2024-05-06 09:05:14
Επιβατικό βαγόνι στο Great Northern Flyer περίπου το 1905. (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά του Wikimedia)
Ήταν μια συννεφιασμένη και βροχερή μέρα στις 2 Οκτωβρίου 1905, όταν δύο κυνηγοί από το Ballard κατευθύνθηκαν προς τα βόρεια στο Edmonds σε αναζήτηση θηραμάτων. Οι δύο κυνηγοί, ο RF French και ο CB Martin, τελικά αποπροσανατολίστηκαν λίγο και αναζήτησαν κάποιον να τους βοηθήσει να τους δώσει οδηγίες. Περίπου στις 3 το μεσημέρι, ένα μίλι βόρεια της Λίμνης Μπίτερ, συνάντησαν τρεις άνδρες. Όταν ο French και ο Martin ζήτησαν οδηγίες, οι άνδρες δήλωσαν ότι δεν μπορούσαν να τους βοηθήσουν.
Στη συνέχεια τα κόμματα ακολούθησαν χωριστούς δρόμους. Δύο συνέχισαν να ταξιδεύουν βόρεια, κυνηγώντας καθώς πήγαιναν. Οι άλλοι τρεις προχώρησαν με τα σχέδιά τους να ληστέψουν ένα τρένο.
Προετοιμασίες για τη ληστεία
Οι τρεις ληστές είχαν κλέψει ένα άλογο και ένα καρότσι το προηγούμενο βράδυ και είχαν κρυφτεί σε αυτό σε ένα απομονωμένο μέρος 10 μίλια βόρεια του Σιάτλ, σε μικρή απόσταση από τις γραμμές του North Pacific Railroad. Κατά τη διάρκεια της ημέρας είχαν κόψει τα καλώδια στην Ανεξάρτητη Τηλεφωνική Εταιρεία, η οποία παρείχε επικοινωνίες προς τα βόρεια καθώς και τηλεφωνικές γραμμές προς το Κίρκλαντ και νότια προς το Σιάτλ.
Με αυτές τις πράξεις που ολοκληρώθηκαν, δύο άνδρες ταξίδεψαν με τα πόδια νότια προς τον Μπάλαρντ. Ο τρίτος άνδρας έμεινε με το άλογο και το καρότσι.
Το 1905 Great Northern Flyer. (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά του Wikimedia)
Η ληστεία
Στις 9 μ.μ., το τρένο Νο. 2 του Great Northern Railway έφυγε από το Σιάτλ με κατεύθυνση βόρεια. Ενώ το τρένο περνούσε από την περιοχή Μπάλαρντ με μέτρια ταχύτητα, ένας από τους άνδρες —που τώρα φορούσε μάσκα— πήδηξε σε μία από τις προσγειώσεις των επιβατικών αυτοκινήτων. Στη συνέχεια ανέβηκε στην οροφή και σύρθηκε προς την ατμομηχανή.
Μόλις σκαρφάλωσε , πήδηξε κάτω στο πάτωμα της ατμομηχανής, ξαφνιάζοντας τόσο τον μηχανικό όσο και τον θερμαστή.
Υπό την απειλή του όπλου, ο ληστής διέταξε τον μηχανικό να συνεχίσει να πηγαίνει βόρεια έως ότου είδε μια φωτιά κατά μήκος της πλευράς των γραμμών. Περίπου 10 μίλια αργότερα, ο μηχανικός είδε τη φωτιά και σταμάτησε το τρένο.
Μόλις σταμάτησε το τρένο, ο δεύτερος μασκοφόρος ληστής πήδηξε στην ατμομηχανή και διέταξε τους δύο υπαλλήλους να τους μεταφέρουν πίσω στο αυτοκίνητο εξπρές όπου ήταν αποθηκευμένα τα τιμαλφή. Με τον μηχανικό και τον πυροσβέστη στην κατοχή τους, οι ληστές διέταξαν τον φύλακα που ήταν μέσα να ανοίξει την πόρτα. Ο φρουρός ακολούθησε γρήγορα τις εντολές και εγκατέλειψε το αυτοκίνητο.
Στη συνέχεια οι ληστές διέταξαν τον πυροσβέστη να φυσήξει το χρηματοκιβώτιο με τον δυναμίτη που είχαν φέρει μαζί τους. Το πρώτο χρηματοκιβώτιο άνοιξε, αλλά δεν υπήρχε τίποτα μέσα. Κατόπιν διαταγών, ο πυροσβέστης άναψε την ασφάλεια στο δεύτερο χρηματοκιβώτιο. Η αρχική γόμωση δεν ήταν αρκετή για να ανατινάξει την πόρτα, έτσι πυροδοτήθηκε μια δεύτερη γόμωση, ανοίγοντας το χρηματοκιβώτιο.
Οι ληστές άδειασαν γρήγορα το χρηματοκιβώτιο και στη συνέχεια πυροβόλησαν στο πλάι του τρένου καθώς αποβιβάζονταν, φροντίζοντας να μην προσπαθήσει κανείς από τους επιβάτες ή τους υπαλλήλους του τρένου να τους σταματήσει ή να τους ακολουθήσει.
Εν αγνοία των ληστών, ενώ εκτελούσαν το σχέδιό τους, ένας αγρότης που έμενε εκεί κοντά άκουσε τις εκρήξεις και έτρεξε τρία μίλια μέχρι το πλησιέστερο τηλέφωνο για να καλέσει το γραφείο του σιδηροδρόμου. Ευτυχώς για τους ληστές, υπήρχε σύγχυση ως προς το τι συνέβαινε και το γραφείο του σιδηροδρόμου αγνόησε την κλήση.
Μόλις το τρένο έφτασε στο Έντμοντς μια ώρα ή περισσότερο αργότερα, οι αρχές συνειδητοποίησαν ότι είχε γίνει ληστεία τρένου. Οι ντετέκτιβ των σιδηροδρόμων και η τοπική αστυνομία έφτασαν τελικά στην πραγματική σκηνή της ληστείας πολύ μετά τα μεσάνυχτα.
Όταν ρωτήθηκαν στο Έντμοντς, μερικοί από τους επιβάτες πίστεψαν ότι είχαν δει τα φώτα σβηστά στο Puget Sound και σκέφτηκαν ότι οι ληστές μπορεί να είχαν διαφύγει με βάρκα πέρα από το νερό. Άλλοι πίστεψαν ότι είχαν δραπετεύσει στο πυκνό δάσος. Οι αφηγήσεις του περιστατικού και οι περιγραφές των κλεφτών διέφεραν πολύ. Οι αρχές συνειδητοποίησαν σύντομα ότι οι επιβάτες είχαν μικρή έκθεση στους ληστές, καθώς φορούσαν μάσκες και δεν είχαν μπει ποτέ στο επιβατικό αυτοκίνητο. Επιπλέον, ήταν νύχτα και οι επιβάτες φοβόντουσαν για τη ζωή τους μετά τις τρεις εκρήξεις.
Από τις συνεντεύξεις με τον μηχανικό και τον πυροσβέστη, οι ντετέκτιβ ανακάλυψαν ότι ο ένας άνδρας ήταν αρκετά ψηλότερος από τον άλλο. Ο πιο κοντός φαινόταν επίσης πολύ πιο έμπειρος στο πώς να ληστέψει ένα τρένο και να χρησιμοποιήσει εκρηκτικά.
Πίσω στο σημείο της ληστείας, διενεργήθηκε νυχτερινή έρευνα. Η μόνη ανακάλυψη ήταν ένας ιμάντας που είχε κοπεί, κρεμασμένος από ένα δέντρο, και σημάδια από ένα άλογο και ένα καρότσι που οδηγούσαν σε έναν παλιό δρόμο υλοτομίας.
Ένας παλιός δρόμος υλοτομίας. (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά των ψηφιακών αρχείων του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον)
Αρχικός εντοπισμός και εντοπισμός των ληστών
Νωρίς το επόμενο πρωί, ο Edmonds Marshall JT Harrison και μια ομάδα επτά ανδρών έφτασαν στη σκηνή. Με τη βοήθειά τους, δύο από τους ντετέκτιβ του σιδηροδρόμου ακολούθησαν το μονοπάτι της υλοτομίας και βρήκαν το εγκαταλελειμμένο άλογο και το καρότσι δυόμισι μίλια βόρεια της λίμνης Bitter. Το άλογο ήταν προφανώς εξαιρετικά κουρασμένο, καλυμμένο με λάσπη και χαρούμενο που βρέθηκε. Υπήρχε ένας ιμάντας γύρω από το λαιμό του αλόγου που είχε κοπεί, έτσι οι ντετέκτιβ ήξεραν ότι είχαν βρει τα μέσα με τα οποία οι ληστές είχαν αρχικά διαφύγει.
Επιστρέφοντας στο σημείο της ληστείας, οι αρχές ερεύνησαν την περιοχή για περαιτέρω στοιχεία. Ένα από τα αντικείμενα που βρέθηκαν κοντά στο σημείο ήταν ένας φάκελος που απευθυνόταν στον Φρεντ Αλεξάντερ. Αλλά δεν υπήρχαν άλλα ενδεικτικά στοιχεία για τον εντοπισμό των ληστών.
3 Οκτωβρίου 1905 Seattle Times Σελίδα 10 άρθρα σχετικά με τη ληστεία. (Ευγενική παραχώρηση αρχείων Seattle Times)
Η αναφορά των Seattle Times της 3ης Οκτωβρίου παρέχει πρόσθετες ενδείξεις
Την επόμενη μέρα της ληστείας, οι Seattle Times δημοσίευσαν μια ολοσέλιδη ιστορία για τη ληστεία, συμπεριλαμβανομένων εικασιών για το ποιοι μπορεί να είναι οι ληστές. Περιλάμβαναν προφίλ για γνωστούς ληστές τρένων που ήταν ακόμη στο λαιμό, καθώς μπορούσαν να αποφύγουν τη σύλληψη από τους πράκτορες του Pinkerton και άλλες αρχές.
Οι φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν και στο κοινό. Μια φήμη ανέφερε ότι οι ληστές είχαν ξεφύγει με πάνω από 36.000 δολάρια. Αυτό όμως διαλύθηκε γρήγορα από τις αρχές. Ένας εκπρόσωπος του Βόρειου Ειρηνικού δήλωσε ότι το ακριβές ποσό που ελήφθη δεν ήταν γνωστό, αλλά πιστεύεται ότι ήταν μικρότερο από 1.000 $ και πιθανώς πιο κοντά στα 700 $.
Αλλά πού πήγαν οι ληστές; Μερικοί έμπειροι αστυνομικοί σκέφτηκαν ότι οι ληστές πιθανότατα δεν κρύβονταν στο πυκνό δάσος, αλλά αντίθετα είχαν ταξιδέψει σε μια κοντινή πόλη όπου θα ανακατεύονταν μεταξύ του πληθυσμού, ενώ θα έμεναν με φίλους και θα διέθεταν τα λάφυρά τους.
Όταν κυκλοφόρησε ο λογαριασμός της εφημερίδας, οι δύο κυνηγοί που είχαν ζητήσει οδηγίες την προηγούμενη μέρα πίστεψαν ότι οι τρεις άντρες που είχαν συναντήσει κοντά στην τοποθεσία του καταφυγίου μπορεί να ήταν οι ληστές. Επικοινώνησαν με τις αρχές και περιέγραψαν τους τρεις. Ο ένας ήταν ένας σωματώδης άνδρας περίπου 50 ετών και οι άλλοι δύο ήταν νεότεροι, γύρω στα 25, με ανοιχτόχρωμα χρώματα.
Αφού άκουσαν τις περιγραφές, αρκετοί άντρες στο Έντμοντς - συμπεριλαμβανομένου του Μάρσαλ Χάρισον - πίστεψαν ότι είχε δει τον πιο εύσωμο άνδρα κοντά στην προκυμαία την προηγούμενη εβδομάδα. Άλλοι δήλωσαν ότι είχαν δει επίσης δύο νεότερους άνδρες να ταιριάζουν με τις περιγραφές στην περιοχή Μπάλαρντ την προηγούμενη εβδομάδα.
Τις επόμενες δύο ημέρες, οι αρχές ερεύνησαν την περιοχή ενώ έπαιρναν συνεντεύξεις από πρώην αντιπάλους και άλλα άτομα που μπορεί να είχαν γνώση για το ποιοι ήταν οι ληστές.
Ο Μάρσαλ Χάρισον έψαξε την προκυμαία του Έντμοντς, γύρω και κάτω από τις αποβάθρες, μέσα στους μύλους και διάφορα σαλόνια στο κάτω μέρος της πόλης. Άλλοι περιπολούσαν τις περιοχές Bothell, Lake Washington και Woodinville.
Τρεις ημέρες μετά τη ληστεία, οι αρχές ανακοίνωσαν ότι πίστευαν ότι οι δύο ληστές ήταν ο Bill Miner και ο Jake Terry, ισόβιοι εγκληματίες. Ταίριαξαν με τις περιγραφές των ληστών και αρκετοί άνθρωποι είχαν δηλώσει ότι είχαν δει τους δύο στην περιοχή την προηγούμενη εβδομάδα. Το τρίτο άτομο που πιθανώς τους βοήθησε να διαφύγουν ήταν άγνωστο.
Bill Miner περίπου το 1906. (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά των ψηφιακών αρχείων BC)
Ο Μπιλ Μάινερ εκείνη την εποχή αναζητούνταν ήδη ως ύποπτος για ληστείες τρένων στη Βρετανική Κολομβία και κοντά στο Πόρτλαντ του Όρεγκον.
Jake Terry (Φωτογραφία ευγενική προσφορά των αρχείων της πολιτείας Καλιφόρνια)
Όταν έγινε η ανακοίνωση ότι ο Τζέικ Τέρι ήταν ύποπτος για τη ληστεία, ενημερώθηκε στις αρχές ότι δεν είχε εμπλακεί. Δήλωσε ότι ήταν άρρωστος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Bellingham τη νύχτα της ληστείας και είχε μάρτυρες να το αποδείξουν.
Όμως οι αρχές δεν τον πίστεψαν, καθώς πολλοί μάρτυρες δήλωσαν ότι είχαν δει στο Σιάτλ την προηγούμενη μέρα.
Ως αποτέλεσμα, ο σιδηρόδρομος του Βόρειου Ειρηνικού έδωσε μια αμοιβή 5.000 $ για τη σύλληψη των δύο ανδρών. Μια επιπλέον ανταμοιβή 1.000 $ προσφέρθηκε από τον κυβερνήτη της Πολιτείας της Ουάσιγκτον Άλφρεντ Ε. Μιντ για πληροφορίες που θα οδηγούσαν στην καταδίκη των δύο.
Επακόλουθες έρευνες
Οι τοπικές αρχές συνέχισαν να αναζητούν στοιχεία για το ποιοι ήταν οι δύο ληστές και ο πιθανός συνεργός τους. Το γραφείο του σερίφη επικοινώνησε με τον Fred Alexander, τον παραλήπτη που βρέθηκε στον φάκελο κοντά στο σημείο. Αφού ερεύνησαν περαιτέρω, συνειδητοποίησαν ότι είχε έναν συνεργάτη, τον James Short, ο οποίος ταίριαζε με την περιγραφή του τρίτου.
Άλλα στοιχεία συνεργασίας οδήγησαν στη σύλληψη του James Short για κλοπή του αλόγου και του καροτσιού, αν και ποτέ δεν κατηγορήθηκε για βοήθεια και υποκίνηση στη διαφυγή των δύο ληστών.
Οι νομικοί που εργάστηκαν για την υπόθεση ήταν πεπεισμένοι ότι ο Μπιλ Μάινερ ήταν ο εγκέφαλος της σύγκρουσης, με βάση τις γνώσεις του και τις προηγούμενες ύποπτες καταγγελίες στη Βρετανική Κολομβία και κοντά στο Πόρτλαντ.
Αλλά οι αρχές δεν μπόρεσαν ποτέ να αποδείξουν ποιος εμπλέκεται και η υπόθεση παρέμεινε άλυτη.
Bill Miner και Jake Terry - Η υπόλοιπη ιστορία
Ο Bill Miner επανεμφανίστηκε στη Βρετανική Κολομβία λίγο μετά τη ληστεία του τρένου Great Northern Flyer. Το επόμενο έτος, συνελήφθη από τη Βασιλική Καναδική Έφιππη Αστυνομία μετά την εκτέλεση άλλης ληστείας τρένου στο Kamloops, π.Χ. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, αλλά δραπέτευσε τέσσερις μήνες αργότερα.
Εξαφανίστηκε για τέσσερα χρόνια, αλλά σε ηλικία 63 ετών συνελήφθη μετά από ληστεία τρένου στη Γεωργία. Στη συνέχεια δραπέτευσε δύο φορές από τη φυλακή, αλλά πέθανε λίγο μετά τη δεύτερη απόδραση και τη σύλληψή του στις 2 Σεπτεμβρίου 1913.
Ο Τζέικ Τέρι , πριν από τη ληστεία στο North Pacific Flyer, είχε συλληφθεί και φυλακιστεί σε πολλές περιπτώσεις για τη μεταφορά οπίου και Κινέζων μεταναστών μέσω των καναδικών συνόρων στις ΗΠΑ.
Το 1904 ήρθε σε επαφή με τον Bill Miner και τον αδελφό του "Shorty" Dunn. Όταν ο Bill Miner ανακάλυψε ότι ο Jake είχε εργαστεί κάποτε σε έναν σιδηρόδρομο ως μηχανικός, έπεισε τον Jake να συμμετάσχει μαζί του και τον αδερφό του στη ληστεία του τρένου Canadian Pacific Railway 40 μίλια ανατολικά του Βανκούβερ στις 10 Σεπτεμβρίου 1904.
"Shorty" Dunn (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά των αρχείων BC)
Αυτή ήταν η πρώτη ληστεία τρένου στην ιστορία του Καναδά και οι αρχές δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ζήτησαν από τους πράκτορες των ΗΠΑ Pinkerton να βοηθήσουν, αλλά υπήρξε μικρή συνέχεια. Οι αρχές, ωστόσο, έκαναν γνωστό ότι ο Bill Miner, ο αδελφός του και ο Jake Terry ήταν οι πιθανοί ένοχοι.
Συνειδητοποιώντας ότι ήταν ένας από τους κύριους ύποπτους, ο Τζέικ Τέρι επέστρεψε στο λαθρεμπόριο. Δεν είναι σαφές εάν συμμετείχε στη ληστεία του Great Northern Flyer το 1905. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι ο Jake Terry συνέχισε να μεταφέρει όπιο μέσω των συνόρων σε Κινέζους μετανάστες για το υπόλοιπο της ζωής του, προς περιφρόνηση και απογοήτευση των αρχών .
Στις 5 Ιουλίου 1907, ο Terry - αφού ήπιε πολύ σε ένα σαλούν του Sumas BC - τσακώθηκε με τον σύζυγο της πρώην κοπέλας του. Οι δυο τους είχαν δεχτεί πολλαπλά χτυπήματα στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά τελείωσαν με τον Τζέικ να πεθαίνει από τραύματα από κυνηγετικό όπλο. Ως απόδειξη της φήμης και του χαρακτήρα του Τζέικ, ο σύζυγος κρίθηκε αθώος για όλες τις κατηγορίες.
Αυτό το άρθρο ερευνήθηκε και γράφτηκε από τον Byron Wilkes. Ευχαριστούμε το Ιστορικό Μουσείο Έντμοντς, τα Ψηφιακά Αρχεία της Βρετανικής Κολούμπια, τα Ψηφιακά Αρχεία του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, τα Κρατικά Αρχεία της Καλιφόρνια και το Wikimedia για την ερευνητική τους βοήθεια.
sidirodromikanea.blogspot.com
Ήταν μια συννεφιασμένη και βροχερή μέρα στις 2 Οκτωβρίου 1905, όταν δύο κυνηγοί από το Ballard κατευθύνθηκαν προς τα βόρεια στο Edmonds σε αναζήτηση θηραμάτων. Οι δύο κυνηγοί, ο RF French και ο CB Martin, τελικά αποπροσανατολίστηκαν λίγο και αναζήτησαν κάποιον να τους βοηθήσει να τους δώσει οδηγίες. Περίπου στις 3 το μεσημέρι, ένα μίλι βόρεια της Λίμνης Μπίτερ, συνάντησαν τρεις άνδρες. Όταν ο French και ο Martin ζήτησαν οδηγίες, οι άνδρες δήλωσαν ότι δεν μπορούσαν να τους βοηθήσουν.
Στη συνέχεια τα κόμματα ακολούθησαν χωριστούς δρόμους. Δύο συνέχισαν να ταξιδεύουν βόρεια, κυνηγώντας καθώς πήγαιναν. Οι άλλοι τρεις προχώρησαν με τα σχέδιά τους να ληστέψουν ένα τρένο.
Προετοιμασίες για τη ληστεία
Οι τρεις ληστές είχαν κλέψει ένα άλογο και ένα καρότσι το προηγούμενο βράδυ και είχαν κρυφτεί σε αυτό σε ένα απομονωμένο μέρος 10 μίλια βόρεια του Σιάτλ, σε μικρή απόσταση από τις γραμμές του North Pacific Railroad. Κατά τη διάρκεια της ημέρας είχαν κόψει τα καλώδια στην Ανεξάρτητη Τηλεφωνική Εταιρεία, η οποία παρείχε επικοινωνίες προς τα βόρεια καθώς και τηλεφωνικές γραμμές προς το Κίρκλαντ και νότια προς το Σιάτλ.
Με αυτές τις πράξεις που ολοκληρώθηκαν, δύο άνδρες ταξίδεψαν με τα πόδια νότια προς τον Μπάλαρντ. Ο τρίτος άνδρας έμεινε με το άλογο και το καρότσι.
Το 1905 Great Northern Flyer. (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά του Wikimedia)
Η ληστεία
Στις 9 μ.μ., το τρένο Νο. 2 του Great Northern Railway έφυγε από το Σιάτλ με κατεύθυνση βόρεια. Ενώ το τρένο περνούσε από την περιοχή Μπάλαρντ με μέτρια ταχύτητα, ένας από τους άνδρες —που τώρα φορούσε μάσκα— πήδηξε σε μία από τις προσγειώσεις των επιβατικών αυτοκινήτων. Στη συνέχεια ανέβηκε στην οροφή και σύρθηκε προς την ατμομηχανή.
Μόλις σκαρφάλωσε , πήδηξε κάτω στο πάτωμα της ατμομηχανής, ξαφνιάζοντας τόσο τον μηχανικό όσο και τον θερμαστή.
Υπό την απειλή του όπλου, ο ληστής διέταξε τον μηχανικό να συνεχίσει να πηγαίνει βόρεια έως ότου είδε μια φωτιά κατά μήκος της πλευράς των γραμμών. Περίπου 10 μίλια αργότερα, ο μηχανικός είδε τη φωτιά και σταμάτησε το τρένο.
Μόλις σταμάτησε το τρένο, ο δεύτερος μασκοφόρος ληστής πήδηξε στην ατμομηχανή και διέταξε τους δύο υπαλλήλους να τους μεταφέρουν πίσω στο αυτοκίνητο εξπρές όπου ήταν αποθηκευμένα τα τιμαλφή. Με τον μηχανικό και τον πυροσβέστη στην κατοχή τους, οι ληστές διέταξαν τον φύλακα που ήταν μέσα να ανοίξει την πόρτα. Ο φρουρός ακολούθησε γρήγορα τις εντολές και εγκατέλειψε το αυτοκίνητο.
Στη συνέχεια οι ληστές διέταξαν τον πυροσβέστη να φυσήξει το χρηματοκιβώτιο με τον δυναμίτη που είχαν φέρει μαζί τους. Το πρώτο χρηματοκιβώτιο άνοιξε, αλλά δεν υπήρχε τίποτα μέσα. Κατόπιν διαταγών, ο πυροσβέστης άναψε την ασφάλεια στο δεύτερο χρηματοκιβώτιο. Η αρχική γόμωση δεν ήταν αρκετή για να ανατινάξει την πόρτα, έτσι πυροδοτήθηκε μια δεύτερη γόμωση, ανοίγοντας το χρηματοκιβώτιο.
Οι ληστές άδειασαν γρήγορα το χρηματοκιβώτιο και στη συνέχεια πυροβόλησαν στο πλάι του τρένου καθώς αποβιβάζονταν, φροντίζοντας να μην προσπαθήσει κανείς από τους επιβάτες ή τους υπαλλήλους του τρένου να τους σταματήσει ή να τους ακολουθήσει.
Εν αγνοία των ληστών, ενώ εκτελούσαν το σχέδιό τους, ένας αγρότης που έμενε εκεί κοντά άκουσε τις εκρήξεις και έτρεξε τρία μίλια μέχρι το πλησιέστερο τηλέφωνο για να καλέσει το γραφείο του σιδηροδρόμου. Ευτυχώς για τους ληστές, υπήρχε σύγχυση ως προς το τι συνέβαινε και το γραφείο του σιδηροδρόμου αγνόησε την κλήση.
Μόλις το τρένο έφτασε στο Έντμοντς μια ώρα ή περισσότερο αργότερα, οι αρχές συνειδητοποίησαν ότι είχε γίνει ληστεία τρένου. Οι ντετέκτιβ των σιδηροδρόμων και η τοπική αστυνομία έφτασαν τελικά στην πραγματική σκηνή της ληστείας πολύ μετά τα μεσάνυχτα.
Όταν ρωτήθηκαν στο Έντμοντς, μερικοί από τους επιβάτες πίστεψαν ότι είχαν δει τα φώτα σβηστά στο Puget Sound και σκέφτηκαν ότι οι ληστές μπορεί να είχαν διαφύγει με βάρκα πέρα από το νερό. Άλλοι πίστεψαν ότι είχαν δραπετεύσει στο πυκνό δάσος. Οι αφηγήσεις του περιστατικού και οι περιγραφές των κλεφτών διέφεραν πολύ. Οι αρχές συνειδητοποίησαν σύντομα ότι οι επιβάτες είχαν μικρή έκθεση στους ληστές, καθώς φορούσαν μάσκες και δεν είχαν μπει ποτέ στο επιβατικό αυτοκίνητο. Επιπλέον, ήταν νύχτα και οι επιβάτες φοβόντουσαν για τη ζωή τους μετά τις τρεις εκρήξεις.
Από τις συνεντεύξεις με τον μηχανικό και τον πυροσβέστη, οι ντετέκτιβ ανακάλυψαν ότι ο ένας άνδρας ήταν αρκετά ψηλότερος από τον άλλο. Ο πιο κοντός φαινόταν επίσης πολύ πιο έμπειρος στο πώς να ληστέψει ένα τρένο και να χρησιμοποιήσει εκρηκτικά.
Πίσω στο σημείο της ληστείας, διενεργήθηκε νυχτερινή έρευνα. Η μόνη ανακάλυψη ήταν ένας ιμάντας που είχε κοπεί, κρεμασμένος από ένα δέντρο, και σημάδια από ένα άλογο και ένα καρότσι που οδηγούσαν σε έναν παλιό δρόμο υλοτομίας.
Ένας παλιός δρόμος υλοτομίας. (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά των ψηφιακών αρχείων του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον)
Αρχικός εντοπισμός και εντοπισμός των ληστών
Νωρίς το επόμενο πρωί, ο Edmonds Marshall JT Harrison και μια ομάδα επτά ανδρών έφτασαν στη σκηνή. Με τη βοήθειά τους, δύο από τους ντετέκτιβ του σιδηροδρόμου ακολούθησαν το μονοπάτι της υλοτομίας και βρήκαν το εγκαταλελειμμένο άλογο και το καρότσι δυόμισι μίλια βόρεια της λίμνης Bitter. Το άλογο ήταν προφανώς εξαιρετικά κουρασμένο, καλυμμένο με λάσπη και χαρούμενο που βρέθηκε. Υπήρχε ένας ιμάντας γύρω από το λαιμό του αλόγου που είχε κοπεί, έτσι οι ντετέκτιβ ήξεραν ότι είχαν βρει τα μέσα με τα οποία οι ληστές είχαν αρχικά διαφύγει.
Επιστρέφοντας στο σημείο της ληστείας, οι αρχές ερεύνησαν την περιοχή για περαιτέρω στοιχεία. Ένα από τα αντικείμενα που βρέθηκαν κοντά στο σημείο ήταν ένας φάκελος που απευθυνόταν στον Φρεντ Αλεξάντερ. Αλλά δεν υπήρχαν άλλα ενδεικτικά στοιχεία για τον εντοπισμό των ληστών.
3 Οκτωβρίου 1905 Seattle Times Σελίδα 10 άρθρα σχετικά με τη ληστεία. (Ευγενική παραχώρηση αρχείων Seattle Times)
Η αναφορά των Seattle Times της 3ης Οκτωβρίου παρέχει πρόσθετες ενδείξεις
Την επόμενη μέρα της ληστείας, οι Seattle Times δημοσίευσαν μια ολοσέλιδη ιστορία για τη ληστεία, συμπεριλαμβανομένων εικασιών για το ποιοι μπορεί να είναι οι ληστές. Περιλάμβαναν προφίλ για γνωστούς ληστές τρένων που ήταν ακόμη στο λαιμό, καθώς μπορούσαν να αποφύγουν τη σύλληψη από τους πράκτορες του Pinkerton και άλλες αρχές.
Οι φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν και στο κοινό. Μια φήμη ανέφερε ότι οι ληστές είχαν ξεφύγει με πάνω από 36.000 δολάρια. Αυτό όμως διαλύθηκε γρήγορα από τις αρχές. Ένας εκπρόσωπος του Βόρειου Ειρηνικού δήλωσε ότι το ακριβές ποσό που ελήφθη δεν ήταν γνωστό, αλλά πιστεύεται ότι ήταν μικρότερο από 1.000 $ και πιθανώς πιο κοντά στα 700 $.
Αλλά πού πήγαν οι ληστές; Μερικοί έμπειροι αστυνομικοί σκέφτηκαν ότι οι ληστές πιθανότατα δεν κρύβονταν στο πυκνό δάσος, αλλά αντίθετα είχαν ταξιδέψει σε μια κοντινή πόλη όπου θα ανακατεύονταν μεταξύ του πληθυσμού, ενώ θα έμεναν με φίλους και θα διέθεταν τα λάφυρά τους.
Όταν κυκλοφόρησε ο λογαριασμός της εφημερίδας, οι δύο κυνηγοί που είχαν ζητήσει οδηγίες την προηγούμενη μέρα πίστεψαν ότι οι τρεις άντρες που είχαν συναντήσει κοντά στην τοποθεσία του καταφυγίου μπορεί να ήταν οι ληστές. Επικοινώνησαν με τις αρχές και περιέγραψαν τους τρεις. Ο ένας ήταν ένας σωματώδης άνδρας περίπου 50 ετών και οι άλλοι δύο ήταν νεότεροι, γύρω στα 25, με ανοιχτόχρωμα χρώματα.
Αφού άκουσαν τις περιγραφές, αρκετοί άντρες στο Έντμοντς - συμπεριλαμβανομένου του Μάρσαλ Χάρισον - πίστεψαν ότι είχε δει τον πιο εύσωμο άνδρα κοντά στην προκυμαία την προηγούμενη εβδομάδα. Άλλοι δήλωσαν ότι είχαν δει επίσης δύο νεότερους άνδρες να ταιριάζουν με τις περιγραφές στην περιοχή Μπάλαρντ την προηγούμενη εβδομάδα.
Τις επόμενες δύο ημέρες, οι αρχές ερεύνησαν την περιοχή ενώ έπαιρναν συνεντεύξεις από πρώην αντιπάλους και άλλα άτομα που μπορεί να είχαν γνώση για το ποιοι ήταν οι ληστές.
Ο Μάρσαλ Χάρισον έψαξε την προκυμαία του Έντμοντς, γύρω και κάτω από τις αποβάθρες, μέσα στους μύλους και διάφορα σαλόνια στο κάτω μέρος της πόλης. Άλλοι περιπολούσαν τις περιοχές Bothell, Lake Washington και Woodinville.
Τρεις ημέρες μετά τη ληστεία, οι αρχές ανακοίνωσαν ότι πίστευαν ότι οι δύο ληστές ήταν ο Bill Miner και ο Jake Terry, ισόβιοι εγκληματίες. Ταίριαξαν με τις περιγραφές των ληστών και αρκετοί άνθρωποι είχαν δηλώσει ότι είχαν δει τους δύο στην περιοχή την προηγούμενη εβδομάδα. Το τρίτο άτομο που πιθανώς τους βοήθησε να διαφύγουν ήταν άγνωστο.
Bill Miner περίπου το 1906. (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά των ψηφιακών αρχείων BC)
Ο Μπιλ Μάινερ εκείνη την εποχή αναζητούνταν ήδη ως ύποπτος για ληστείες τρένων στη Βρετανική Κολομβία και κοντά στο Πόρτλαντ του Όρεγκον.
Jake Terry (Φωτογραφία ευγενική προσφορά των αρχείων της πολιτείας Καλιφόρνια)
Όταν έγινε η ανακοίνωση ότι ο Τζέικ Τέρι ήταν ύποπτος για τη ληστεία, ενημερώθηκε στις αρχές ότι δεν είχε εμπλακεί. Δήλωσε ότι ήταν άρρωστος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Bellingham τη νύχτα της ληστείας και είχε μάρτυρες να το αποδείξουν.
Όμως οι αρχές δεν τον πίστεψαν, καθώς πολλοί μάρτυρες δήλωσαν ότι είχαν δει στο Σιάτλ την προηγούμενη μέρα.
Ως αποτέλεσμα, ο σιδηρόδρομος του Βόρειου Ειρηνικού έδωσε μια αμοιβή 5.000 $ για τη σύλληψη των δύο ανδρών. Μια επιπλέον ανταμοιβή 1.000 $ προσφέρθηκε από τον κυβερνήτη της Πολιτείας της Ουάσιγκτον Άλφρεντ Ε. Μιντ για πληροφορίες που θα οδηγούσαν στην καταδίκη των δύο.
Επακόλουθες έρευνες
Οι τοπικές αρχές συνέχισαν να αναζητούν στοιχεία για το ποιοι ήταν οι δύο ληστές και ο πιθανός συνεργός τους. Το γραφείο του σερίφη επικοινώνησε με τον Fred Alexander, τον παραλήπτη που βρέθηκε στον φάκελο κοντά στο σημείο. Αφού ερεύνησαν περαιτέρω, συνειδητοποίησαν ότι είχε έναν συνεργάτη, τον James Short, ο οποίος ταίριαζε με την περιγραφή του τρίτου.
Άλλα στοιχεία συνεργασίας οδήγησαν στη σύλληψη του James Short για κλοπή του αλόγου και του καροτσιού, αν και ποτέ δεν κατηγορήθηκε για βοήθεια και υποκίνηση στη διαφυγή των δύο ληστών.
Οι νομικοί που εργάστηκαν για την υπόθεση ήταν πεπεισμένοι ότι ο Μπιλ Μάινερ ήταν ο εγκέφαλος της σύγκρουσης, με βάση τις γνώσεις του και τις προηγούμενες ύποπτες καταγγελίες στη Βρετανική Κολομβία και κοντά στο Πόρτλαντ.
Αλλά οι αρχές δεν μπόρεσαν ποτέ να αποδείξουν ποιος εμπλέκεται και η υπόθεση παρέμεινε άλυτη.
Bill Miner και Jake Terry - Η υπόλοιπη ιστορία
Ο Bill Miner επανεμφανίστηκε στη Βρετανική Κολομβία λίγο μετά τη ληστεία του τρένου Great Northern Flyer. Το επόμενο έτος, συνελήφθη από τη Βασιλική Καναδική Έφιππη Αστυνομία μετά την εκτέλεση άλλης ληστείας τρένου στο Kamloops, π.Χ. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, αλλά δραπέτευσε τέσσερις μήνες αργότερα.
Εξαφανίστηκε για τέσσερα χρόνια, αλλά σε ηλικία 63 ετών συνελήφθη μετά από ληστεία τρένου στη Γεωργία. Στη συνέχεια δραπέτευσε δύο φορές από τη φυλακή, αλλά πέθανε λίγο μετά τη δεύτερη απόδραση και τη σύλληψή του στις 2 Σεπτεμβρίου 1913.
Ο Τζέικ Τέρι , πριν από τη ληστεία στο North Pacific Flyer, είχε συλληφθεί και φυλακιστεί σε πολλές περιπτώσεις για τη μεταφορά οπίου και Κινέζων μεταναστών μέσω των καναδικών συνόρων στις ΗΠΑ.
Το 1904 ήρθε σε επαφή με τον Bill Miner και τον αδελφό του "Shorty" Dunn. Όταν ο Bill Miner ανακάλυψε ότι ο Jake είχε εργαστεί κάποτε σε έναν σιδηρόδρομο ως μηχανικός, έπεισε τον Jake να συμμετάσχει μαζί του και τον αδερφό του στη ληστεία του τρένου Canadian Pacific Railway 40 μίλια ανατολικά του Βανκούβερ στις 10 Σεπτεμβρίου 1904.
"Shorty" Dunn (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά των αρχείων BC)
Αυτή ήταν η πρώτη ληστεία τρένου στην ιστορία του Καναδά και οι αρχές δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ζήτησαν από τους πράκτορες των ΗΠΑ Pinkerton να βοηθήσουν, αλλά υπήρξε μικρή συνέχεια. Οι αρχές, ωστόσο, έκαναν γνωστό ότι ο Bill Miner, ο αδελφός του και ο Jake Terry ήταν οι πιθανοί ένοχοι.
Συνειδητοποιώντας ότι ήταν ένας από τους κύριους ύποπτους, ο Τζέικ Τέρι επέστρεψε στο λαθρεμπόριο. Δεν είναι σαφές εάν συμμετείχε στη ληστεία του Great Northern Flyer το 1905. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι ο Jake Terry συνέχισε να μεταφέρει όπιο μέσω των συνόρων σε Κινέζους μετανάστες για το υπόλοιπο της ζωής του, προς περιφρόνηση και απογοήτευση των αρχών .
Στις 5 Ιουλίου 1907, ο Terry - αφού ήπιε πολύ σε ένα σαλούν του Sumas BC - τσακώθηκε με τον σύζυγο της πρώην κοπέλας του. Οι δυο τους είχαν δεχτεί πολλαπλά χτυπήματα στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά τελείωσαν με τον Τζέικ να πεθαίνει από τραύματα από κυνηγετικό όπλο. Ως απόδειξη της φήμης και του χαρακτήρα του Τζέικ, ο σύζυγος κρίθηκε αθώος για όλες τις κατηγορίες.
Αυτό το άρθρο ερευνήθηκε και γράφτηκε από τον Byron Wilkes. Ευχαριστούμε το Ιστορικό Μουσείο Έντμοντς, τα Ψηφιακά Αρχεία της Βρετανικής Κολούμπια, τα Ψηφιακά Αρχεία του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, τα Κρατικά Αρχεία της Καλιφόρνια και το Wikimedia για την ερευνητική τους βοήθεια.
sidirodromikanea.blogspot.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προσομοίωση δείχνει πότε και πως οι άνθρωποι θα εξαφανιστούν από τη Γη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
