2012-12-01 09:18:51
Λυμπεροπούλου Κατερίνα
Είκοσι έξι έργα του ζωγράφου, από τις 3/12 στην Ελληνογερμανική Αγωγή,
Αν κάτι χαρακτηρίζει τη δουλειά του Κώστα Πανιάρα, αυτό είναι το χρώμα. Η επιλογή εκτυφλωτικών χρωμάτων σε παρακινδυνευμένους συνδυασμούς ή και σε δραματικές αντιθέσεις υπογραμμίζει την ανάγκη και την τόλμη του δημιουργού να οικειοποιείται και να χρησιμοποιεί άφοβα και χωρίς δεσμεύσεις αυτά τα μεγάλα αρχέγονα χρώματα, που συχνά προκαλούν δέος.
«Εφτιαξα ένα πράσινο έργο ακριβώς σαν κόκκινο» αλλά και «το πράσινο είναι πράσινο επειδή το θέλω πράσινο. Το ίδιο και το φλογισμένο κόκκινο, οξυγόνο της τέχνης μου, ή το κατακίτρινο και τα ατελείωτα κυανά, όλα αυτά τα αρχέγονα χρώματα, τα ενοχοποιημένα από μια επίσης ενοχοποιημένη οπτική σεμνοτυφία των ημερών μας, τα θέλω ακόμη πιο εκρηκτικά, πιο εκτυφλωτικά», λέει ο ίδιος. Και τολμά να εκθέσει ένα αντιπροσωπευτικό σύνολο του έργου του σε ένα κοινό που, αν μη τι άλλο, διαθέτει κριτική σκέψη και αμφισβήτηση: στους μαθητές ενός σχολείου.
Η έκθεση επιλεγμένων έργων ζωγραφικής του Κώστα Πανιάρα εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου, στις 8 μ.μ., στην Ελληνογερμανική Αγωγή και θα διαρκέσει ως τις 12 του ίδιου μήνα.
Είκοσι έξι έργα του ζωγράφου - ο οποίος έχει εκθέσει τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό -, ένα απάνθισμα της δουλειάς του, θα παρουσιαστεί στον συγκεκριμένο χώρο. «Με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι εγκαταστάσεις ενός σχολείου», μας λέει ο ίδιος. «Είναι ένας "καθαρός" χώρος. Εκεί ο καλλιτέχνης έχει εξασφαλισμένο ένα νεανικό, ανήσυχο κοινό, ένα κοινό που δεν έχει σχέση με το βαριεστημένο φιλότεχνο κοινό το οποίο σέρνεται κουρασμένο από γκαλερί σε γκαλερί».
Από τα 26 έργα τα τέσσερα είναι παλαιότερα, φιλοτεχνημένα από το 1993 ως το 1997. «Είναι κατά κάποιο τρόπο προλεγόμενα της δουλειάς που θα ακολουθήσει», λέει ο καλλιτέχνης. Τα υπόλοιπα 22 αποτελούν ένα αυστηρά επιλεγμένο και αντιπροσωπευτικό σύνολο των όσων έχει δημιουργήσει ο Κώστας Πανιάρας στο διάστημα μιας μακράς πορείας. Σημειωτέον ότι ο ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα το 1956, παρουσιάζοντας την πρώτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα.
Τι είναι αυτό που τον έχει εντυπωσιάσει σε σχέση με τη νέα του έκθεση; «Ο σεβασμός και η αγάπη των συντελεστών της, μια συμπεριφορά που σήμερα σπανίζει», απαντά. Και παραλληλίζει το κλίμα της συνεργασίας του στο σχολείο με εκείνο ενός τυπογραφείου στο Μιλάνο όπου τον είχε στείλει ο Ιόλας για να παρακολουθήσει την εκτύπωση ενός βιβλίου σχετικό με τη δουλειά του.
«Η ατμόσφαιρα ήταν σαν σε εκκλησία. Ολοι βρίσκονταν σε μεγάλη κατάνυξη και έλεγαν "μαέστρο". Αναρωτιόμουν αν μιλούσαν σε μένα. Και ναι, σε μένα μιλούσαν. Ηταν όλα τόσο διαφορετικά από τα ελληνικά τυπογραφεία που έχυνες αίμα για να εισακουστείς».
Προκλητικός στη συμπεριφορά, φανταχτερός ως φαντασμαγορικός στις χρωματικές επιδόσεις του, πλησιάζει συγκινησιακά τη Φύση και τη φύση του θέματος. Ο ζωγράφος δεν ενδιαφέρεται να αποδώσει επακριβώς το ελληνικό τοπίο. Αυτό που επιδιώκει είναι να συλλάβει τη μεγάλη δύναμη και την ομορφιά της Φύσης. Οπότε όφειλε να επανεφεύρει ένα σύγχρονο τοπίο, δικό του, που να ταιριάζει όχι μόνο με την εξωτερική όψη της Ελλάδας αλλά με την ελληνική ευαισθησία. Εχοντας στροβιλιστική ενέργεια, τα έργα του σε απορροφούν και σε κάνουν κοινωνό του πάθους του καλλιτέχνη να ανυψώσει την Ελλάδα ως πνευματική οντότητα.
«Ο Κώστας Πανιάρας», γράφει η ιστορικός τέχνης Ειρήνη Οράτη, «έχει την ευχέρεια να συνδυάζει στα έργα του όσα υποστηρίζει: τάξη στη ζωγραφική επιφάνεια και ισορροπία των στοιχείων που συγκροτούν τα έργα του, αλλά και αέναη μετάπλασή τους μέσα από τον κόσμο του προσωπικού του συναισθήματος. Ταυτόχρονα, όμως, η αίσθηση της ελευθερίας, που διακρίνεται παντού απαλλάσσει τον καλλιτέχνη από κάθε ίχνος σχολαστικισμού και συμβατικότητας και του επιτρέπει να είναι συνεχώς ανήσυχος και ριψοκίνδυνος, αλλά πάντοτε ειλικρινής».
«Ο Πανιάρας, λοιπόν, ανήκει στους καλλιτέχνες που ισχυρίζονται ότι η τέχνη δεν μπορεί να περιορίζεται από καμιά συμβατικότητα, πρέπει όμως να δείχνει ότι δεν είναι ούτε μόνο τεχνική ούτε μόνο ιδεολογία. Δεν είναι επίσης σε καμιά περίπτωση μόδα ή απλώς υποκειμενικό γούστο, αλλά διαχρονική αξία, ποιότητα και ταυτόχρονα μαγεία. Αυτό ακριβώς το στοιχείο καθηλώνει και είναι εκείνο που καθιερώνει το αντικείμενο ως έργο τέχνης. Είναι ακόμη αυτό που δίνει απάντηση στο ερώτημα σε τι διαφέρουν τα αληθινά έργα τέχνης από άλλα παρεμφερή κατασκευάσματα που ευνοεί η εποχή», συμπληρώνει η ιστορικός τέχνης Δρ. Νέλλη Μυσιρλή.
Ενα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της «αληθινής τέχνης» θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό τη βραδιά των εγκαινίων της έκθεσης του Κώστα Πανιάρα. Για το σκεπτικό των έργων του ζωγράφου θα μιλήσει η κριτικός και ιστορικός Τέχνης Αθηνά Σχινά.
Ελληνογερμανική Αγωγή
Παλλήνη Αττικής, τηλ. 210 8176.700
Διάρκεια έκθεσης: 3-12 Δεκεμβρίου
Δευτέρα ως Παρασκευή 10.00 - 20.00, Σάββατο & Κυριακή 10.00 - 14.00
www.ellinogermaniki.gr
Αναδημοσιευσα Από Βημα
Είκοσι έξι έργα του ζωγράφου, από τις 3/12 στην Ελληνογερμανική Αγωγή,
Αν κάτι χαρακτηρίζει τη δουλειά του Κώστα Πανιάρα, αυτό είναι το χρώμα. Η επιλογή εκτυφλωτικών χρωμάτων σε παρακινδυνευμένους συνδυασμούς ή και σε δραματικές αντιθέσεις υπογραμμίζει την ανάγκη και την τόλμη του δημιουργού να οικειοποιείται και να χρησιμοποιεί άφοβα και χωρίς δεσμεύσεις αυτά τα μεγάλα αρχέγονα χρώματα, που συχνά προκαλούν δέος.
«Εφτιαξα ένα πράσινο έργο ακριβώς σαν κόκκινο» αλλά και «το πράσινο είναι πράσινο επειδή το θέλω πράσινο. Το ίδιο και το φλογισμένο κόκκινο, οξυγόνο της τέχνης μου, ή το κατακίτρινο και τα ατελείωτα κυανά, όλα αυτά τα αρχέγονα χρώματα, τα ενοχοποιημένα από μια επίσης ενοχοποιημένη οπτική σεμνοτυφία των ημερών μας, τα θέλω ακόμη πιο εκρηκτικά, πιο εκτυφλωτικά», λέει ο ίδιος. Και τολμά να εκθέσει ένα αντιπροσωπευτικό σύνολο του έργου του σε ένα κοινό που, αν μη τι άλλο, διαθέτει κριτική σκέψη και αμφισβήτηση: στους μαθητές ενός σχολείου.
Η έκθεση επιλεγμένων έργων ζωγραφικής του Κώστα Πανιάρα εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου, στις 8 μ.μ., στην Ελληνογερμανική Αγωγή και θα διαρκέσει ως τις 12 του ίδιου μήνα.
Είκοσι έξι έργα του ζωγράφου - ο οποίος έχει εκθέσει τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό -, ένα απάνθισμα της δουλειάς του, θα παρουσιαστεί στον συγκεκριμένο χώρο. «Με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι εγκαταστάσεις ενός σχολείου», μας λέει ο ίδιος. «Είναι ένας "καθαρός" χώρος. Εκεί ο καλλιτέχνης έχει εξασφαλισμένο ένα νεανικό, ανήσυχο κοινό, ένα κοινό που δεν έχει σχέση με το βαριεστημένο φιλότεχνο κοινό το οποίο σέρνεται κουρασμένο από γκαλερί σε γκαλερί».
Από τα 26 έργα τα τέσσερα είναι παλαιότερα, φιλοτεχνημένα από το 1993 ως το 1997. «Είναι κατά κάποιο τρόπο προλεγόμενα της δουλειάς που θα ακολουθήσει», λέει ο καλλιτέχνης. Τα υπόλοιπα 22 αποτελούν ένα αυστηρά επιλεγμένο και αντιπροσωπευτικό σύνολο των όσων έχει δημιουργήσει ο Κώστας Πανιάρας στο διάστημα μιας μακράς πορείας. Σημειωτέον ότι ο ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα το 1956, παρουσιάζοντας την πρώτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα.
Τι είναι αυτό που τον έχει εντυπωσιάσει σε σχέση με τη νέα του έκθεση; «Ο σεβασμός και η αγάπη των συντελεστών της, μια συμπεριφορά που σήμερα σπανίζει», απαντά. Και παραλληλίζει το κλίμα της συνεργασίας του στο σχολείο με εκείνο ενός τυπογραφείου στο Μιλάνο όπου τον είχε στείλει ο Ιόλας για να παρακολουθήσει την εκτύπωση ενός βιβλίου σχετικό με τη δουλειά του.
«Η ατμόσφαιρα ήταν σαν σε εκκλησία. Ολοι βρίσκονταν σε μεγάλη κατάνυξη και έλεγαν "μαέστρο". Αναρωτιόμουν αν μιλούσαν σε μένα. Και ναι, σε μένα μιλούσαν. Ηταν όλα τόσο διαφορετικά από τα ελληνικά τυπογραφεία που έχυνες αίμα για να εισακουστείς».
Προκλητικός στη συμπεριφορά, φανταχτερός ως φαντασμαγορικός στις χρωματικές επιδόσεις του, πλησιάζει συγκινησιακά τη Φύση και τη φύση του θέματος. Ο ζωγράφος δεν ενδιαφέρεται να αποδώσει επακριβώς το ελληνικό τοπίο. Αυτό που επιδιώκει είναι να συλλάβει τη μεγάλη δύναμη και την ομορφιά της Φύσης. Οπότε όφειλε να επανεφεύρει ένα σύγχρονο τοπίο, δικό του, που να ταιριάζει όχι μόνο με την εξωτερική όψη της Ελλάδας αλλά με την ελληνική ευαισθησία. Εχοντας στροβιλιστική ενέργεια, τα έργα του σε απορροφούν και σε κάνουν κοινωνό του πάθους του καλλιτέχνη να ανυψώσει την Ελλάδα ως πνευματική οντότητα.
«Ο Κώστας Πανιάρας», γράφει η ιστορικός τέχνης Ειρήνη Οράτη, «έχει την ευχέρεια να συνδυάζει στα έργα του όσα υποστηρίζει: τάξη στη ζωγραφική επιφάνεια και ισορροπία των στοιχείων που συγκροτούν τα έργα του, αλλά και αέναη μετάπλασή τους μέσα από τον κόσμο του προσωπικού του συναισθήματος. Ταυτόχρονα, όμως, η αίσθηση της ελευθερίας, που διακρίνεται παντού απαλλάσσει τον καλλιτέχνη από κάθε ίχνος σχολαστικισμού και συμβατικότητας και του επιτρέπει να είναι συνεχώς ανήσυχος και ριψοκίνδυνος, αλλά πάντοτε ειλικρινής».
«Ο Πανιάρας, λοιπόν, ανήκει στους καλλιτέχνες που ισχυρίζονται ότι η τέχνη δεν μπορεί να περιορίζεται από καμιά συμβατικότητα, πρέπει όμως να δείχνει ότι δεν είναι ούτε μόνο τεχνική ούτε μόνο ιδεολογία. Δεν είναι επίσης σε καμιά περίπτωση μόδα ή απλώς υποκειμενικό γούστο, αλλά διαχρονική αξία, ποιότητα και ταυτόχρονα μαγεία. Αυτό ακριβώς το στοιχείο καθηλώνει και είναι εκείνο που καθιερώνει το αντικείμενο ως έργο τέχνης. Είναι ακόμη αυτό που δίνει απάντηση στο ερώτημα σε τι διαφέρουν τα αληθινά έργα τέχνης από άλλα παρεμφερή κατασκευάσματα που ευνοεί η εποχή», συμπληρώνει η ιστορικός τέχνης Δρ. Νέλλη Μυσιρλή.
Ενα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της «αληθινής τέχνης» θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό τη βραδιά των εγκαινίων της έκθεσης του Κώστα Πανιάρα. Για το σκεπτικό των έργων του ζωγράφου θα μιλήσει η κριτικός και ιστορικός Τέχνης Αθηνά Σχινά.
Ελληνογερμανική Αγωγή
Παλλήνη Αττικής, τηλ. 210 8176.700
Διάρκεια έκθεσης: 3-12 Δεκεμβρίου
Δευτέρα ως Παρασκευή 10.00 - 20.00, Σάββατο & Κυριακή 10.00 - 14.00
www.ellinogermaniki.gr
Αναδημοσιευσα Από Βημα
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
