ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Πως μπορούμε καλύτερα;

Του Παντελή Οικονόμου

Μοιραζόμαστε όλοι την διαπίστωση ότι στην Ελλάδα, η ελπίδα μας λείπει όσο και τα λεφτά. Κι’ αν για τη φτώχεια φταίνε, πριν απ’ όλα, η ανεργία και τα τοκοχρεολύσια, η απελπισία οφείλεται σε πιο σύνθετες αιτίες. Πρώτη ανάμεσά τους, παλιά και αθεράπευτη, η ανυπαρξία κράτους. Δεύτερη η ανασφάλεια σε όλες τις δραστηριότητες της καθημερινής μας ζωής, όπου κι αν βρισκόμαστε, στη δουλειά, στο δρόμο, στο σπίτι. Και ο πιο πρόσφατος λόγος που αποστερεί τις προοπτικές μας, συλλογικές και προσωπικές, από αισιοδοξία: η αδυναμία διακυβέρνησης. Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Η αλήθεια είναι ότι από την μια έχουμε μια κυβέρνηση που αμφισβητεί η ίδια, σε καθημερινή βάση, την συνοχή και βιωσιμότητά της. Και από την άλλη, μια ενδεχόμενη εναλλακτική πλειοψηφία - «αντιμνημονιακή» όπως έχουμε συνηθίσει να την λέμε - από εθνικοσοσιαλιστές, δεξιούς και αριστερούς λαϊκιστές έως και μεταλλαγμένους κομμουνιστές και αριστεριστές. Με όλους αυτούς να συμπλέουν στην συκοφάντηση και υπονόμευση κάθε νέας επένδυσης, δημόσιας ή ιδιωτικής, που θα φρενάριζε την ανεργία και την ύφεση. Και, την ίδια στιγμή, να δηλώνουν ρητά και κατηγορηματικά ότι αποκλείεται να κυβερνήσουν μαζί. Βεβαίως, ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση μπαίνουν στο κόπο να περιγράψουν πως θα έβλεπαν τη ζωή μας μετά και χωρίς «το μνημόνιο». Να δείξουν την έξοδο και την συνέχεια. Αντιθέτως, δείχνουν και οι δυο εξαρτημένες από τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση και ανίκανες να υπάρξουν έξω και πέρα από αυτήν. Αυτή το πολιτικό έλλειμμα, όντας και οραματικό και διαχειριστικό, συντηρεί το κακό που ζούμε και συντηρείται από αυτό. «ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ;» Αυτός ο φαύλος κύκλος όμως κινδυνεύει να αποδειχθεί μοιραίος για όλους μας. Ακυρώνει τα θετικά αποτελέσματα από την σκληρή προσπάθεια του ελληνικού λαού να διορθώσει τα στραβά (παγκόσμια πρωτιά σε μεταρρυθμίσεις το 2011) και το πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα του 1ου τρίμηνου του 2012, μέχρι το ενδιαφέρον για ξένες επενδύσεις στη χώρα μας που, αν και αυξάνει μέρα με τη μέρα, υποχρεώνεται σε αχρείαστη αναμονή. Διώχνει τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου μας εκτός Ελλάδας. Περιορίζει, όλο και περισσότερο, τις ευκαιρίες να ζήσουμε καλύτερα. Για όλα αυτά και πολλά άλλα, αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει. Ξεκινώντας από την ανάκτηση του δικαιώματός μας για επιλογή ανάμεσα σε βιώσιμες, εναλλακτικές λύσεις διακυβέρνησης. Είναι φανερό ότι η επιμήκυνση της ανεργίας, της ανασφάλειας και της απελπισίας οδηγεί σε απόλυτη λαϊκή εξουθένωση και εθνική καταρράκωση και γι αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να μπαίνει στο τραπέζι. Πάνω από όλα, επειδή οι αντοχές του κοινωνικού σώματος σε περιοδικές επισκέψεις της τρόϊκας, σε διαδοχικά επώδυνα μέτρα και ισάριθμες διαψεύσεις της στερεότυπης συνοδευτικής δήλωσης «αυτά τα μέτρα είναι τα τελευταία» έχουν εξαντληθεί. Όπως επίσης δεν μπορεί να μπαίνει στο τραπέζι ως «άλλη» πρόταση, η άτακτη χρεοκοπία. Η περιφρόνηση όλης της εθνικής προσπάθειας και η ακύρωση των λαϊκών επιτευγμάτων. Με βέβαιες συνέπειες την γενική οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, την απόλυτη εξάρτηση από τους πιστωτές μας και την πολύχρονη «καραντίνα» της χώρας μας από τη διεθνή κοινότητα. Γιατί αυτά θα ήταν τα αποτελέσματα μιας καταγγελίας του μνημονίου, χωρίς εναλλακτική πηγή χρηματοδότησής μας. ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ Εφ όσον κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, είναι η ώρα να πούμε όχι και στους δυο κατεστημένους παραλογισμούς. Να τους απορρίψουμε, υποστηρίζοντας διαφορετικές, καθαρές θέσεις: 1. Η σύμβαση μας με τους πιστωτές τερματίζεται στο τέλος του 2014. Μέχρι τότε, διεκδικούμε την είσπραξη όλων των κονδυλίων που προβλέπονται από την συμφωνία του Οκτωβρίου του 2011 και την αποφυγή μέτρων που επιτείνουν την ανεργία και την ύφεση στη χώρα μας. 2. Προετοιμασία από τώρα για σταδιακή άρση των όποιων άστοχων μέτρων έχουν ήδη ληφθεί. 3. Προώθηση λίγων, σημαντικών, εφικτών μεταρρυθμίσεων οι οποίες θα βελτιώνουν τις συνθήκες της ζωής μας. Δημόσιος διάλογος για την αύξηση της αποδοχής και υποστήριξης των μεταρρυθμίσεων αυτών. 4. Για να απεμπλακούμε από την τρόϊκα, τον Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης και οποιαδήποτε άλλη κηδεμονία μετά το 2014, πρέπει να έχουμε επιστρέψει νωρίτερα στις αγορές. Το διάβημα αυτό, από άτοπο έως γραφικό πριν δυο χρόνια, γίνεται σήμερα εφικτό χάρις στο, χωρίς προηγούμενο - σε αναπτυγμένη τουλάχιστον χώρα - τίμημα που έχουμε ήδη προκαταβάλλει στο διάστημα αυτό. Στο γεγονός ότι η Ελλάδα είναι πια η πιο αξιόπιστη (άρα φερέγγυα) χώρα της ζώνης του ΕΥΡΩ, σε ότι αφορά την απεικόνιση των δημοσιονομικών της στοιχείων. Και στην επίγνωση των αγορών ότι οι όροι και τα ήθη των συναλλαγών τους με εθνικά κράτη έχουν αλλάξει. Είναι τώρα η ώρα των διαπραγματεύσεων για τους όρους και τις προϋποθέσεις της επιστροφής μας στις αγορές. 5. Ως συνέχεια των προηγούμενων, το φθινόπωρο του 2014 πρέπει να πάμε σε εθνικές εκλογές. Με μόνο θέμα την επιλογή σχεδίου για την «επόμενη μέρα». Εκλογές - ορόσημο που υποχρεώνουν όσους φιλοδοξούν να λάβουν τότε εντολή, να ετοιμαστούν από τώρα ώστε να μπορούν να εξηγήσουν με τι σκοπό ζητούν την εντολή αυτή. Ώστε να λάβει ο καθένας ότι πραγματικά του αξίζει. Μια τέτοια πορεία, είμαι βέβαιος, σταθεροποιεί τα πράγματα από σήμερα. Απομακρύνει τις απειλές κατά της δημοκρατικής ομαλότητας. Σταματάει το «ψάρεμα ψήφων στα θολά νερά». Αποκρούει τον παραλογισμό της παρακμής. Εξασφαλίζει προϋποθέσεις για επενδύσεις και ανάπτυξη. Επιτρέπει να γυρίσουμε σελίδα!
I-Reporter