2012-12-01 14:53:04
Γράφει ο Begar
Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύ συζήτηση περί κατάργησης της στρατιωτικής θητείας, σύμφωνα με απαίτηση των τροϊκανών και ακούγονται διάφορες απόψεις, αλλά μάλλον... περισσότερες κραυγές.
Παραθέτω λοιπόν τη δική μου, προσωπική, άποψη, μαζί με κάποια γενικόλογα στοιχεία.
1. Τι ισχύει σε άλλες χώρες
Αν ερευνήσετε σε ποιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχει υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, μάλλον θα εκπλαγείτε, διαπιστώνοντας ότι εκτός από την Ελλάδα, είναι ζήτημα να βρείτε δυό χώρες ακόμα. Και εκεί, η θητεία είναι 4-5 μήνες, όσο δηλ. χρειάζεται για μια βασική εκπαίδευση νεοσυλλέκτων.
Αν κάνετε την ίδια έρευνα σε παγκόσμιο επίπεδο, πάλι θα ανακαλύψετε ότι η υποχρεωτική θητεία έχει διατηρηθεί σε τριτοκοσμικές χώρες, κυρίως.
Τυχαίο; Δε νομίζω.
2. Σκοπιμότητα υποχρεωτικής στράτευσης στην Ελλάδα
Στη χώρα μας, ο θεσμός της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, διατηρείται με τη δικαιολογία της εκπαίδευσης εφεδρείας, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια έξυπνη εφεύρεση του κράτους, με την οποία πετυχαίνει τα παρακάτω:
α. Μειώνει το επίσημο καταγεγραμμένο ποσοστό ανεργίας, αφού ως γνωστόν, ο φαντάρος κατά τη διάρκεια της θητείας του, δεν λογίζεται ως άνεργος.
β. Αποκτά δωρεάν εργατικό προσωπικό, το οποίο δεν έχει κανένα εργασιακό δικαίωμα, απασχολείται 24 ώρες το 24ωρο, ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας, δεν ασφαλίζεται (ο πρώην φαντάρος πρέπει να πληρώσει μόνος του για να αναγνωριστεί ως συντάξιμος ο χρόνος θητείας).
γ. Έχει ένα καλό εργαλείο στα χέρια του, για να ασκεί πολιτική (κυρίως απεργοσπαστική) υπό το πρόσχημα της κοινωνικής παροχής. Προσωπικά, όταν ήμουν νέος, υπηρετώντας στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια ανάλογων απεργιών, κλήθηκα και εκτέλεσα καθήκοντα σκουπιδιάρη και σταθμάρχη αστικών λεωφορείων. Και το ανέκδοτο, που τότε κυκλοφορούσε μεταξύ μας ήταν: «Μην παραπονιέστε καθόλου! Αν απεργήσουν και οι πουτάνες, τότε τη βάψαμε!»
δ. Έχει ένα παρθένο πεδίο για ρουσφετολογική δράση των πολιτικών μας, όπου πουλούν εκδούλευση έναντι ψήφων για μεταθεσούλες, άδειες κλπ των στρατιωτών.
ε. Ασκεί κοινωνική (ρουσφετολογική) πολιτική, γεμίζοντας και διατηρώντας άχρηστα στρατόπεδα στην επαρχία, ως πηγή εσόδων των τοπικών κοινωνιών (σπίτια νοικιάζουμε, σουβλάκια πουλάμε).
3. Αποτελέσματα και παρενέργειες υποχρεωτικής στράτευσης
α. Ο έφεδρος δεν εκπαιδεύεται. Χαριτωμένες ανεπίσημες συζητήσεις, μεταξύ αξιωματικών, οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι σε διάστημα θητείας 12 μηνών, ο έφεδρος κάνει πραγματικά χρήσιμη εκπαίδευση που αντιστοιχεί σε ένα μήνα. Οι άλλοι 11 μήνες χάνονται στην καθημερινότητα.
β. Ο έφεδρος δημιουργεί μεγάλο αφανές κόστος στο κράτος, μέσω των φθορών που προκαλούνται στα οπλικά συστήματα, προκειμένου να εκπαιδευθεί. Και φυσικά υπάρχει και το φανερό κόστος για σίτιση, ένδυση και στρατωνισμό, το οποίο όμως ισοβαθμίζεται από την αποφυγή καταβολής μισθού και ασφάλισης.
γ. Ο έφεδρος εμποδίζει τους μόνιμους να κάνουν τη δουλειά τους σωστά. Ο μόνιμος αισθάνεται σα μια νοικοκυρά, που ενώ προσπαθεί να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, έχει και μια 7χρονη κόρη, στην οποία υποχρεωτικά πρέπει να αναθέσει μέρος των εργασιών, να την επιβλέψει, να την προστατεύσει από τα λάθη της και να διορθώσει τις ζημιές που θα κάνει.
δ. Με την ύπαρξη εφέδρων, δίνεται η ευκαιρία σε αριθμό μονίμων, που πληρώνονται, να μην εργάζονται οι ίδιοι στο 100% των δυνατοτήτων τους, αλλά να πλασάρουν τις δικές τους υποχρεώσεις προς τα κάτω, με αμφίβολα αποτελέσματα.
ε. Η υποχρεωτική θητεία του εφέδρου δημιουργεί οικονομική αιμορραγία στην οικογένειά του, δεδομένου ότι αντί να εργάζεται και να παράγει χρήμα, απαιτείται να τον συνδράμουν και να του στέλνουν χρήματα κάθε μήνα.
στ. Η υποχρεωτική θητεία, έτσι όπως είναι θεσμοθετημένη σήμερα, είναι μια μεταφορά φορολογικού βάρους υπέρ εθνικής άμυνας, από τις πλάτες όσων έχουν κορίτσια, στις πλάτες όσων έχουν αγόρια.
4. Τι θα μπορούσε να γίνει;
α. Η θητεία να μειωθεί στους 3 μήνες. Να αρχίζει και τελειώνει εντός κέντρου εκπαίδευσης, όπου θα γίνεται αποκλειστικά σκληρή εκπαίδευση. Καμία αγγαρεία και άλλη εργασία να μην ανατίθεται στους νεοσύλλεκτους.
β. Να κλείσουν ορισμένα άχρηστα στρατόπεδα, που η ύπαρξή τους χρησιμεύει μόνο ως οικονομικός πόρος για τις τοπικές κοινωνίες και το προσωπικό που θα εξοικονομηθεί να αυξήσει τη στελέχωση των υπόλοιπων μονάδων.
γ. Να γίνει ορθολογική κατανομή των μονίμων (δηλ. μισθωτών) στις διάφορες θέσεις, ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη απόδοσή τους. Εδώ φυσικά θα πρέπει να σχεδιαστεί το ανάλογο μισθολογικό κίνητρο. Αν ο Α και ο Β πληρώνονται τα ίδια, είναι λογικό ο Α να μην επιθυμεί να πάει στο Καστελόριζο, ενώ ο Β θα βρίσκεται στην Αθήνα, ομοίως ο Α δεν θα επιθυμεί να υπηρετεί σε μάχιμη μονάδα, όταν ο Β παριστάνει τον κουβαλητή χαρτιών σε επιτελείο.
Όλα τα παραπάνω είναι αντικείμενα στις καθημερινές συζητήσεις μεταξύ στρατιωτικών, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο, δεν φτάνουν ποτέ στην Ιεραρχία, φυσική και πολιτική, με την μορφή προτάσεων.
daneiakartes.info
Tromaktiko
Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύ συζήτηση περί κατάργησης της στρατιωτικής θητείας, σύμφωνα με απαίτηση των τροϊκανών και ακούγονται διάφορες απόψεις, αλλά μάλλον... περισσότερες κραυγές.
Παραθέτω λοιπόν τη δική μου, προσωπική, άποψη, μαζί με κάποια γενικόλογα στοιχεία.
1. Τι ισχύει σε άλλες χώρες
Αν ερευνήσετε σε ποιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχει υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, μάλλον θα εκπλαγείτε, διαπιστώνοντας ότι εκτός από την Ελλάδα, είναι ζήτημα να βρείτε δυό χώρες ακόμα. Και εκεί, η θητεία είναι 4-5 μήνες, όσο δηλ. χρειάζεται για μια βασική εκπαίδευση νεοσυλλέκτων.
Αν κάνετε την ίδια έρευνα σε παγκόσμιο επίπεδο, πάλι θα ανακαλύψετε ότι η υποχρεωτική θητεία έχει διατηρηθεί σε τριτοκοσμικές χώρες, κυρίως.
Τυχαίο; Δε νομίζω.
2. Σκοπιμότητα υποχρεωτικής στράτευσης στην Ελλάδα
Στη χώρα μας, ο θεσμός της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, διατηρείται με τη δικαιολογία της εκπαίδευσης εφεδρείας, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια έξυπνη εφεύρεση του κράτους, με την οποία πετυχαίνει τα παρακάτω:
α. Μειώνει το επίσημο καταγεγραμμένο ποσοστό ανεργίας, αφού ως γνωστόν, ο φαντάρος κατά τη διάρκεια της θητείας του, δεν λογίζεται ως άνεργος.
β. Αποκτά δωρεάν εργατικό προσωπικό, το οποίο δεν έχει κανένα εργασιακό δικαίωμα, απασχολείται 24 ώρες το 24ωρο, ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας, δεν ασφαλίζεται (ο πρώην φαντάρος πρέπει να πληρώσει μόνος του για να αναγνωριστεί ως συντάξιμος ο χρόνος θητείας).
γ. Έχει ένα καλό εργαλείο στα χέρια του, για να ασκεί πολιτική (κυρίως απεργοσπαστική) υπό το πρόσχημα της κοινωνικής παροχής. Προσωπικά, όταν ήμουν νέος, υπηρετώντας στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια ανάλογων απεργιών, κλήθηκα και εκτέλεσα καθήκοντα σκουπιδιάρη και σταθμάρχη αστικών λεωφορείων. Και το ανέκδοτο, που τότε κυκλοφορούσε μεταξύ μας ήταν: «Μην παραπονιέστε καθόλου! Αν απεργήσουν και οι πουτάνες, τότε τη βάψαμε!»
δ. Έχει ένα παρθένο πεδίο για ρουσφετολογική δράση των πολιτικών μας, όπου πουλούν εκδούλευση έναντι ψήφων για μεταθεσούλες, άδειες κλπ των στρατιωτών.
ε. Ασκεί κοινωνική (ρουσφετολογική) πολιτική, γεμίζοντας και διατηρώντας άχρηστα στρατόπεδα στην επαρχία, ως πηγή εσόδων των τοπικών κοινωνιών (σπίτια νοικιάζουμε, σουβλάκια πουλάμε).
3. Αποτελέσματα και παρενέργειες υποχρεωτικής στράτευσης
α. Ο έφεδρος δεν εκπαιδεύεται. Χαριτωμένες ανεπίσημες συζητήσεις, μεταξύ αξιωματικών, οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι σε διάστημα θητείας 12 μηνών, ο έφεδρος κάνει πραγματικά χρήσιμη εκπαίδευση που αντιστοιχεί σε ένα μήνα. Οι άλλοι 11 μήνες χάνονται στην καθημερινότητα.
β. Ο έφεδρος δημιουργεί μεγάλο αφανές κόστος στο κράτος, μέσω των φθορών που προκαλούνται στα οπλικά συστήματα, προκειμένου να εκπαιδευθεί. Και φυσικά υπάρχει και το φανερό κόστος για σίτιση, ένδυση και στρατωνισμό, το οποίο όμως ισοβαθμίζεται από την αποφυγή καταβολής μισθού και ασφάλισης.
γ. Ο έφεδρος εμποδίζει τους μόνιμους να κάνουν τη δουλειά τους σωστά. Ο μόνιμος αισθάνεται σα μια νοικοκυρά, που ενώ προσπαθεί να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, έχει και μια 7χρονη κόρη, στην οποία υποχρεωτικά πρέπει να αναθέσει μέρος των εργασιών, να την επιβλέψει, να την προστατεύσει από τα λάθη της και να διορθώσει τις ζημιές που θα κάνει.
δ. Με την ύπαρξη εφέδρων, δίνεται η ευκαιρία σε αριθμό μονίμων, που πληρώνονται, να μην εργάζονται οι ίδιοι στο 100% των δυνατοτήτων τους, αλλά να πλασάρουν τις δικές τους υποχρεώσεις προς τα κάτω, με αμφίβολα αποτελέσματα.
ε. Η υποχρεωτική θητεία του εφέδρου δημιουργεί οικονομική αιμορραγία στην οικογένειά του, δεδομένου ότι αντί να εργάζεται και να παράγει χρήμα, απαιτείται να τον συνδράμουν και να του στέλνουν χρήματα κάθε μήνα.
στ. Η υποχρεωτική θητεία, έτσι όπως είναι θεσμοθετημένη σήμερα, είναι μια μεταφορά φορολογικού βάρους υπέρ εθνικής άμυνας, από τις πλάτες όσων έχουν κορίτσια, στις πλάτες όσων έχουν αγόρια.
4. Τι θα μπορούσε να γίνει;
α. Η θητεία να μειωθεί στους 3 μήνες. Να αρχίζει και τελειώνει εντός κέντρου εκπαίδευσης, όπου θα γίνεται αποκλειστικά σκληρή εκπαίδευση. Καμία αγγαρεία και άλλη εργασία να μην ανατίθεται στους νεοσύλλεκτους.
β. Να κλείσουν ορισμένα άχρηστα στρατόπεδα, που η ύπαρξή τους χρησιμεύει μόνο ως οικονομικός πόρος για τις τοπικές κοινωνίες και το προσωπικό που θα εξοικονομηθεί να αυξήσει τη στελέχωση των υπόλοιπων μονάδων.
γ. Να γίνει ορθολογική κατανομή των μονίμων (δηλ. μισθωτών) στις διάφορες θέσεις, ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη απόδοσή τους. Εδώ φυσικά θα πρέπει να σχεδιαστεί το ανάλογο μισθολογικό κίνητρο. Αν ο Α και ο Β πληρώνονται τα ίδια, είναι λογικό ο Α να μην επιθυμεί να πάει στο Καστελόριζο, ενώ ο Β θα βρίσκεται στην Αθήνα, ομοίως ο Α δεν θα επιθυμεί να υπηρετεί σε μάχιμη μονάδα, όταν ο Β παριστάνει τον κουβαλητή χαρτιών σε επιτελείο.
Όλα τα παραπάνω είναι αντικείμενα στις καθημερινές συζητήσεις μεταξύ στρατιωτικών, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο, δεν φτάνουν ποτέ στην Ιεραρχία, φυσική και πολιτική, με την μορφή προτάσεων.
daneiakartes.info
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σταματούν να εκτελούν παραπεμπτικά του ΕΟΠΥΥ οι φυσικοθεραπευτές
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
