2012-10-29 20:28:16
Του Ι.Κ. Πρετεντέρη
Το πιο ωραίο καλαμπούρι που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό είναι «συμβιβασμός με την τρόικα».
Διότι «συμβιβασμός» σημαίνει ότι δυο πλευρές παραχωρούν κάτι η καθεμία προκειμένου να επιτευχθεί μια συμφωνία.
Ερχεται λοιπόν η ελληνική πλευρά και βάζει στο τραπέζι περικοπές, μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, αποζημιώσεις κ.λπ. Βάζει τρόπον τινά «τις ζωές των άλλων».
Η τρόικα τι ακριβώς παραχωρεί; Τίποτα.
Απλώς κάνει πίσω από κάποια δική της απαίτηση που ήταν η συνέχεια κάποιας άλλης δικής της απαίτησης. Απαιτήσεις, όμως, χωρίς καμία υπόσταση στην πραγματική ζωή.
Ας πάρουμε το παράδειγμα με τις αποζημιώσεις.
Η τρόικα αποφάσισε ότι οι αποζημιώσεις στην Ελλάδα είναι «ακριβές». Και πρέπει να γίνουν «φθηνές». Πόσο φθηνές; Ας πούμε στο μισό.
Γιατί στο μισό κι όχι στο 60% ή στο 40%; Διότι τόσο είπε η τρόικα επειδή τόσο θέλουν τα φιλαράκια της και ισχυριζόμενη ότι κάπου αλλού τόσο είναι. Αν ψάξεις, πάντα θα βρεις στον πλανήτη κάποια περίπτωση που να επιβεβαιώνει έναν αυθαίρετο υπολογισμό ή μια ύποπτη επιδίωξη Κι έρχεται μετά η Ελλάδα να διαπραγματευτεί όχι αν οι αποζημιώσεις είναι ακριβές κι αν πρέπει να κοπούν (αυτό θεωρείται δεδομένο αφού το είπε η τρόικα...), αλλά πόσο θα κοπούν.
Ετσι, με το ζόρι και με τον Κουβέλη, η τρόικα μπορεί να πει «εντάξει, να μην κοπούν οι αποζημιώσεις στο μισό, αλλά στο 60%».
Αλλά αυτό δεν λέγεται συμβιβασμός. Διότι οι έλληνες εργαζόμενοι θα έχουν παραχωρήσει στη διαπραγμάτευση το 40% των αποζημιώσεών τους. Οι τροϊκανοί τι θα έχουν παραχωρήσει; Τη χθεσινή παρόλα τους...
Το λέω καθαρά. Αυτό το σύστημα εποπτείας και ελέγχου δεν είναι μόνο βαθύτατα προσβλητικό για μια ελεύθερη χώρα. Είναι και προκλητικά ετεροβαρές. Καταργεί κάθε έννοια διαπραγμάτευσης.
Διότι η υποτιθέμενη διαπραγμάτευση αφορά απλώς την ηπιότερη εφαρμογή των απαιτήσεων της μιας πλευράς. Η άλλη πλευρά δεν έχει απαιτήσεις, ούτε καν γνώμη.
Θεωρείται αυτό ισότιμος διάλογος; Συνεργασία δυο ίσων πλευρών; Σε καμία περίπτωση. Και εξ όσων γνωρίζω, η Ελλάδα χρεοκόπησε. Δεν κατελήφθη.
Είναι κρίσιμο λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα. Και να συμπεριλάβουμε στις εθνικές διεκδικήσεις όχι μόνο την επιμήκυνση ή τα επιτόκια, αλλά και την κατάργηση της τρόικας.
Διότι, αν δεν αλλάξει αυτή η κατοχική διαδικασία, αποκλείεται να αλλάξει η Ελλάδα.
Ακόμη κι οι πιο αυτονόητες και καλοπροαίρετες αλλαγές θα δαιμονοποιούνται από την ιταμή διαδικασία που της επιβάλλει.
Και οι πολέμιοι των αλλαγών ή οι αβανταδόροι της δραχμής θα κυκλοφορούν φιλάρεσκα με τη στολή των πολεμιστών της ανεξαρτησίας - χειροκροτήματα!..
πηγη:tanea.gr
Το πιο ωραίο καλαμπούρι που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό είναι «συμβιβασμός με την τρόικα».
Διότι «συμβιβασμός» σημαίνει ότι δυο πλευρές παραχωρούν κάτι η καθεμία προκειμένου να επιτευχθεί μια συμφωνία.
Ερχεται λοιπόν η ελληνική πλευρά και βάζει στο τραπέζι περικοπές, μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, αποζημιώσεις κ.λπ. Βάζει τρόπον τινά «τις ζωές των άλλων».
Η τρόικα τι ακριβώς παραχωρεί; Τίποτα.
Απλώς κάνει πίσω από κάποια δική της απαίτηση που ήταν η συνέχεια κάποιας άλλης δικής της απαίτησης. Απαιτήσεις, όμως, χωρίς καμία υπόσταση στην πραγματική ζωή.
Ας πάρουμε το παράδειγμα με τις αποζημιώσεις.
Η τρόικα αποφάσισε ότι οι αποζημιώσεις στην Ελλάδα είναι «ακριβές». Και πρέπει να γίνουν «φθηνές». Πόσο φθηνές; Ας πούμε στο μισό.
Γιατί στο μισό κι όχι στο 60% ή στο 40%; Διότι τόσο είπε η τρόικα επειδή τόσο θέλουν τα φιλαράκια της και ισχυριζόμενη ότι κάπου αλλού τόσο είναι. Αν ψάξεις, πάντα θα βρεις στον πλανήτη κάποια περίπτωση που να επιβεβαιώνει έναν αυθαίρετο υπολογισμό ή μια ύποπτη επιδίωξη Κι έρχεται μετά η Ελλάδα να διαπραγματευτεί όχι αν οι αποζημιώσεις είναι ακριβές κι αν πρέπει να κοπούν (αυτό θεωρείται δεδομένο αφού το είπε η τρόικα...), αλλά πόσο θα κοπούν.
Ετσι, με το ζόρι και με τον Κουβέλη, η τρόικα μπορεί να πει «εντάξει, να μην κοπούν οι αποζημιώσεις στο μισό, αλλά στο 60%».
Αλλά αυτό δεν λέγεται συμβιβασμός. Διότι οι έλληνες εργαζόμενοι θα έχουν παραχωρήσει στη διαπραγμάτευση το 40% των αποζημιώσεών τους. Οι τροϊκανοί τι θα έχουν παραχωρήσει; Τη χθεσινή παρόλα τους...
Το λέω καθαρά. Αυτό το σύστημα εποπτείας και ελέγχου δεν είναι μόνο βαθύτατα προσβλητικό για μια ελεύθερη χώρα. Είναι και προκλητικά ετεροβαρές. Καταργεί κάθε έννοια διαπραγμάτευσης.
Διότι η υποτιθέμενη διαπραγμάτευση αφορά απλώς την ηπιότερη εφαρμογή των απαιτήσεων της μιας πλευράς. Η άλλη πλευρά δεν έχει απαιτήσεις, ούτε καν γνώμη.
Θεωρείται αυτό ισότιμος διάλογος; Συνεργασία δυο ίσων πλευρών; Σε καμία περίπτωση. Και εξ όσων γνωρίζω, η Ελλάδα χρεοκόπησε. Δεν κατελήφθη.
Είναι κρίσιμο λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα. Και να συμπεριλάβουμε στις εθνικές διεκδικήσεις όχι μόνο την επιμήκυνση ή τα επιτόκια, αλλά και την κατάργηση της τρόικας.
Διότι, αν δεν αλλάξει αυτή η κατοχική διαδικασία, αποκλείεται να αλλάξει η Ελλάδα.
Ακόμη κι οι πιο αυτονόητες και καλοπροαίρετες αλλαγές θα δαιμονοποιούνται από την ιταμή διαδικασία που της επιβάλλει.
Και οι πολέμιοι των αλλαγών ή οι αβανταδόροι της δραχμής θα κυκλοφορούν φιλάρεσκα με τη στολή των πολεμιστών της ανεξαρτησίας - χειροκροτήματα!..
πηγη:tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Ήμουν εκεί... δεν έδιωξαν τον ΓΑΠ"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
