τρελό κόσμο γύρω μου. Μου αρέσει να μην είναι βαρετοί, αυτό είναι το πιο σημαντικό απ' όλα. Οι άνθρωποι με χιούμορ με ιντριγκάρουν πολύ αλλά και όσοι έχουν μια σουρεάλ αντιμετώπιση της ζωής.
Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσεις μια ενδεχομένως αγενή συμπεριφορά του κοινού; Σε ενοχλεί αυτό;
Παλιά με ενοχλούσε πάρα πολύ. Πλέον δεν με ενοχλεί, γιατί ειδικά αυτόν τον καιρό με την κρίση καταλαβαίνω ότι είναι σημαντικό κάποιος να σηκωθεί να έρθει και να πληρώσει για να πιει το ποτό του και να σε δει. Θα έρθει και θα μιλήσει και με τον διπλανό του κιόλας. Δεν με πειράζει αυτό, ούτε προσδοκώ να με κοιτάνε όλη την ώρα, κι αυτό είναι λίγο κουραστικό. Εντάξει δεν βλέπουν και ταινία του Κουστουρίτσα!
Τι είναι αυτό που σε δυσαρεστεί σε σχέση με το επάγγελμά σου;
Το γεγονός ότι υπάρχει μια αβεβαιότητα. Βέβαια αυτό μπορεί να είναι και ωραίο, γιατί αν είχε καταντήσει και δημοσιοϋπαλληλίκι η μουσική μπορεί να μην ήταν τόσο μαγική. Μπορώ να σου πω αυτό που μου αρέσει, το οποίο μου το είχε πει ένας φίλος μου ηχολήπτης. Είχε πει ότι αυτό που κάνουμε εμείς είναι αέρας. Δηλαδή γίνεται τόση δουλειά για να γίνει όλο αυτό μια στιγμή, για να παραχθεί μια μαγική στιγμή η οποία μετά εξαφανίζεται. Κι αυτό είναι ίσως κάτι που μας τρελαίνει εμάς τους μουσικούς. Γιατί τη μία στιγμή νιώθεις θεός, την ώρα που μπορείς να προκαλείς συναισθήματα στον κόσμο κι όταν τελειώνει αυτό, λες μα πως είναι δυνατόν; Εμένα αυτό μου αρέσει. Κι ούτε το λέω ψωνίστικα. Είμαι ένας ένα άνθρωπος σαν όλους τους άλλους απλά έχω την τιμή να βιώνω και αυτή τη συνθήκη.
Ανήκεις στους εξεγερμένους της εποχής μας; Είσαι υπέρ των συγκεντρώσεων και της λογικής της πορείας;
Δεν νομίζω ότι είμαι. Δεν πηγαίνω πολύ συχνά στις πορείες και σε όλα αυτά. Λείπει το όραμα. Εγώ αυτή τη στιγμή αυτό που βλέπω είναι ότι όλοι θυμώνουν και φωνάζουν αλλά το να εξανίστασαι απλά δεν προσφέρει κάτι. Να πάμε κόντρα σε κάτι ναι, αλλά το να πηγαίνεις μόνο κόντρα δεν έχει ουσία. Πρέπει να αντιπροτείνουμε και κάτι. Δεν έχει βγει ένας σοβαρός άνθρωπος να προτείνει κάτι, να πει κάθισα, μελέτησα, το έφτιαξα και το προτείνω. Δεν υπάρχει αυτό. Λέμε όχι, σπάμε σκαλιά αλλά και τι; Δεν υπάρχει ουσία.
Σε αφορά ο τίτλος του καλλιτέχνη;
Έχει πλάκα αυτός με τους καλλιτέχνες. Χρησιμοποιείται πολύ στο χώρο μας αυτή η λέξη. Δεν τον γνωρίζω τον ορισμό του καλλιτέχνη. Ίσως είναι αυτός που ασχολείται με πιο λεπτές υφές της ανθρώπινης φύσης. Δεν ξέρω όμως αν εγώ το κάνω αυτό ή ποιος το κάνει. Πολλές λέξεις γενικά όμως έχουν χάσει το νόημά τους. Όλοι αυτοβαφτίζονται καλλιτέχνες χωρίς να σημαίνει βέβαια κι ότι δεν υπάρχουν και πραγματικοί καλλιτέχνες.
Πώς τοποθετείσαι απέναντι στην ταμπελοποίηση των πραγμάτων, στην οριοθέτηση;
Είναι κάτι το αναπόφευκτο. Δηλαδή είναι στη φύση του ανθρώπου. Το να μην μπαίνουν ταμπέλες είναι πάρα πολύ δύσκολο για τον εγκέφαλο του ανθρώπου. Γίνεται ασυναίσθητα αυτή η διαδικασία.
Η δική σου Αθήνα ποια είναι; Που τη συναντάς;
Εμένα μ αρέσει πάρα πολύ η Αθήνα. Μ αρέσει το ότι μπορώ να πηγαίνω στο ίδιο μέρος και να με γνωρίζουν κι ύστερα να επιλέξω κάτι άλλο όπου δε θα με ξέρει κανείς. Μου αρέσει ότι μπορώ να τα συνδυάζω και τα δύο στην Αθήνα. Γενικά έχω στέκια. Η Πλάκα είναι ένα από αυτά. Έρχομαι χρόνια και νιώθω πολύ μεγάλη θαλπωρή εδώ.
Έχεις αδυναμία στη Σύλβια Πλαθ. Τι είναι αυτό που σε κεντρίζει στα ποιήματα της;
Ότι είναι στο κόκκαλο. Είναι πολύ έντονη και μου ταιριάζει πολύ ο τρόπος που εκφράζεται. Είναι σουρεαλιστική αλλά ταυτόχρονα είναι πολύ δραστικά αυτά που λέει.
Τι ετοιμάζεις αυτή τη στιγμή και πότε το περιμένουμε;
Μόλις ολοκληρώθηκαν οι εγγραφές για το δεύτερο άλμπουμ. Πέρασα ένα πολύ μεγάλο ταξίδι μέχρι να καταλήξω στον Βαγγέλη Μαρκαντώνη που μου έκανε την παραγωγή και την ενορχήστρωση στο δίσκο. Ο πρώτος δίσκος είχε πάει αρκετά καλά και μου έκανε τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι με ρωτούσαν συνέχεια πότε θα βγει ο δεύτερος δίσκος. Τότε ήμουν 21 χρονών. Και σκεφτόμουν το ότι να βγάλεις έναν δίσκο αμέσως μετά, στα 22 ας πούμε, δεν είχε κάποια λογική. Απλά θα επαναλαμβανόμουν. Πρέπει δηλαδή αναπόφευκτα να μεγαλώσεις και να καταλάβεις πέντε πράγματα. Όταν έβγαλα τον πρώτο δίσκο αναρωτιόμουν αν έκανα αυτό που μπορούσα, ενώ τώρα νιώθω μια μεγαλύτερη ασφάλεια, μια σιγουριά.
Κλείνοντας, ένα στίχος που σε εκφράζει.
Θα σου πω έναν του Σαββόπουλου, που λέει ότι έρχεται η στιγμή ν' αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ αφήσεις. Αυτό με εκφράζει αυτή τη στιγμή.
pragmatikotita.gr
Στη συνέχεια αναλαμβάνει την παραγωγή του πρώτου της άλμπουμ με τίτλο «Κάποιες ώρες γεννιούνται τα όνειρα» το οποίο κυκλοφορεί το 2008. Πέντε χρόνια μετά η Joanna μας μιλάει για την επερχόμενη κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου της και για όσα την απασχολούν γενικότερα. Μέσα στη δίνη των ανακατατάξεων που πυροδοτούν οι νέες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, θα υπάρχουν πάντα καλλιτέχνες που θα συνεχίζουν να δημιουργούν, στηριζόμενοι στο ταλέντο και την γνήσια αγάπη τους γι αυτό που κάνουν.
Σε ποια ηλικία ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;
Ξεκίνησα στα οχτώ εννιά όπου άρχισα να μαθαίνω κλασσική κιθάρα. Τραγούδια ξεκίνησα να γράφω αφού είχα τελειώσει και το σχολείο. Όταν ήμουν μικρή, δεν μπορούσα να το συλλάβω όλο αυτό με την έννοια του επαγγέλματος, απλά με ιντρίγκαρε σαν θέμα η μουσική και μου άρεσε να ασχολούμαι μ αυτό. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γινόμουν τραγουδίστρια.
Μουσικά και στιχουργικά σου ερεθίσματα.
Ξεκίνησα να γράφω λόγω της PJ Harvey. Αυτό που κάνει είναι αρκετά απλό αρμονικά, αλλά ήταν η μόνη που όταν άκουγα τα κομμάτια της ήθελα να γράψω. Έτσι ξεκίνησα.
«Κάποιες ώρες γεννιούνται τα όνειρα» είναι ο τίτλος τους πρώτου σου δίσκου. Ποιες είναι οι ώρες που δεν γεννιούνται τα όνειρα;
Δεν υπάρχουν τέτοιες ώρες. Γεννιούνται συνέχεια.
«Αλλεργία στις δεσμεύσεις» ονομάζεις ένα από τα κομμάτια επίσης του πρώτου σου άλμπουμ. Τι μπορεί να σε δεσμεύσει με την έννοια της ακινητοποίησης;
Ο φόβος θεωρώ ότι μπορεί να με αδρανοποιήσει.
Το να κουβαλάει κανείς το οποιοδήποτε χάρισμα είναι δέσμευση;
Νομίζω ότι είναι. Γιατί ό, τι ταλέντο έχει δοθεί στον καθένα από εμάς είναι δεσμευτικό ότι οφείλει να το αξιοποιήσει και να το καλλιεργήσει. Δηλαδή μπορεί να κάνει κανείς για χρόνια ότι δεν το βλέπει, ότι μπορεί να ασχοληθεί και με κάτι άλλο, ότι υπάρχει ελευθερία επιλογών, αλλά νομίζω ότι εκείνο μένει εκεί και τον κοιτάει και τον τρώει.
Θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο πέρα απ αυτό που κάνεις τώρα; Θα σε φανταζόσουν να μην τραγουδάς;
Όχι με τίποτα, αλλά το να κάνω και άλλα πράγματα παράλληλα με αυτό ναι, με φαντάζομαι να το κάνω και νομίζω ότι είναι και απελευθερωτικό. Δεν πιστεύω ότι είμαστε μόνο για ένα πράγμα. Δηλαδή και το πολύ focus σε τρελαίνει. Εμένα προσωπικά, που είμαι κι ένας άνθρωπος που όταν θέλω κάτι πολύ, βάζω τον φούρνο τέρμα και το καίω. Το κυνηγάω αρρωστημένα πολύ. Οπότε μου αρέσει να κάνω unfocus. Με χαλαρώνει.
Μελλοντικά με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς;
Νομίζω ότι με αυτόν που θέλω να συνεργαστώ αυτή τη στιγμή συνεργάζομαι, με τον Βαγγέλη Μαρκαντώνη δηλαδή. Με έχει βοηθήσει πολύ και μου έχει μάθει πάρα πολλά πράγματα.
Η καλύτερη συμβουλή που σου έχει δώσει;
Νομίζω ότι τα περισσότερα πράγματα τα μαθαίνεις όχι από αυτά που σου λέει κάποιος, αλλά από τον τρόπο που φέρεται. Τον παρατηρώ, το πώς ο ίδιος συμπεριφέρεται απέναντι στη μουσική και μου έχει μάθει πολλά αυτό, δηλαδή μόνο και μόνο η διαδικασία της παρατήρησης.
Για ποιον καλλιτέχνη θα ήθελες να γράψεις τραγούδια, είτε μουσική είτε στίχους;
Αυτό είναι πολύ περίεργο. Νομίζω ότι τα δικά μου κομμάτια τα γράφω μόνο για μένα. Ότι μόνο εγώ έχω το θάρρος να πω αυτό που γράφω, με την έννοια ότι εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη. Δεν θέλω να ζητήσω από κάποιον άλλο να το κάνει. Γιατί είναι και λίγο περίεργο αυτό που κάνω, είναι τα κομμάτια και λίγο ψυχαναλυτικά, οπότε σκέφτομαι ποιον άλλον αφορά να πει κάτι που έχω γράψει εγώ;
Πότε είσαι ικανοποιημένη με ένα σου τραγούδι; Όταν είσαι προσωπικά ευχαριστημένη ή βλέποντας την απήχηση που έχει στο κοινό;
Καλή ερώτηση. Κοίταξε εγώ πιστεύω ότι όταν γράφεις κάτι κι είναι ωραίο το καταλαβαίνεις κι εσύ. Δηλαδή κάτι γίνεται, γίνεται ένας συντονισμός, σαν να γίνεται ένας σεισμός.
Μέχρι στιγμής σε έχει διαψεύσει αυτό το ένστικτο;
Δεν είμαι και ο Θεοδωράκης, αλλά αυτά τα λίγα που έχω γράψει και τα έχω πιστέψει, το καταλαβαίνω ότι θα αρέσουν και στους υπόλοιπους. Υπάρχουν βέβαια κομμάτια που δεν περνάνε, όχι μόνο δικά μου αλλά και διασκευές. Όταν λοιπόν γίνεται αυτό τα αφήνω, τα παρατάω, δεν επιμένω, αν και παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες στο αν θα περάσει ένα τραγούδι ή όχι στο κοινό.
Ποιο από τα κομμάτια σου ξεχωρίζεις;
Κοίτα, αυτό γενικά αλλάζει. Αυτό που μου λένε όλοι ότι τους αρέσει πάρα πολύ είναι το «Βουλιάζω». Αυτή την περίοδο εγώ ξεχωρίζω το «Μπλε» από το καινούριο μου άλμπουμ.
Είναι βοηθητικό το facebook και το ίντερνετ γενικότερα, σε σχέση με τη δουλειά σου;
Ναι πάρα πολύ, είναι επανάσταση όλο αυτό. Είναι πολύ καλό εργαλείο για να προμοτάρεις τη δουλειά σου. Είναι και λίγο παράλογο να είσαι κατά. Είναι μια τεράστια διευκόλυνση και είναι και δωρεάν. Προσωπικά με έχει βοηθήσει πάρα πολύ.
Σε σχέση με την επαναφορά του Freedom στο ραδιόφωνο τι έχεις να σχολιάσεις;
Αν και δεν το έχω παρακολουθήσει ιδιαίτερα, θεωρώ ότι είναι πολύ ενθαρρυντικό για εμάς το ότι άνοιξε πάλι αυτός ο σταθμός, γιατί ήταν ο μόνος σταθμός που μας έπαιζε αρκετά αλλά και που είχε δημιουργήσει ένα είδος κινήματος για μια σκηνή που ήταν παραγκωνισμένη. Επιπλέον έπαιζε και κομμάτια καινούριων καλλιτεχνών και έτσι βγήκαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.
Με ποια κριτήρια επιλέγεις τους ανθρώπους που θέλεις να ανήκουν στον προσωπικό σου περίγυρο; Τι μπορεί να σε απωθήσει;
Με απωθεί η υποκρισία και η έλλειψη ευγένειας. Απ την άλλη μου αρέσουν οι άνθρωποι που κουβαλάνε μία τρέλα. Νομίζω ότι έχω μαζέψει πολύ τρελό κόσμο γύρω μου. Μου αρέσει να μην είναι βαρετοί, αυτό είναι το πιο σημαντικό απ' όλα. Οι άνθρωποι με χιούμορ με ιντριγκάρουν πολύ αλλά και όσοι έχουν μια σουρεάλ αντιμετώπιση της ζωής.
Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσεις μια ενδεχομένως αγενή συμπεριφορά του κοινού; Σε ενοχλεί αυτό;
Παλιά με ενοχλούσε πάρα πολύ. Πλέον δεν με ενοχλεί, γιατί ειδικά αυτόν τον καιρό με την κρίση καταλαβαίνω ότι είναι σημαντικό κάποιος να σηκωθεί να έρθει και να πληρώσει για να πιει το ποτό του και να σε δει. Θα έρθει και θα μιλήσει και με τον διπλανό του κιόλας. Δεν με πειράζει αυτό, ούτε προσδοκώ να με κοιτάνε όλη την ώρα, κι αυτό είναι λίγο κουραστικό. Εντάξει δεν βλέπουν και ταινία του Κουστουρίτσα!
Τι είναι αυτό που σε δυσαρεστεί σε σχέση με το επάγγελμά σου;
Το γεγονός ότι υπάρχει μια αβεβαιότητα. Βέβαια αυτό μπορεί να είναι και ωραίο, γιατί αν είχε καταντήσει και δημοσιοϋπαλληλίκι η μουσική μπορεί να μην ήταν τόσο μαγική. Μπορώ να σου πω αυτό που μου αρέσει, το οποίο μου το είχε πει ένας φίλος μου ηχολήπτης. Είχε πει ότι αυτό που κάνουμε εμείς είναι αέρας. Δηλαδή γίνεται τόση δουλειά για να γίνει όλο αυτό μια στιγμή, για να παραχθεί μια μαγική στιγμή η οποία μετά εξαφανίζεται. Κι αυτό είναι ίσως κάτι που μας τρελαίνει εμάς τους μουσικούς. Γιατί τη μία στιγμή νιώθεις θεός, την ώρα που μπορείς να προκαλείς συναισθήματα στον κόσμο κι όταν τελειώνει αυτό, λες μα πως είναι δυνατόν; Εμένα αυτό μου αρέσει. Κι ούτε το λέω ψωνίστικα. Είμαι ένας ένα άνθρωπος σαν όλους τους άλλους απλά έχω την τιμή να βιώνω και αυτή τη συνθήκη.
Ανήκεις στους εξεγερμένους της εποχής μας; Είσαι υπέρ των συγκεντρώσεων και της λογικής της πορείας;
Δεν νομίζω ότι είμαι. Δεν πηγαίνω πολύ συχνά στις πορείες και σε όλα αυτά. Λείπει το όραμα. Εγώ αυτή τη στιγμή αυτό που βλέπω είναι ότι όλοι θυμώνουν και φωνάζουν αλλά το να εξανίστασαι απλά δεν προσφέρει κάτι. Να πάμε κόντρα σε κάτι ναι, αλλά το να πηγαίνεις μόνο κόντρα δεν έχει ουσία. Πρέπει να αντιπροτείνουμε και κάτι. Δεν έχει βγει ένας σοβαρός άνθρωπος να προτείνει κάτι, να πει κάθισα, μελέτησα, το έφτιαξα και το προτείνω. Δεν υπάρχει αυτό. Λέμε όχι, σπάμε σκαλιά αλλά και τι; Δεν υπάρχει ουσία.
Σε αφορά ο τίτλος του καλλιτέχνη;
Έχει πλάκα αυτός με τους καλλιτέχνες. Χρησιμοποιείται πολύ στο χώρο μας αυτή η λέξη. Δεν τον γνωρίζω τον ορισμό του καλλιτέχνη. Ίσως είναι αυτός που ασχολείται με πιο λεπτές υφές της ανθρώπινης φύσης. Δεν ξέρω όμως αν εγώ το κάνω αυτό ή ποιος το κάνει. Πολλές λέξεις γενικά όμως έχουν χάσει το νόημά τους. Όλοι αυτοβαφτίζονται καλλιτέχνες χωρίς να σημαίνει βέβαια κι ότι δεν υπάρχουν και πραγματικοί καλλιτέχνες.
Πώς τοποθετείσαι απέναντι στην ταμπελοποίηση των πραγμάτων, στην οριοθέτηση;
Είναι κάτι το αναπόφευκτο. Δηλαδή είναι στη φύση του ανθρώπου. Το να μην μπαίνουν ταμπέλες είναι πάρα πολύ δύσκολο για τον εγκέφαλο του ανθρώπου. Γίνεται ασυναίσθητα αυτή η διαδικασία.
Η δική σου Αθήνα ποια είναι; Που τη συναντάς;
Εμένα μ αρέσει πάρα πολύ η Αθήνα. Μ αρέσει το ότι μπορώ να πηγαίνω στο ίδιο μέρος και να με γνωρίζουν κι ύστερα να επιλέξω κάτι άλλο όπου δε θα με ξέρει κανείς. Μου αρέσει ότι μπορώ να τα συνδυάζω και τα δύο στην Αθήνα. Γενικά έχω στέκια. Η Πλάκα είναι ένα από αυτά. Έρχομαι χρόνια και νιώθω πολύ μεγάλη θαλπωρή εδώ.
Έχεις αδυναμία στη Σύλβια Πλαθ. Τι είναι αυτό που σε κεντρίζει στα ποιήματα της;
Ότι είναι στο κόκκαλο. Είναι πολύ έντονη και μου ταιριάζει πολύ ο τρόπος που εκφράζεται. Είναι σουρεαλιστική αλλά ταυτόχρονα είναι πολύ δραστικά αυτά που λέει.
Τι ετοιμάζεις αυτή τη στιγμή και πότε το περιμένουμε;
Μόλις ολοκληρώθηκαν οι εγγραφές για το δεύτερο άλμπουμ. Πέρασα ένα πολύ μεγάλο ταξίδι μέχρι να καταλήξω στον Βαγγέλη Μαρκαντώνη που μου έκανε την παραγωγή και την ενορχήστρωση στο δίσκο. Ο πρώτος δίσκος είχε πάει αρκετά καλά και μου έκανε τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι με ρωτούσαν συνέχεια πότε θα βγει ο δεύτερος δίσκος. Τότε ήμουν 21 χρονών. Και σκεφτόμουν το ότι να βγάλεις έναν δίσκο αμέσως μετά, στα 22 ας πούμε, δεν είχε κάποια λογική. Απλά θα επαναλαμβανόμουν. Πρέπει δηλαδή αναπόφευκτα να μεγαλώσεις και να καταλάβεις πέντε πράγματα. Όταν έβγαλα τον πρώτο δίσκο αναρωτιόμουν αν έκανα αυτό που μπορούσα, ενώ τώρα νιώθω μια μεγαλύτερη ασφάλεια, μια σιγουριά.
Κλείνοντας, ένα στίχος που σε εκφράζει.
Θα σου πω έναν του Σαββόπουλου, που λέει ότι έρχεται η στιγμή ν' αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ αφήσεις. Αυτό με εκφράζει αυτή τη στιγμή.
pragmatikotita.gr
VIDEO
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Το φέσι του αιώνα" σε Τρικαλινούς επιχειρηματίες
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σοκ: 22χρονος ράπερ έδωσε τέλος στην ζωή του
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
