2012-12-11 21:52:12
Η πλατεία του Αλύκου στη Βόρειο Ηπειρο.
Το 1998 ονομάστηκε Πλατεία Κύπρου
« … κε να χτυπάνε πένθιμα κάθε χωριού καμπάνα,
κλαίνε μαζί τρεις μάνες, μαζί τους και όλη γη...
ποτέ δε θα πεθάνουνε όσοι πεθάναν σήμερα
και τι σκλαβιάς τα σίδερα θα σπάσουν κάποια μέρα…»
Κυπριακό Τραγούδι
...Θα σταθώ κυρίως στην περιγραφή των γεγονότων, γιατί μόνο έτσι δικαιολογούμε να ομιλώ σε ένα ακροατήριο όπου ψήθηκε μέσα στην δικτατορία, ενώ εγώ μόλις που πρόλαβα να τη γευτώ.
Αλύκο 11 Δεκεμβρίου 1990. Ήταν το διάλλειμα της δεύτερης ώρας του σχολείου όταν μάθαμε ότι 4 παιδιά από το Αλύκου τα σκότωσαν στα σύνορα. Πριν να χτυπήσει το κουδούνι για την τρίτη ώρα
όλοι οι μαθητές βρεθήκαμε στην πλατεία του χωριού. Όσο περνούσε η ώρα μαζεύονταν πολύς κόσμος και από τα γύρο χωριά. Πιο απερίγραπτο, πιο σαστισμένο πλήθος, ούτε είδα ούτε πιστεύω ότι θα δω στη ζωή μου. Δεν θυμάμαι καθόλου τις κουβέντες, τις κραυγές και τις κατάρες που ακούγονταν. Θυμάμαι όμως πολύ καλά τις εκφράσεις των ανθρώπων αυτών και τις βλέπω ακόμα μπροστά μου.
Κατά το μεσημέρι χωρίς να γίνει κάποια συνεννόηση ή να παρθεί κάποια απόφαση, οι τραγικοί γονείς μαζί με μια ομάδα ανθρώπων ξεκίνησαν με τα πόδια προς την κατεύθυνση των συνόρων, στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλοι. Το Τσιφλίκι όπου οι αλβανοί στρατιώτες είχαν παρατήσει τα τέσσερα άψυχα σώματα, απέχει από το χωρίο περίπου δέκα ώρες με τα πόδια.
Διαβάστε περισσότερα »
Eglimatikotita
Το 1998 ονομάστηκε Πλατεία Κύπρου
« … κε να χτυπάνε πένθιμα κάθε χωριού καμπάνα,
κλαίνε μαζί τρεις μάνες, μαζί τους και όλη γη...
ποτέ δε θα πεθάνουνε όσοι πεθάναν σήμερα
και τι σκλαβιάς τα σίδερα θα σπάσουν κάποια μέρα…»
Κυπριακό Τραγούδι
...Θα σταθώ κυρίως στην περιγραφή των γεγονότων, γιατί μόνο έτσι δικαιολογούμε να ομιλώ σε ένα ακροατήριο όπου ψήθηκε μέσα στην δικτατορία, ενώ εγώ μόλις που πρόλαβα να τη γευτώ.
Αλύκο 11 Δεκεμβρίου 1990. Ήταν το διάλλειμα της δεύτερης ώρας του σχολείου όταν μάθαμε ότι 4 παιδιά από το Αλύκου τα σκότωσαν στα σύνορα. Πριν να χτυπήσει το κουδούνι για την τρίτη ώρα
όλοι οι μαθητές βρεθήκαμε στην πλατεία του χωριού. Όσο περνούσε η ώρα μαζεύονταν πολύς κόσμος και από τα γύρο χωριά. Πιο απερίγραπτο, πιο σαστισμένο πλήθος, ούτε είδα ούτε πιστεύω ότι θα δω στη ζωή μου. Δεν θυμάμαι καθόλου τις κουβέντες, τις κραυγές και τις κατάρες που ακούγονταν. Θυμάμαι όμως πολύ καλά τις εκφράσεις των ανθρώπων αυτών και τις βλέπω ακόμα μπροστά μου.
Κατά το μεσημέρι χωρίς να γίνει κάποια συνεννόηση ή να παρθεί κάποια απόφαση, οι τραγικοί γονείς μαζί με μια ομάδα ανθρώπων ξεκίνησαν με τα πόδια προς την κατεύθυνση των συνόρων, στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλοι. Το Τσιφλίκι όπου οι αλβανοί στρατιώτες είχαν παρατήσει τα τέσσερα άψυχα σώματα, απέχει από το χωρίο περίπου δέκα ώρες με τα πόδια.
Διαβάστε περισσότερα »
Eglimatikotita
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έφτασε Αθήνα ο Καπόνο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πειθαρχική δίωξη σε ΠΑΕ ΑΕΚ και Κωστή
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
